-
121.《黄鹤楼记》 唐·阎伯理
州城西南隅,有黄鹤楼者。
《图经》云:“费祎登仙,尝驾黄鹤返憩于此,遂以名楼。
”事列《神仙》之传,迹存《述异》之志。
观其耸构巍峨,高标巃嵸,上倚河汉,下临江流;重檐翼馆,四闼霞敞;坐窥井邑,俯拍云烟:亦荆吴形胜之最也。 -
122.《西京赋》 两汉·张衡
有冯虚公子者,心侈体忲,雅好博古,学乎旧史氏,是以多识前代之载。
言于安处先生曰:夫人在阳时则舒,在阴时则惨,此牵乎天者也。
处沃土则逸,处瘠土则劳,此系乎地者也。
惨则鲜于欢,劳则褊于惠,能违之者寡矣。 -
123.《大墙上蒿行》 魏晋·曹丕
阳春无不长成,草木群类,随大风起。
零落若何翩翩,中心独立一何茕。
四时舍我驱驰,今我隐约欲何为?生居天壤间,忽如飞鸟栖枯枝。
我今隐约欲何为?适君身体所服,何不恣君口腹所尝?冬被貂鼲温暖,夏当服绮罗轻凉。 -
124.《古诗赠新城王贻上》 清·钱谦益
风轮持大地,击扬为风谣。
吹万肇邃古,赓歌畅唐姚。
朱弦泛汉魏,丽藻沿六朝。
有唐盛词赋,贞符汇元包。 -
125.《游泾川水西寺蕳叶八宣慰刘七都事章卞二元师》 明·宋濂
水陆行兼旬,招摇月如醉。
筋弛遂莫支,神痴但思睡。
若非游名山,曷以豁幽闭。
泾川名汉县,宝胜标唐寺。 -
126.《折红梅·喜冰澌初泮》 宋·吴感
喜冰澌初泮,微和渐入、东郊时节。
春消息,夜来顿觉,红梅数枝争发。
玉溪仙馆,不是个、寻常标格。
化工别与、一种风情,似匀点胭脂,染成香雪。 -
127.《题清芬阁》 宋·郭世模
视世轩裳一露萤,平生苦节抱遗经。
卧云句好传弟子,钓濑名高齐客星。
尚想臞儒在山泽,空留遗庙落丹青。
发挥家传标潜德,奕奕元孙有典刑。 -
128.《重建神秀楼》 宋·林表民
概昔游熙初,忠定守郡时。
树楼城南门,众秀皆来归。
插空缭千峤,注海合两溪。
云眉扁古隶,蛟凤跃出飞。 -
129.《梅花》 宋·潘牥
老梅手植几何年,一见风标姑射仙。
特地留为滕六伴,笑他大欠曲生缘。
孤高直是难谐俗,开落从渠莫问天。
座上诸公醒亦醉,对花起舞藉花眠。 -
130.《六国朝令 家园席间作 以上二首见永乐大典二》 元·耶律铸
鸣珂绣毂,锦带吴钩。
曾雅称、量金结胜游。
信人间无点事、可挂心头。
须知,不待把闲情酿做闲愁。 -
131.《木兰花慢 送季治书》 元·张伯淳
羡高标雅量,窗八面,更玲珑。
每风日佳时,湖山清处,袍锦从容。
不把云霄自隔,向尊前、看我啸吟中。
人世流光易老,古来知己难逢。 -
132.《梅花》 宋·葛天民
桃李粗疏合负荆,岁寒标格许谁并。
花中有道须称最,天下无香可斩清。
倚竹向人如少诉,临流窥影更多情。
何当唤取湘累起,伴我空山茹落英。 -
133.《寄白门余澹心怀》 清·刘城
重问当年旧六朝,干戈经处可萧骚。
隐囊塵尾应零落,石阙华林自寂寥。
白板扉存知尔在,黑头公贵有人骄。
孝标著论交堪绝,犹向兰心说梦蕉。 -
134.《赠林尚仁》 宋·陈必复
溪边著吟屋,亦足老生涯。
洗砚浑池水,敲棋落案花。
客来多载酒,童去自煎茶。
爱尔丰标异,逢人满口夸。 -
135.《送梵才大师归天台》 宋·高竦
吟指建标霞,南归继永嘉。
老禅心是佛,新句玉无瑕。
乳窦流云液,松风落粉花。
旧房间宴外,不复梦京华。 -
136.《灵岩》 宋·李迪
灵岩山势异,金地景难穷。
塔影遮层汉,钟声落半空。
千峰罗雉堞,万仞耸屏风。
飞鹤来清窦,刳鱼挂古桐。 -
137.《送僧归护国寺》 宋·李维
香刹隐霞标,斋房见落潮。
归思海众绕,来应辅臣招。
倚策吟云合,乘杯咒浪销。
曹溪久得法,游戏自逍遥。 -
138.《送僧归护国寺》 宋·吕夷简
赤城千仞耸霞标,闻说精蓝近石桥。
久向天厨分净供,忽游人落赴嘉招。
逾年华馆留禅榻,几宿轻航兀夜潮。
深愧山阴许都讲,肯随支遁出尘嚣。 -
139.《涪州十韵》 宋·马提干
地据襟喉重,城依雉堞坚。
东渐邻楚分,南望带夷边。
舟楫三川会,封疆五郡连。
人烟繁峡内,风物冠江前。 -
140.《寒食野步》 宋·释文坦
寒食出重闉,郊原忽怆神。
人悲新旧冢,花落古今春。
名位空标史,贤愚尽委尘。
斜阳回首处,垄木噪鸦频。