-
81.《清凉寺竹》 宋·罗必元
清凉世界竹如云,旧日君王爱此君。
时代改迁龙变化,荒山啼鸟不堪闻。 -
82.《清凉广惠禅寺二首》 宋·马之纯
旧时月过女墙头,风雨摧颓废不修。
地老天荒无处问,松声滩响替人愁。
祥刑使者来何暮,吊古诗篇清更幽。
收拾江山入怀袖,却归讲席进鸿畴。 -
83.《游圆通寺》 宋·马仲珍
山空不隐响,一叶落还闻。
龙去遗荒井,僧归礼白云。
虫丝昏画壁,岚气湿炉薰。
睡思浑无奈,茶瓯易策勋。 -
84.《上龟山寺》 宋·潘柽
菜花开处认遗基,荒屋残僧未忍离。
寺付丙丁应有数,岸分南北最堪悲。
金铃塔上如相语,铁佛风前亦敛眉。
野匠不知行客意,竞磨浓墨打顽碑。 -
85.《题天封寺》 宋·释慧明
华顶当空出,云霞宿殿庭。
八荒同纳纳,一气转冥冥。
日驭经檐过,天河俯槛听。
长年苔径合,无客到岩扃。 -
86.《游齐山寺》 宋·苏元鼎
秋浦齐山寺,峰峦楚楚长。
岩根堆雁塔,溪角架虹梁。
雨过闻幽磬,云开见上方。
苔侵石磴滑,花拥洞门香。 -
87.《宝林寺》 宋·王申
千载宝林寺,清幽每往还。
两潮岩上井,一塔寺中山。
门对荒城冷,邻分古县闲。
道人高处坐,役役笑尘寰。 -
88.《广胜寺》 宋·新若通
吾党登临兴,亭高眼更明。
云深山断续,川阔路纵横。
突兀娲皇塚,荒芜简子城。
古来那可问,林外晚风生。 -
89.《净土寺追和东坡韵》 宋·杨栋
令君督来期,书邮日旁午。
世事不足论,清游乃先务。
朝朝叩禅关,复此得净字。
浅斜琥珀浓,细嚼银丝缕。 -
90.《金陵野外废寺》 宋·游酢
寒花窈嫋蔓颓墙,古寺苍苔昼掩房。
犬吠屋头山杳杳,虫鸣阶隙草荒芒。
池塘澹月蒹葭冷,篱落西风橘柚香。
六代江山金碧地,断碑留得管兴亡。 -
91.《游宝应寺》 宋·游酢
崒嵂三带带白湾,谁开兰若翠微间。
竹林云懒禅心定,草径苔荒屐齿斑。
天入碧岚成玉宇,鸟飞青嶂出尘寰。
此中即是蕊珠境,遮莫閒吟一解颜。 -
92.《宿正觉寺》 宋·曾季貍
古寺荒凉甚,秋风更飒然。
殿焚犹有碍,僧老不知年。
但可扶藜至,无因假榻眠。
钟鱼久寂寞,谁施囊钱。 -
93.《开福寺》 宋·赵汝譡
萧辰款招提,近郭野趣深。
广池映茂树,秋水涵夕阴。
及兹尘事暇,谁与同幽襟。
竹密隐江艇,荷衰净云岑。 -
94.《囊山寺》 宋·赵汝譡
松门包土囊,石径驻尘鞅。
征途悄愁辛,意豁金利爽。
鼓钟殷林际,堂殿爽磴上。
有亭依后罔,极眺一何郎。 -
95.《云峰寺》 宋·赵汝礩
好峰藏寺背,北景只僧知。
古树侵天直,寒泉入涧迟。
深行寻旧址,久伫读荒碑。
时有仙人过,灵风满路吹。 -
96.《寓居等慈寺感怀》 宋·赵善傅
钦从王命寄招提,寂寂荒阶绿草齐。
明月夜深接佛阁,看来不比汴梁时。 -
97.《获国寺》 宋·周振
碧云红树万山秋,躡蹬攀萝径转幽。
斜日荒荒岩际下,细泉浅浅寺前流。
萧梁赐额各犹在,石塔藏碑字尚留。
千载废兴直梦幻,青灯夜雨思悠悠。 -
98.《游清凉寺次藻庵韵》 明·陈铎
夕阳峰顶一攀跻,万里川原望不迷。
帆影远来江树外,山形多在石城西。
苔荒辇路人稀到,花近禅房鸟乱啼。
直到翠微亭子上,漫吟重续旧时题。 -
99.《望海寺》 明·龚用卿
海上石山山上寺,寺中惟有一山僧。
自耕数亩荒田地,独守寒庐夜夜灯。 -
100.《雨中投仙姑寺》 明·李先芳
雨中投古刹,江岸少人行。
立马候松径,呼僧问寺名。
断碑经火尽,荒草入秋平。
惟有枫林树,泠泠清梵声。