-
1.《得菊花绝黄》 宋·陈杰
谁与凛秋料理悲,木樨香冷未格时。
直疑天上金茎露,全付篱间黄菊枝。
佳色足陪陶令醉,落英还慰屈原饥。
东风试问千红紫,曾有西风此段奇。 -
2.《小雪日观残菊有感》 宋·方回
欲雪寻梅树,余霜殢菊枝。
每嫌开较晚,不道谢还迟。
早惯饥寒困,频禁盗贼危。
少陵情味在,时讽浣花诗。 -
3.《次韵和吴冲卿秋意四首·窥梨卑枝垂》 宋·司马光
端居倦烦暑,园圃久不窥。
雨余秋气新,红叶生紫梨。
形骸得萧散,不知环堵卑。
何能效流俗,把酒须菊枝。
登高已可醉,四野青云垂。 -
4.《鹧鸪天·座中有眉山隐客史应之和前韵即席答之》 宋·黄庭坚
黄菊枝头生晓寒。
人生莫放酒杯干。
风前横笛斜吹雨,醉里簪花倒著冠。
身健在,且加餐。
舞裙歌板尽清欢。
黄花白发相牵挽,付与时人冷眼看。 -
5.《晓行霜重如雪》 宋·喻良能
霜重寒威一夜加,晓来人迹板桥斜。
已看白雁来千里,想见青州满百花。
何处菊枝犹复耐,故园菊味定堪嘉。
慈颜正念征裘薄,归去萱堂笑语譁。 -
6.《柳梢青(玉水明沙)》 宋·韩淲
玉水明沙。
峰回路转,城倚桥斜。
老我登临,同谁酩酊,一望还赊。
飞鸿杳霭天涯。
但拚取、心情酒家。
紫菊枝枝,红茱颗颗,休问年华。 -
7.《初冬》 宋·陆游
已罢弹冠欲挂冠,一庵天遣养衰残。
雨荒园菊枝枝瘦,霜染江枫叶叶丹。
羹釜带鳞烹白小,蓬门和蔓系黄团。
夕阳更动闲游兴,十月吴中未苦寒。 -
8.《送庐陵宰赵村老》 宋·杨万里
赵侯龙种秀天潢,金玉肝脾锦绣肠。
未复九人黄阁相,犹堪三字紫微郎。
饥餐兰菊枝枝月,醉洒云烟句句霜。
谁与郢民颂遗爱,老夫端欲续甘棠。 -
9.《郡斋独酌(黄州作)》 唐·杜牧
前年鬓生雪,今年须带霜。
时节序鳞次,古今同雁行。
甘英穷西海,四万到洛阳。
东南我所见,北可计幽荒。 -
10.《郡斋独酌(黄州作)》 唐·杜牧
前年鬓生雪,今年须带霜。
时节序鳞次,古今同雁行。
甘英穷西海,四万到洛阳。
东南我所见,北可计幽荒。