-
1.《春王正月》 先秦·公羊高
元年者何?君之始年也。
春者何?岁之始也。
王者孰谓?谓文王也。
曷为先言“王”而后言“正月?”王正月也。 -
2.《偈颂一百零四首》 宋·释绍昙
绿暗红稀,人家翠微。
杜鹃啼月,紫燕衔泥。
莫春者,浴乎沂,风乎舞雩,咏而归。 -
3.《汉宫春·会稽秋风亭观雨》 宋·辛弃疾
亭上秋风,记去年袅袅,曾到吾庐。
山河举目虽异,风景非殊。
功成者去,觉团扇、便与人疏。
吹不断,斜阳依旧,茫茫禹迹都无。 -
4.《玉漏迟 前一篇怀旧有感,曰粼吹者,为见寄》 元·王恽
越山征路杳。
东南淡淡,长空飞鸟。
俪影同翻,明月一枝乌远。
共道有心避事,甚未若、从渠相调。 -
5.《丁丑仲春将渡浙江从者请盘沙予畏而不许既登》 宋·韩元吉
桑田变东海,此语闻自昔。
嗟我百人,耳目讵能识。
谁言钱塘江,遂有车马迹。
涨沙莽云屯,衣带仅寻尺。 -
6.《洞仙歌·雪云散尽》 宋·李元膺
一年春物,惟梅柳间意味最深。
至莺花烂漫时,则春已衰迟,使人无复新意。
予作《洞仙歌》,使探春者歌之,无后时之悔。
雪云散尽,放晓晴池院。 -
7.《比闻赵季茂春板舆行春甚乐予跃然效之是日乃》 宋·岳珂
棠湖有病客,破鼎支药糜。
青阳动新晴,兀兀厌坐驰。
静闻箫鼓闹,翠幰行春堤。
柔风吹帘旌,杲日浮屏缇。 -
8.《学佛者祖迁自南陵来谒莫万安题诗于知津阁适》 宋·赵蕃
尝闻学苦空,世事应废阁。
颇疑休己辈,顾以诗流落。
尔今定何业,更慕扬州鹤。
愿长岁寒柯。
勿矜春濯濯。 -
9.《春梦》 宋·王令
春风儿女喜,不合丈夫爱,日午困魔来,四体倦欲解。
春禽只随花中飞,幸此无声聒我睡。
一梦梦周公,笑与伊尹语。 -
10.《赵忠简送春诗帖赞》 宋·岳珂
陶陶孟春,草木莽只。
白日昭昭,照下次土只。
瘴烟浩淫,杂海雾只。
憔悴行吟,閴岛屿只。 -
11.《君莫夸少年一首赠余光远》 宋·戴表元
君莫夸少年,与我惫者疏。
我亦尝少年,少年君不如。
谈谐今已忘,犹有少年余。
东南山水国,早得飞长裾。 -
12.《感春三首》 唐·韩愈
偶坐藤树下,暮春下旬间。
藤阴已可庇,落蕊还漫漫。
亹亹新叶大,珑珑晚花乾。
青天高寥寥,两蝶飞翻翻。 -
13.《自画山居图歌赠宜春朱隐君地理专门》 明·虞堪
朱侯有隐居,乃在宜春间。
东游久未已,浩荡忘其还。
山川神气具在眼,穷幽赜隐知何限。
黄河之源出昆仑,千里万里盘旋屈折支天根。 -
14.《和梦游春诗一百韵》 唐·白居易
昔君梦游春,梦游仙山曲。
怳若有所遇,似惬平生欲。
因寻菖蒲水,渐入桃花谷。
到一红楼家,爱之看不足。 -
15.《对酒闲吟,赠同老者》 唐·白居易
人生七十稀,我年幸过之。
远行将尽路,春梦欲觉时。
家事口不问,世名心不思。
老既不足叹,病亦不能治。 -
16.《水调歌头(客有言存心者,未得其序,因赋)》 宋·汪莘
欲觅存心法,当自尽心求。
此心尽处,豁地知性与天侔。
行尽武陵溪路,忽见桃源洞口,渔子舍渔舟。
输与逃秦侣,绝境几春秋。 -
17.《沁园春(题吴明仲竹坡)》 宋·严参
竹焉美哉,爱竹者谁,曰君子欤。
向佳山水处,筑宫一亩,好风烟里,种玉千馀。
朝引轻霏,夕延凉月此外尘埃一点无。
须知道,有乐其者,吾爱吾庐。 -
18.《莺啼序(春晚)》 宋·赵文
东风何许红紫,又匆匆吹去。
最堪惜、九十春光,一半情绪听雨。
到昨日、看花去处,如今尽是相思树。
倚斜阳脉脉,多情燕子能语。 -
19.《莺啼序(春晚)》 宋·赵文
东风何许红紫,又匆匆吹去。
最堪惜、九十春光,一半情绪听雨。
到昨日、看花去处,如今尽是相思树。
倚斜阳脉脉,多情燕子能语。 -
20.《甥舅同登进士亦世之不易得者今幸逢其会因吟》 宋·高遁翁
潦倒山林已二毛,忽闻□□下衡茅。
祖宗积德幸多世,甥舅何妨共夺标。
柳拂祥光看虎榜,杏花春色上云袍。
从今莫作怀家计,须效忠良答圣朝。