-
1.《严陵祠》 唐·洪子舆
汉主召子陵,归宿洛阳殿。
客星今安在,隐迹犹可见。
水石空潺湲,松篁尚葱蒨.岸深翠阴合,川回白云遍。
幽径滋芜没,荒祠幂霜霰。 -
2.《题竹谷神祠(一作谷神庙)》 唐·温庭筠
苍苍松竹晚,一径入荒祠。
古树风吹马,虚廊日照旗。
烟煤朝奠处,风雨夜归时。
寂寞东湖客,空看蒋帝碑。 -
3.《贞女祠》 唐·许棠
何穴藏贞骨,荒祠见旧颜。
精灵应自在,云雨不相关。
落石泉多咽,无风树尽闲。
唯疑千古后,为瑞向人间。 -
4.《题渊明祠》 宋·萧泰来
地号古柴桑,荒祠驿道傍。
松含义熙节,菊带晋时香。
拂石看碑记,斟泉当酒觞。
无由归未得,稽首意皇皇。 -
5.《谒苏仙祠》 宋·罗汝楫
绛节回白马,青书收赤龙。
仙人在何计,烟霞锁晴峰。
荒祠冠其岭,千古凛灵踪。
粉堵尘网悬,石凹苔钱重。 -
6.《道傍祠》 宋·周翼之
荒祠古道边,乔木翠森然。
叠石为香案,攀藤挂纸钱。
一时灵有迹,千载祀犹传。
草草陈牛酒,深期大有年。 -
7.《伍相祠》 明·陈鸣鹤
黄池宴罢羽书催,骨葬鸱夷梓可材。
西子已辞吴苑去,东门忍见越兵来。
春风故国迍芜长,落日荒祠杜宇哀。
千载忠魂何处问,满城儿女弄潮回。 -
8.《漂母祠》 明·金大车
王孙去不返,淮水亦东流。
宿草封遗冢,行人说故侯。
荒祠黄叶暗,寒渚白蘋秋。
一饭犹怀德,空悲云梦游。 -
9.《居厚弟得玉局祠》 宋·刘克庄
忆昔端平初去国,署衔窃喜似坡仙。
衰翁鬓雪年华晚,贤季条冰敕墨鲜。
饮马胡儿来杂沓,犹龙老子去翩跹。
何时剑阁妖氛扫,重炷荒祠一缕烟。 -
10.《陆宣公祠》 宋·吴潜
凛凛清规百世师,功名仅见奉天时。
忠谋任起奸邪忌,感泣宁无士卒思。
落日桑榆存旧迹,西风芦苇护荒祠。
忠宣流落何遗恨,留是良方与后医。