-
421.《寄题洛南秦供奉新楼》 宋·王禹偁
多羡新楼上,公余写望闲。
数峰迷华岳,一面是商山。
棋暗幽云过,檐喧宿鸟还。
万重苍翠里,百尺泬寥间。 -
422.《寒林石屏》 宋·王令
虢山之远数千里,虢石之重难将持。
舟车虢来每苦重,釜盎尚弃不肯携。
苟非世尚且奇怪,孰肯甚远载以来。
何况虢人自珍秘,得一不换千琼瑰。 -
423.《登陵阳云山阁寄上吴尹》 宋·文同
云山高阁倚危墙,晚意无穷在渺茫。
极望不知云几许,满空惟见雁交相。
与谁把酒邀明月,独自吟诗到夕阳。
因念平台有佳兴,邹生枚叟奉梁王。 -
424.《夜赋》 宋·陈与义
抱病喜清夜,形羸心独开。
不知药鼎沸,错认雨声来。
岁晚灯烛丽,天长鸿雁哀。
书生惜日月,欹枕意茫哉。 -
425.《晚晴野望》 宋·陈与义
洞庭微雨后,凉气入纶巾。
水底归云乱,芦藂返照新。
遥汀横薄暮,独鸟度长津。
兵甲无归日,江湖送老身。
悠悠只倚杖,悄悄自伤神。
天意苍茫里,村醪亦醉人。 -
426.《云游歌》 宋·白玉蟾
云游难,云游难,万里水烟四海宽。
说着这般滋味苦,教人怎不鼻头酸。 -
427.《四贤一不肖诗·右欧阳永叔》 宋·蔡襄
先民至论推天常,补袞扶世为儒方。
圜冠博带不知本,樗栎安可施青黄。
帝图日盛人世出,今吾永叔诚有望。
处心学士贵适用,异端莫得窥其墙。 -
428.《拟咏怀诗 二一》 南北朝·庾信
倐忽市朝变。
苍茫人事非。
避谗应采葛。
忘情遂食薇。
怀愁正摇落。
中心怆有违。
独怜生意尽。
空惊槐树衰。 -
429.《和鲜于子骏益昌官舍八咏 宝峰亭》 宋·苏辙
昔过益昌城,莫登君子堂。
驾言念长道,未暇升崇冈。
今闻宝峰上,缥缈陵朝阳。
三休引萝蔓,一览穷苍茫。 -
430.《己丑除日二首》 宋·苏辙
阅遍时人身亦老,卷残旧历意茫然。
髭须白尽无添处,甲子重来又十年。
酒俭不容时不醉,堂成且喜夜安眠。
春秋似是平生事,屋壁深藏付後贤。 -
431.《岁莫口号二绝》 宋·苏辙
六十年来又七年,眼昏头白意茫然。
逢人欲说平生旧,少有能知两世前。 -
432.《赋黄鹤楼赠李公择》 宋·苏辙
前年见君河之浦,东风吹河沙如雾。
北潭杨柳强知春,樽酒相携终日语。
君家东南风气清,谪官河壖不称情。
一麾夏口亦何有,高楼黄鹤慰平生。 -
433.《王诜都尉宝绘堂词》 宋·苏辙
侯家玉食绣罗裳,弹丝吹竹喧洞房。
哀歌妙舞奉清觞,白日一醉万事忘。
百年将种存慨慷,西取庸蜀践戎羌。
战袍赐锦盘雕章,宝刀玉玦余风霜。 -
434.《和鲜于子骏益昌官舍八咏其八宝峰亭》 宋·苏辙
昔过益昌城,莫登君子堂。
驾言念长道,未暇升崇冈。
今闻宝峰上,缥缈陵朝阳。
三休引萝蔓,一览穷苍茫。 -
435.《和子瞻铁拄杖》 宋·苏辙
截竹为杖瘦且轻,石壑竹破误汝行。
削木为杖轻且好,道远木折恐不到。
闽君铁杖七尺长,色如黑蛇气如霜。
提携但恐汝无力,撞坚过嶮安能伤。 -
436.《次韵答陈之方秘丞》 宋·苏辙
南山李将军,疋马独行猎。
田中射虎豹,后骑不容蹑。
丈夫贵自遂,老大饶惊慑。
飘摇天地间,自视如一叶。 -
437.《和子瞻铁柱杖》 宋·苏辙
截竹为杖瘦且轻,石坚竹破误汝行。
削木为杖轻且好,道远木折恐不到。
闽君铁杖七尺长,色如黑蛇气如霜。
提携但恐汝无力,撞坚过崄安能伤。 -
438.《和子瞻凤翔八观八首其一石鼓》 宋·苏辙
岐山之阳石为鼓,叩之不鸣悬无虞。
以为无用百无直,以为有用万物祖。
置身无用有用间,自托周宣谁敢侮。
宣王没後坟垅平,秦野苍茫不知处。 -
439.《春後望雪》 宋·苏辙
秋雨仅熟禾,冬雪不揜块。
温风搜麦根,天意欲为害。
老农强推测,妄谓春当改。
三阳已换节,六出尚茫昧。 -
440.《石鼓》 宋·苏辙
岐山之阳石为鼓,叩之不鸣悬无虡。
以为无用百无直,以为有用万物祖。
置身无用有用间,自讬周宣谁敢侮。
宣王没后坟垅平,秦野苍茫不知处。