-
121.《和叔度独登天台水亭》 宋·司马光
郊外灵潭阔,新亭占曲堤。
戏鱼迎坠絮,惊雉出荒蹊。
绿倒杨梢乱,光翻芰叶齐。
雨余纖朋偃,野迥断云低。
水气常喷薄,天风助惨凄。
何知尘外境,近在郡楼西。 -
122.《和促通追赋陪资政侍郎吴公临虚亭燕集寄呈陕》 宋·司马光
吾家陕之北,陕事吾能说。
孤亭占城隅,形胜最殊绝。
云消天宇空,极目鸟飞灭。
大河西北来,汹涌地脉裂。 -
123.《和之美河西列岫亭》 宋·司马光
秋山对疏牖,羁客倦登景。
雨后岗光活,晴初落照深。
素波明别浦,赤叶照衰林。
伫目寂无事,何人知此心。 -
124.《沧浪亭》 宋·欧阳修
子美寄我沧浪吟,邀我共作沧浪篇。
沧浪有景不可到,使我东望心悠然。
荒湾野水气象古,高林翠阜相回环。
新篁抽笋添夏影,老◇乱发争春妍。 -
125.《归鴈亭》 宋·欧阳修
荒蹊腊雪春尚埋,我初独与徐生来。
城高树古禽鸟野,声响格磔寒毰毸。
颓垣赦屋巍然在,略可远眺临倾台。
高株唯有柳数十,夹路对立初谁栽。 -
126.《永州万石亭》 宋·欧阳修
天於生子厚,禀予独艰哉。
超凌骤拔擢,过盛辄伤摧。
苦其危虑心,常使鸣声哀。
投以空旷地,纵横放天才。 -
127.《滑州归鴈亭》 宋·欧阳修
长河终岁足悲风,亭古台荒半倚空。
惟有鴈归时最早,柳含微绿杏粘红。 -
128.《春日独游上林院後亭见樱桃花奉寄希深圣俞仍》 宋·欧阳修
昔日寻春地,今来感◇华。
人行已荒径,花发半枯槎。
高榭林端出,残阳水外斜。
聊持一◇酒,徙倚忆天涯。 -
129.《登绛州富公嵩巫亭示同行者》 宋·欧阳修
群峰拥轩槛,竹树阴漠漠。
公胡苦思山,规构自心作。
惟予爱山者,初仕即京洛。
嵩峰三十六,终日对高阁。 -
130.《予作归鴈亭於滑州後十有五年梅公仪来守是邦》 宋·欧阳修
风吹城头秋草黄,仰见鸣鴈初南翔。
秋草风吹春复绿,南鴈北飞声肃肃。
城下台边桃李蹊,忆初披荒手植之。
雪消冰解草木动,因记鸿鴈将归时。 -
131.《病后登快哉亭》 宋·贺铸
经雨清蝉得意鸣,征尘见处见归程。
病来把酒不知厌,梦後倚楼无限情。
鸦带斜阳投古刹,草将野色入荒城。
故园又负黄昏约,但觉秋风发上生。 -
132.《病後登快哉亭》 宋·贺铸
经雨清蝉得意鸣,征尘见处见归程。
病来把酒不知厌,梦後倚楼无限情。
鸦带斜阳投古刹,草将野色入荒城。
故园又负黄昏约,但觉秋风发上生。 -
133.《快哉亭》 宋·贺铸
飞亭冠城隅,空豁延四望。
夙昔两文雄,故床此相向。
山川气候美,诗酒风神王。
弹压许昌侯,阳春慙俚唱。 -
134.《台城寺水亭》 宋·林逋
金井前朝事,林僧问不知。
绍苔欺破阁,白鸟占閒池。
清楚曾经晋,荒唐直到隋。
南廊一声磬,斜照独凝思。 -
135.《题芜湖梦日亭》 宋·无名氏
楼船犀甲下荆州,蜂目将军驻碧油。
虎帐觉来惊日堕,龙媒嘶去逐星流。
奸萌问鼎终何在,计落遗鞭始可羞。
幽草乱花荒故垒,无人能作晋春秋。 -
136.《过华亭》 宋·梅尧臣
晴云嗥鹤几千只,隔水野梅三四株。
欲问陆机当日宅,而今何处不荒芜。 -
137.《永州守王公慥寄九岩亭记云此地疑是柳子厚所》 宋·梅尧臣
天地磨今古,贤愚为埃尘。
草树易变改,山川无故新。
眷言零陵守,白发驾朱轮。
间来问遗老,俯迹哀昔人。 -
138.《依韵和唐彦猷华亭十咏·陆机宅》 宋·梅尧臣
我思陆平原,废宅荒草深。
才高乃速祸,事往不可箴。
饥乌噪树颠,野鼠窟庭阴。
黄耳亦已死,家书无复寻。 -
139.《晚步游褚家竹亭》 明·高启
落日犹半野,闲来潭上游。
非因恋幽赏,聊欲散烦忧。
澄波鱼棨夕,荒竹鸟吟秋。
不是愚溪上,胡为吾久留。 -
140.《寄题宣州太平县众乐亭为孙莘老作》 宋·王令
令君架亭乐荒幽,得地适与万景投。
亭成虽名为众乐,地偮无客谁与游。
讼休民去吏随散,独有文字与令留。
把书开阖坐自笑,回视令职忘卑陬。