-
401.《溪行》 宋·陆游
疏钟度莽苍,远火耿微茫。
岁暮水归壑,夜寒天霣霜。
人生一虫臂,世路几羊肠?老大忘绳检,狂歌尽意长。 -
402.《作雪不成独咏》 宋·陆游
淡日朝穿雾,浓云夜护霜。
风声空浩荡,雪意愈微茫。
棐几闲临帖,铜炉静炷香。
悠然践残岁,不是傲羲皇。 -
403.《丈亭遇老人长眉及肩欲就之语忽已张帆吹笛而》 宋·陆游
飒飒长眉绿覆肩,欲推寿数意茫然。
若非楚国庚寅岁,定是尧时丙子年。
铜笛一声惊宿鹭,蒲帆数幅破晴烟。
遥知乘醉江湖去,黄鹤楼头又放颠。 -
404.《晨起对镜》 宋·陆游
双鬓成丝高颊颧,晓窗临镜意茫然。
朱颜岂是一朝去,暗铄潜消五十年! -
405.《和昌英叔雪中春酌》 宋·杨万里
南溪春寒强似冬,南溪春水走玉虹。
雷公戏手行春雪,诗人嘲词便飞屑。
只嫌春雪趁春雷,春容止要渠栽培。
冻作玉花销作雨,多般点缀春庭户。 -
406.《题金山妙高堂》 宋·杨万里
金山未到时,羡渠奄有万里之长江。
金山既到子,长江不见只见千步廊。
老夫平生不奈事,点检风光难可意。
老僧觉我见睫眉,引入妙高台上嬉。 -
407.《出真州》 宋·文天祥
琼花堂上意茫然,志士忠臣泪彻泉。
赖有使君知义者,人方欲杀我犹怜。 -
408.《小年》 宋·文天祥
燕朔逢穷腊,江南拜小年。
岁时生处乐,身世死为缘。
鸦噪千山雪,鸿飞万里天。
出门意寥廓,四顾但茫然。 -
409.《反太玄诗》 宋·宋祁
子云準周易,忘健意不长。
河图历九圣,万化始有纲。
尼父头雪白,秉笔叩混茫。
发掘天地奥,磨拭日月光。 -
410.《寄临江知军刘子先学士》 宋·宋祁
文惠祠前旌旆飞,茫然南望涕横衣。
勤劳塞外凋双鬓,萧散江头把一麾。
都水酒樽花下倒,青塘钓艇月中归。
荐书继上公怜旧,何力酬恩与意违。 -
411.《齐云亭凭高有感》 宋·宋祁
凭高极目意茫然,坐对淮南摇落天。
空把归心同客雁,遂将缄口伴寒蝉。
一罇醒醉黄花外,万事萧条白发前。
谁取长弓射鸟翼,休教西日送凋年。 -
412.《正月二日探春》 宋·张耒
青春来几时,腊雪消未已。
苍茫陈根中,新绿已映趾。
高风变冰霜,和气从此始。
青芒缀蒲柳,红粒妆桃李。 -
413.《泊长平晚望》 宋·张耒
川隐夷犹棹,春归杳霭天。
翠深交岸树,绿野望川田。
渔酒数家市,船樯何处船。
登临一回首,无限意茫然。 -
414.《风驶浪涌仲达喜其快因作一篇》 宋·张耒
人生不欲甚快意,迟速到家还一致。
向来白浪涌如山,舟中呀呷几丧气。
我师禅祖学不动,颇笕苍茫忘定慧。
凭河不悔圣所非,君勿为笑而为戒。 -
415.《同尧民游灵源庙廖献臣置酒用马陵二字赋诗二》 宋·黄庭坚
灵源庙前木,我昔见拱把。
七年身屡到,郁郁荫檐瓦。
春风响马衔,竝辔客萧洒。
更愿少尹贤,置酒意倾写。 -
416.《三鸟咏之二竹鸡词》 宋·贺铸
东南泽国陂塘阔,旱岁少逢晴五月。
田间蛙喜雨冥冥,竹下鸡啼泥滑滑。
而予不耕陂下田,田皋驱马挥长鞭。
稻塍微茫绝复连,如蹑镜面流鲛涎。 -
417.《依韵和宋中道见寄》 宋·梅尧臣
岁在涒滩初别子,子适广平裨郡理。
廉颇台倾有遗址,今逢四方弓久弛。
时不用兵皆乐乡,念我贫居天子庠。
抱经临案空循行,貌垢不洗颜苍苍。 -
418.《次韵邵子文书梦》 宋·晁说之
先生有道无守田,长歌击壤醉伊川。
今式玄冢高嵩峦,嗣子诗礼老益端。
少从父友学其难,一书百读口角涎。
父友寸步简策边,声名九州四海宽。 -
419.《赵君年十六作雨诗极奇验可畏说之辄次韵和之》 宋·晁说之
天地绵绵寄一水,上有浮羽下累块。
时时出溢不自持,或蒙或渚物有底。
人间妄见得雨名,穴居那解知其际。
既久天地如卵毈,漏下涌上潜相继。 -
420.《还杨遂蜀中集》 宋·王禹偁
上玄茫昧胡为乎,施设吾道生吾徒。
否多泰少是天意,生有述作死不虚。
圣人忧患方演易,贤者穷愁始著书。
尽令富贵陷逸乐,蠢蠢戢戢如鸡猪。