-
181.《菩提废寺》 宋·周弼
野寺孤僧住,当春亦掩扉。
晓钟三板去,昏杵一盂归。
古屋垂山榧,幽窗养石韦。
未容行客憩,荒树雨鸠飞。 -
182.《题华严寺》 宋·姚勉
萧寺恭拈一瓣香,汉宫遥上万年觞。
庚申再造皇基远,甲子新开御历长。
万物总归春宇宙,八荒都入寿封疆。
小臣致此朝天阙,葵藿倾心仰太阳。 -
183.《废寺》 宋·胡仲弓
钟鼓萧条久,谁从此地来。
僧房无户牖,佛面有尘埃。
碑断眠荒草,廓空长绿苔。
鸺鹠并蝙蝠,时或此徘徊。 -
184.《过太常寺簿谢公故第》 宋·黎廷瑞
落日庐阜紫,飞砂湖水黄。
散倦登古原,含悽眺层冈。
丹梯遂寥邈,沈思热中肠。
当年扣玉墀,抗疏何慨慷。 -
185.《芜湖吉祥寺》 宋·黎廷瑞
寺创晋永和间,李升避难此山,后得国改永寿,宋景佑中赐今名。
寺中毁,有僧余者来,法鼓自鸣,道场复兴。 -
186.《真如寺》 宋·仇远
一桥夭矫界双湖,野径沿流到佛庐。
石塔残灯犹闪烁,相家乔木已萧疏。
苔封古井晴逾滑,骨冷荒山草不除。
长水法师痴□甚,□根人定欲何如。 -
187.《寓富池双泉寺三首》 宋·董嗣杲
丹枫叶叶委江塘,旅况空馀古锦囊。
阙下有家劳梦寐,灯前无酒遣荒凉。
陈踪浮泛栖僧舍,往事消磨落客床。
世态自应酬酢懒,已拚双鬓受年光。 -
188.《东林寺上方塔》 宋·董嗣杲
尘外乾坤岂易窥,上方寻胜短筇随。
病僧借榻山衣破,卧佛当门石塔危。
乱竹迸阶交密树,荒苔沿壁缠疏枝。
幅巾居士修行久,爱说浮光死战时。 -
189.《过证道寺》 宋·董嗣杲
证道山门旷,延僧草座禅。
不知为额始,曾记有歌传。
驿路桥梁坏,沙溪石藓填。
往来荒廨近,时可托清眠。 -
190.《入寓双泉寺》 宋·董嗣杲
大江沙岸虚,几寸水痕落。
萧萧双泉寺,佛像剥丹雘。
纸轮转晴鼓,灰塔断风铎。
残僧极荒怠,深得酒中乐。 -
191.《又过妙智寺后因赋》 宋·董嗣杲
我貌甚癯棘,极爱山林住。
才说庐山去,不惮葺芒屦。
郁怀得少解,动脚即健步。
谁言多岌业,堂堂大驿路。 -
192.《登大明寺塔》 宋·宋庠
故岁摇落时,凭高望扬越。
流光不我与,复此值凋节。
孤塔踞层冈,仙盘湧漻泬。
病足攀危梯,寸晷或三歇。 -
193.《游大明寺》 宋·宋庠
總辔出西坰,寥寥旭宇明。
丛冈森地秀,飞塔恍神行。
惠味沾仙露,疲心识化城。
远香来不断,空梵过犹清。 -
194.《春晚坐建隆寺北池亭上》 宋·宋庠
城外东风卷落花,更临春水惜年华。
单车刺史无铙吹,叫杀荒池两部蛙。 -
195.《三次刘寺韵赋张以道新居与约斋夹湖相望》 宋·项安世
碧柳黄芦冷映门,荒陂寒水净涵村。
深深留殿朝常闭,肃肃行营夜不喧。
景似邱园宜避俗,事非风月总忘言。
平生故有闲吟分,何物堪酬造化恩。 -
196.《二十日步上方广寺观莲华峰云气异甚》 宋·项安世
晓发名溪庄,午饭马迹库。
下车著芒鞋,扶杖陟罔路。
碾槽深侧足,石磴高举步。
初登黄茅岭,稍入青箬雾。 -
197.《游道林寺诗三首》 宋·张嵲
墟落生烟昼欲昏,乱山行尽到平原。
雨余叠嶂添新秀,水落寒沙见旧痕。
古寺有僧栖坏屋,遗斜无主自荒村。
徘徊欲访当时事,黄叶惊风断客魂。 -
198.《晨起登寺阁前山为雾覆微露山麓宛如平远偶书》 宋·张嵲
日出雾犹重,微茫认山麓。
远目疑可穷,澶漫如夷陆。
韶序日已深,时禽啭幽谷。
青林不受春,景气润修竹。 -
199.《灵芝寺避暑因携茶具汎湖共成十绝》 宋·张镃
临津台殿似蓬莱,柳色荒凉锁翠苔。
萍港不知人事改,通船如望帝尧来。 -
200.《宿古寺》 宋·赵汝鐩
黄昏投寺宿,古屋瞰荒江。
村酒沽春瓮,山房耿夜釭。
滩高声撼枕,月落影收窗。
僧老人皆玩,楼钟晓未撞。