-
221.《华清宫和杜舍人(一作张祜诗)》 唐·赵嘏
五十年天子,离宫仰峻墙。
登封时正泰,御宇日何长。
上位先名实,中兴事宪章。
起戎轻甲胄,馀地复河湟。 -
222.《病中书怀呈友人》 唐·温庭筠
逸足皆先路,穷郊独向隅。
顽童逃广柳,羸马卧平芜。
黄卷嗟谁问,朱弦偶自娱。
鹿鸣皆缀士,雌伏竟非夫。 -
223.《题故人废宅二首》 唐·方干
举目凄凉入破门,鲛人一饭尚知恩。
闲花旧识犹含笑,怪石无情更不言。
樵叟和巢伐桃李,牧童兼草踏兰荪。 -
224.《姑苏真娘墓》 唐·罗隐
春草荒坟墓,萋萋向虎丘。
死犹嫌寂寞,生肯不风流。
皎镜山泉冷,轻裾海雾秋。
还应伴西子,香径夜深游。 -
225.《姑苏真娘墓》 唐·罗隐
春草荒坟墓,萋萋向虎丘。
死犹嫌寂寞,生肯不风流。
皎镜山泉冷,轻裾海雾秋。
还应伴西子,香径夜深游。 -
226.《送知古上人》 唐·吴融
昔年离别浙河东,多难相逢旧楚宫。
振锡才寻三径草,登船忽挂一帆风。
几程村饭添盂白,何处山花照衲红。
不似投荒憔悴客,沧浪无际问渔翁。 -
227.《经费拾遗旧隐》 唐·胡骈
林下茅斋已半倾,九华幽径少人行。
不将冠剑为荣事,只向烟萝寄此生。
松竹渐荒池上色,琴书徒立世间名。
白杨风起秋山暮,时复哀猿啼一声。 -
228.《秋雨联句》 唐·韩愈
万木声号呼,百川气交会。
——孟郊
庭翻树离合,牖变景明蔼。
——韩愈 -
229.《石州慢(九日)》 宋·秦观
深院萧条,满地苍苔,一丛荒菊。
含霜冷蕊,全无佳思,向人摇绿。
客边节序,草草付与清觞,孤吟只把羁怀触。
便击碎歌壶,有谁知中曲。 -
230.《浣溪沙(席上再作)》 宋·洪适
不见丹丘三十年。
青山碧水想依然。
自惊绿鬓已苍颜。
月在柳梢曾径醉,雨荒院菊有谁怜。
绣衣归与古人言。 -
231.《摸鱼儿》 宋·葛长庚
问苍江、旧盟鸥鹭。
年来景物谁主。
悠悠客鬓知何似,吹满西风尘土。
浑未悟。 -
232.《沁园春(和邓季谦通判为寿韵)》 宋·李曾伯
老子家山,近古苏州,有监本呆。
叹长途荷担,斯宜已矣,急湍鼓_,岂不危哉。
我爱陶潜,休官彭泽,为三径荒芜归去来。
君恩重,奈边戈未偃,阃毂犹推。 -
233.《扫花游(赋高疏寮东墅园)》 宋·张炎
烟霞万壑,记曲径幽寻,霁痕初晓。
绿窗窈窕。
看随花甃石,就泉通沼。
几日不来,一片苍云未扫。 -
234.《湘月》 宋·张炎
王中仙曳舟溪上。
天空水寒,古意萧飒。
中仙有词雅丽,平野作晋雪图,亦清逸可观。
余述此调,盖白石念奴娇鬲指声也。 -
235.《壶中天(咏周静镜园池)》 宋·张炎
万尘自远,径松存、仿佛斜川深意。
乌石冈边犹记得,竹里吟安一字。
暗叶禽幽,虚阑荷近,暑薄迟花气。
行行且止,枯瓢枝上闲寄。 -
236.《减字木兰花》 宋·吴儆
此身已老。
三径都荒长却扫。
面目尘昏。
怕着朝章揖贵人。
难瞒明眼。
只有青山堪作伴。
触事心凉。
无病何劳更觅方。 -
237.《括贺新凉》 宋·林正大
兰亭当日事。
有崇山、茂林修竹,群贤毕至。
湍急清流相映带,旁引流觞曲水。
但畅叙、幽情而已。 -
238.《漫兴 其九》 元·王冕
密树连云湿,荒村入径斜。
山童分紫笋,野老卖黄瓜。
忽要千钧弩,寻求百姓家。
予生为计拙,见景重咨嗟。 -
239.《藏春园》 宋·范端臣
园径萧条草树荒,半山林影净回塘。
墙根绕荠春还近,亭角舒梅暖自香。
两鬓斜知随节改,百忧差喜得身强。
寻诗问酒追豪胜,且送残年入醉乡。 -
240.《姑苏灵岩寺》 宋·陈善
山僧不好古,改作任所欲。
洞荒径已迷,廊空响谁续。