-
261.《九日登高翠微亭分韵得满字》 明·陶安
山川甚雄丽,积雨为磨浣。
天开秋气清,游娱共萧散。
石径接巉岩,兴到行不懒。
微霜护新晴,杲日送余暖。 -
262.《引庆和》 明·王凤娴
禾黍已濛香径土,苏台还恨锁苍厓。
云归叠叠堆鸦鬓,花落纷纷掷燕钗。
此日锦笙惟岛弄,当年雄剑自尘埋。
荒原古柏西风里,漫对吴山独怆怀。 -
263.《乐归田园十咏(录五首)》 明·朽庵林公
归去来兮至觉今是而昨非宦海漂流久见几,故园荒废正思
归。
往迷来悟心方乐,投老寻闲愿不违。
新别庙堂无怅恨,旧栽松菊有光辉。 -
264.《六如亭怀古》 明·郑定
香魂艳骨瘗崇阿,瘴雨蛮烟奈尔何。
苔上旧碑行客吊,萝深荒径野僧过。
山花寂寂留妆靥,堤柳青青想翠蛾。
落日平湖风乍起,余情并入采菱歌。 -
265.《中隐堂诗(SS〗并叙)》 宋·苏轼
岐山宰王君绅,其祖故蜀人也,避乱来长安,而遂家焉。
其居第园有名长安城中,号中隐堂者是也。
予之长安,王君以书戒其子弟邀予游,且乞诗甚勤,因为作此五篇。
去蜀初逃难,游秦遂不归。 -
266.《即事》 宋·王安石
径暖草如积,山晴花更繁。
纵横一川水,高下数家村。
静憩鸡鸣午,荒寻犬吠昏。
归来向人说,疑是武陵源。 -
267.《孙黄渡》 宋·范成大
舍舟从陆更间关,径仄仍荒亦未乾。
棘刺近人牢闭眼,泥涂兀马紧扶鞍。
茶山盗薮路程恶,麦垄人家怀抱宽。
担仆舆夫尽劬瘁,病翁那得更加餐。 -
268.《哭季长》 宋·陆游
岷山剡曲各天涯,死籍前时偶脱遗。
三径就荒俱已老,一樽相属永无期。
寝门哀恸今何及?泉壤从游後不疑。
邂逅子孙能记此,交情应似两翁时。 -
269.《农事休小葺东园十韵》 宋·陆游
归老心常逸,新寒体亦康。
幸当农事隙,稍治旧园荒。
翦辟西山出,萦回北径长。
作栏扶弱蔓,换土植孤芳。 -
270.《和同年李子西通判》 宋·杨万里
走马看花拂绿杨,曲江同赏牡丹香。
向来年少今俱老,君拜监州我作郎。
北阙小迟苍玉佩,南征聊制芰荷裳。
病身只作家山梦,径菊诗葩两就荒。 -
271.《九月下旬有作二首》 宋·张耒
惨惨岁云暮,寒日无停光。
况复阴晦多,景短重云长。
梳头坐清晓,朝饭熟黄粱。
官闲无事业,终日偃空堂。
经时不跨马,门径秋芜荒。
惟有霜后山,当帘对苍苍。 -
272.《次韵奉送公定》 宋·黄庭坚
去年君渡河,枣下实离离。
今年君渡河,剥枣咏豳诗。
直缘恩义重,不惮鞍马疲。
诗书半行李,道路费岁时。 -
273.《题司门李文园亭》 宋·黄庭坚
白氏草堂元自葺,陶公三径不教荒。
青蕉雨後开书卷,黄菊霜前碎鹄裳。
落日看山凭曲槛,清风谈道据胡床。
此来遂得归休意,却莫翻然起相汤。 -
274.《陈说道约日送菜把》 宋·黄庭坚
南山畴昔从诸父,雨甲烟苗手自鉏。
三径就荒归计拙,溷烦僚友送园蔬。 -
275.《和吕秘丞》 宋·黄庭坚
北海樽中忘日月,南山雾里晦文章。
清朝不上九卿列,白发归来三径荒。
车辙马蹄疏市井,花光竹影照门墙。
人间荣辱无来路,万顷风烟一草堂。 -
276.《雪》 宋·欧阳修
新阳力微初破萼,客阴用壮犹相薄。
朝寒棱棱风莫犯,莫雪緌緌止还作。
驱驰风云初惨淡,炫晃山川渐开廓。
光芒可爱初日照,润泽终为和气烁。 -
277.《寄张至秘校》 宋·欧阳修
关山一里一重愁,念远伤离两未休。
南陌望穷云似帐,西楼吟断月如◇。
柳绵飞後春应减,兰径荒时客倦游。
拟寄东流问沟水,亦应沟水更东流。 -
278.《宿法惠寺》 宋·贺铸
驱马越飞涧,扬旌下回冈。
欻见层浮图,高风振琅璫。
重门壮且深,老柏森然行。
佛子出延客,投鞭步长廊。 -
279.《游老君洞》 唐·张说
枕漱鑱鍼泉石肓,登临又刮山川目。
太清飞出离宫景,平地分为散仙福。
知津有赖大夫松,避道尤勤居士木。
层峦破晓霞散绮,断岩涵空雾披縠。 -
280.《满庭芳·雨盖飘荷》 清·朱彝尊
雨盖飘荷,霜枝钉菊,满庭芳草萋萋。
莫愁催送,香径手重携。
叠取鸳鸯绣被,屏山近已分双栖。
金簪拔,暗除了鸟,不用绕唐梯。