-
101.《贺新郎》 宋·刘埙
醉里江南路。
问梅花、经年冷落,几番烟雨。
玉骨冰肌终是别,犹带孤山瑞露。
想蕴藉、和羹风度。 -
102.《尉迟杯慢》 宋·万俟咏
碎云薄。
向碧玉枝缀万萼。
如将汞粉匀开,疑使柏麝薰却。
雪魄未应若。 -
103.《满庭霜》 宋·李璆
白玉肌肤,清冰神彩,仙妃何事烟村。
自然标韵,羞入百花群。
不易盈盈瘦质,犯寒腊、独作春温。
溪桥外,斜枝半吐,行客一销魂。 -
104.《减兰十梅(并序·总题)》 宋·李子正
窃以花虽多品,梅最先春。
始因暖律之潜催,正直冰澌之初泮。
前村雪里,已见一枝;山上驿边,乱飘千片。
寄江南之春信,与陇上之故人。 -
105.《减兰十梅(并序·总题)》 宋·李子正
窃以花虽多品,梅最先春。
始因暖律之潜催,正直冰澌之初泮。
前村雪里,已见一枝;山上驿边,乱飘千片。
寄江南之春信,与陇上之故人。 -
106.《天香(对梅花怀王侍御)》 宋·刘镇
漠漠江皋,迢迢驿路,天教为春传信。
万木丛边,百花头上,不管雪飞风紧。
寻交访旧,惟翠竹、寒松相认。
不意牵丝动兴,何心衬妆添晕。 -
107.《念奴娇(木樨)》 宋·向滈
霜威凄紧,政悲风摇落,千山群木。
十里清香方盛赏,岩桂娇黄姹绿。
九畹衰业,东篱落蕊,到此成粗俗。
孤标高远,淡然还媚幽独。 -
108.《念奴娇(木樨)》 宋·向滈
霜威凄紧,政悲风摇落,千山群木。
十里清香方盛赏,岩桂娇黄姹绿。
九畹衰业,东篱落蕊,到此成粗俗。
孤标高远,淡然还媚幽独。 -
109.《卖花声(忆旧)》 宋·黄升
秋色满层霄,剪剪寒飙。
一襟残照两无聊。
数尽归鸦人不见,落木萧萧。
往事欲魂消。
梦想风标。
春江绿涨水平桥。
侧帽停鞭沽酒处,柳软莺娇。 -
110.《卖花声(忆旧)》 宋·黄升
秋色满层霄,剪剪寒飙。
一襟残照两无聊。
数尽归鸦人不见,落木萧萧。
往事欲魂消。
梦想风标。
春江绿涨水平桥。
侧帽停鞭沽酒处,柳软莺娇。 -
111.《瑞龙吟》 宋·杨泽民
城南路。
凝望映竹摇风,酒旗标树。
效原游子停车,问山崦里,人家甚处。
去还贮。 -
112.《桂枝香(题写韵轩)》 宋·詹玉
紫薇花露,潇洒作凉云,点商勾羽。
字字飞仙,下笔一帘风雨。
江亭月观今如许。
叹飘零、墨香千古。 -
113.《湘月》 宋·董嗣杲
莲幽竹邃,旧池亭几处,多爱君子。
醉玉吹香还认取,忙里得闲标致。
心逐云帆,情随烟笛,高会知谁继。
宵筵会启,蓦然身外浮世。 -
114.《永遇乐》 宋·李太古
玉砌标鲜,雪园风致,似曾相识。
蝉锦霞香,乌丝云湿,吹渴蟾蜍滴。
青青白白,关关滑滑,寒损珠衣狂客。
尽声声、不如归去,归也怎生归得。 -
115.《永遇乐》 宋·李太古
玉砌标鲜,雪园风致,似曾相识。
蝉锦霞香,乌丝云湿,吹渴蟾蜍滴。
青青白白,关关滑滑,寒损珠衣狂客。
尽声声、不如归去,归也怎生归得。 -
116.《咏早梅/扬州法曹梅花盛开》 南北朝·何逊
兔园标物序,惊时最是梅。
衔霜当路发,映雪拟寒开。
枝横却月观,花绕凌风台。
朝洒长门泣,夕驻临邛杯。
应知早飘落,故逐上春来。 -
117.《洞仙歌·咏黄葵》 清·纳兰性德
铅华不御,看道家妆就。
问取旁人入时否。
为孤情淡韵、判不宜春,矜标格、开向晚秋时候。
无端轻薄雨,滴损檀心,小叠宫罗镇长皱。 -
118.《送监丞家同年守简池三十韵》 宋·洪咨夔
去年为君来,明廷峙鸾鹄。
今年为亲归,蚕市苦思蜀。
扶舆出修门,万里宛在目。
大江六月寒,风饱帆数幅。 -
119.《北山移文》 南北朝·孔稚珪
钟山之英,草堂之灵,驰烟驿路,勒移山庭:夫以耿介拔俗之标,萧洒出尘之想,度白雪以方洁,干青云而直上,吾方知之矣。
若其亭亭物表,皎皎霞外,芥千金而不眄,屣万乘其如脱,闻凤吹于洛浦,值薪歌于延濑,固亦有焉。
岂期终始参差,苍黄翻覆,泪翟子之悲,恸朱公之哭。
乍回迹以心染,或先贞而后黩,何其谬哉!呜呼,尚生不存,仲氏既往,山阿寂寥,千载谁赏!世有周子,隽俗之士,既文既博,亦玄亦史。 -
120.《芙蓉女儿诔》 清·曹雪芹
维太平不易之元,蓉桂竞芳之月,无可奈何之日,怡红院浊玉,谨以群花之蕊,冰鲛之縠,沁芳之泉,枫露之茗,四者虽微,聊以达诚申信,乃致祭于白帝宫中抚司秋艳芙蓉女儿之前曰:窃思女儿自临浊世,迄今凡十有(通“又)”六载。
其先之乡籍姓氏,湮沦而莫能考者久矣。
而玉得于衾枕栉沐之间,栖息宴游之夕,亲昵狎亵,相与共处者,仅五年八月有奇。
忆女儿曩生之昔,其为质则金玉不足喻其贵,其为性则冰雪不足喻其洁,其为神则星日不足喻其精,其为貌则花月不足喻其色。