-
161.《同曼叔游菩提寺》 宋·韩维
高城如破崖,寺带乔木石。
禅房掩清昼,佛画剥寒雨。
荒池野蔓合,浊水佳莲吐。
萧条联骑游,淡薄对僧语。
秋风日夕好,胜事从此数。 -
162.《送彭景行寺丞侍养得请归荆南别业》 宋·强至
上年慈母怀乡泪,愁杀啼鹃耳畔飞。
归计任荒扬子宅,喜情自入老莱衣。
秣陵五马开樽待,荆渚双鱼荐馔肥。
能为圣朝全孝理,贤声行色两光辉。 -
163.《次韵陈寺丞除体》 宋·张栻
建议了亡补,归来谢驰驱。
除荒城南丘,有田十亩余。
满城车马喧,得此逃空虚。
平湖永昼静,泉声杂埙竽。 -
164.《长芦寺二首》 宋·陈造
梁帝号用儒,顾有佞佛癖。
区区泥其粗,佛者宁汝即。
矫矫只履翁,谈妙尘可析。
冀上一言契,何意水投石。 -
165.《再次韵呈林子长郎中龚养正寺簿》 宋·陈造
荒学蹄涔易窥底,禄遫不应夹帝里。
昧为此役君定笑,当念平生意行耳。
过耳毁誉纷相半,曳裾袖刺何尝惯。
餬口未忘丐斗升,投闲正须问祠观。 -
166.《鹿门寺》 宋·李廌
蓬莱鹿门道,莽莽汉津渡。
川涂两缅邈,今古同此路。
德公厌州里,翁媪是中去。
风流可引想,千载豹隐雾。 -
167.《宿青城板桥寺》 宋·李新
村落萧萧烟雨收,鹑衣寒竖挽归牛。
平生脚力未到处,当路贵人安肯游。
蹶牛马蹄无限恐,荒凉僧墅不胜愁。
北窗季弟还知否,一夜秋声已白头。 -
168.《寺前书院中寄季平》 宋·郑刚中
已投幽僻避尘坌,更向檐头著小门。
满案韦编供白书,一炉柏子对黄昏。
后生秀爽惭无补,旧学荒凉喜再温。
此外清愁是何许,杜诗韩笔少人伦。 -
169.《崇安寺谒归云老大不遇》 宋·李弥逊
入寺又逢曦未来,草荒庭院几生埃。
黄华翠竹无人问,只得僧房一梦回。 -
170.《永兄作灵照寺墨梅雨纸殊佳仍书二绝其上以为》 宋·李石
荒畦草棘暗霜秋,菜饱无期那不愁。
去去携蓝问灵照,此间熟处要经由。 -
171.《追和下若大雄寺汪内相陈朝桧诗》 宋·李洪
斮骨刳心操凛然,盘根厚地老逾坚。
八千椿木应同寿,十五尧蓂莫纪年。
辱井已荒伤故国,琼枝无复盗春权。
六朝陈迹空馀此,阅世真成叹逝川。 -
172.《过水寺》 宋·赵蕃
未见南溪泛,一看洞府家。
径荒冲暮雀,林静起栖鸦。
锁钥何其密,推敲漫自加。
及归已薄暮,渔火在园沙。 -
173.《隐山寺梁昭明题额》 宋·赵蕃
山深不知暑,五月冷如冰。
寂寞前朝寺,风流帝子能。
田荒空野水,树老半枯藤。
不尽怀人兴,钟楼日暮登。 -
174.《锄荒》 宋·叶适
锄荒培薄寺东隈,一种风光百样栽。
谁妒眼中无俗物,前花开遍后花开。 -
175.《明觉寺》 宋·叶适
云山尖头海潮涌,九月天雪山叶重。
道人高绝但危坐,山魈野虎皆趋拱。
住山三载两遭荒,侍者饿损扶参堂。
沿村索米未为耻,莫令木鱼化龙钟透水。 -
176.《自罗浮行田宿华严寺》 宋·叶适
浮山昔飞至,与罗合其巅。
严冬树色改,青松耀红鹃。
不种自生植,屡伐常苍然。
我病不暇耕,行复观我田。 -
177.《古寺》 宋·刘学箕
应天曾建塔,又此结精庐。
释氏缘何熟,诗人念总疏。
壁荒遗尽水,僧老学翳书。
笑我重来者,经年不定居。 -
178.《香积寺午斋》 宋·程公许
峻陟龙门路,来参鸡骨师。
楼台春雨霁,鱼鼓午斋时。
倦憩僧留话,荒寻仆僮随。
一筇支野步,且以暮为期。 -
179.《游永就灵岩寺》 宋·程公许
诘曲山蹊远世氛,荒寒古寺荐炉熏。
清泉迸石韵寒玉,翠逻倚天施白云。
半藏石经真健妇,一龛古貌现声闻。
迟留恐遇鱼凫叟,岚霭浮空日易曛。 -
180.《云门寺诗》 宋·苏泂
重冈落日思依依,地老天荒阅盛衰。
万古烟萝千古寺,唐朝诗句晋朝碑。
鹤贪清气随僧住,松引寒声助客悲。
十载重来衫鬓改,笋舆回路独移时。