-
1.《晚入药谷》 清·吴雯清
清鸾峰下步迟迟,为访幽居足已疲。
穿壑板桥惊欲坠,隔林茅屋望犹疑。
桃源旧径依津间,药孤楼傍石窥。
仅有残僧相对晚,寒潭清啸少人知。 -
2.《隐者·松间开一径》 唐·司马扎
松间开一径,秋草自相依。
终日不冠带,空山无是非。
投纶溪鸟伴,曝药谷云飞。
时向邻家去,狂歌夜醉归。 -
3.《仙谷遇毛女意知是秦宫人》 唐·常建
溪口水石浅,泠泠明药丛。
入溪双峰峻,松栝疏幽风。
垂岭枝袅袅,翳泉花濛濛。
夤缘斋人目,路尽心弥通。 -
4.《锄药咏》 唐·钱起
莳药穿林复在巘,浓香秀色深能浅。
云气垂来浥露偏,松阴占处知春晚。
拂曙残莺百啭催,萦泉带石几花开。 -
5.《天门谷题孙逸人石壁》 唐·钱起
崖石乱流处,竹深斜照归。
主人卧磻石,心耳涤清晖。
春雷近作解,空谷半芳菲。
云栋彩虹宿,药圃蝴蝶飞。
恶嚣慕嘉遁,几夜瞻少微。
相见竟何说,忘情同息机。 -
6.《春暮过石龟谷题温处士林园(一作送温逸人)》 唐·钱起
隐几无名老,何年此陆沈。
丘园自得性,婚嫁不婴心。
岁计因山薄,霞栖在谷深。
设罝连草色,晒药背松阴。
触兴云生岫,随耕鸟下林。
支颐笑来客,头上有朝簪。 -
7.《昌谷读书示巴童》 唐·李贺
虫响灯光薄,宵寒药气浓。
君怜垂翅客,辛苦尚相从。 -
8.《木莲树生巴峡山谷间巴民亦呼为黄心树大者…题三绝句云》 唐·白居易
如折芙蓉栽旱地,似抛芍药挂高枝。
云埋水隔无人识,唯有南宾太守知。
红似燕支腻如粉,伤心好物不须臾。
山中风起无时节,明日重来得在无。
已愁花落荒岩底,复恨根生乱石间。
几度欲移移不得,天教抛掷在深山。 -
9.《思山居一十首·忆药苗》 唐·李德裕
溪上药苗齐,丰茸正堪掇。
皆能扶我寿,岂止坚肌骨。
味掩商山芝,英逾首阳蕨。
岂如甘谷士,只得香泉啜。 -
10.《春游望仙谷》 唐·储嗣宗
清无车马尘,深洞百花春。
鸡犬疑沾药,耕桑似避秦。
登山采樵路,临水浣纱人。
若得心无事,移家便卜邻。 -
11.《谷口作》 唐·张乔
巴客青冥过岭尘,雪崖交映一川春。
晴朝采药寻源去,必恐云深见异人。 -
12.《谷初忝谏垣今宪长薛公方在西阁知奖隆异以四韵代述荣感》 唐·郑谷
旧诗常得在高吟,不奈公心爱苦心。
道自琐闱言下振,恩从仙殿对回深。
流年渐觉霜欺鬓,至药能教土化金。
自拂青萍知有地,斋诚旦夕望为霖。 -
13.《寄郑谷郎中(一作住襄州谒郑谷献诗)》 唐·齐己
高名喧省闼,雅颂出吾唐。
叠巘供秋望,无云到夕阳。
自封修药院,别扫著僧床。
几梦中朝事,依依鹓鹭行。 -
14.《芍药》 唐·王贞白
芍药承春宠,何曾羡牡丹。
麦秋能几日,谷雨只微寒。
妒态风频起,娇妆露欲残。
芙蓉浣纱伴,长恨隔波澜。 -
15.《风流子·黄钟商芍药》 宋·吴文英
金谷已空尘。
薰风祝攥舞低鸾翅,绛笼蜜炬,绿映龙盆。
窈窕绣窗人睡起,临砌脉无言。
慵整堕鬟,怨时迟暮,可怜憔悴,啼雨黄昏。 -
16.《洞仙歌(大德壬寅秋送刘春谷学正)》 宋·刘埙
津亭折柳,正秋光如画。
绕路黄花拥朝马。
叹市槐景淡,池藻波寒,分明是、三载春风难舍。
军峰天际碧,云隔空同,无奈相思月明夜。 -
17.《木莲树生巴峡山谷间,巴民亦呼为黄心树,大》 未知·未知
仅二十日。
忠州西北十里,有鸣玉溪,生者秾茂尤异。
元和十
四年夏,命道士丘元志写,惜其遐僻,因题三绝句云】 -
18.《沁园春 赠郑伯洪 强村丛书用大典药房樵唱本》 元·吴景奎
谷□仙田,瑶草谁栽,山中子真。
向紫霞洞里,凿开丹室,素华台上,瞻望飙轮。
王子吹笙,洪崖握手,烂醉桃花万树春。
都休问、蓬莱清浅,天地氤氲。 -
19.《饮药房陈户山居韵得合字》 宋·林尚仁
常人厌寂寥,隐士畏喧杂。
山居主人百好无,终日哦诗增长书合。
我本山中人,心事亦颇合。
杖藜约客行幽深,来扣吟扉坐陈榻。 -
20.《游华山张超谷》 宋·鲁交
太华锁深谷,我来真景分。
有苗皆是药,无石不生云。
急瀑和烟泻,清猿带雨闻。
幽栖未忍别,峰半日将曛。