-
1.《馒头》 宋·岳珂
几年太学饱诸儒,余伎犹传笋蕨厨。
公子彭生红缕肉,将军铁杖白莲肤。
芳馨政可资椒实,粗泽何妨比瓠壶。
老去齿牙辜大嚼,流涎聊合慰馋奴。 -
2.《送蕨与成父》 宋·赵蕃
道人惠我南山蕨,颇带斋厨法酱香。
闻道城中少蔬供,急令健步走倾筐。 -
3.《渭村退居,寄礼部崔侍郎、翰林钱舍人诗一百韵》 唐·白居易
圣代元和岁,闲居渭水阳。
不才甘命舛,多幸遇时康。
朝野分伦序,贤愚定否臧。
重文疏卜式,尚少弃冯唐。 -
4.《疏屋诗为曹云西作》 宋·邵桂子
草菜可食,总名曰疏。
品题有圃,树艺有书。
衡纵町畦,周绕屋庐。
缭以樊垣,经父沟渠。 -
5.《奉别唐寺丞丈一首》 宋·度正
正家巴山阳,占田才百亩。
春秋自耕稼,亦足糊其口。
中年或水旱,采蕨充饭糗。
四壁固屡空,满屋贮蝌蚪。 -
6.《题大涤洞天留题》 宋·胡键
拔脚红尘到蕊宫,眼前物物是诗筒。
云关左右转九锁,天柱西南边一峰。
正喜斋厨供笋蕨,更寻药圃觅芝芎。
飞仙何在应怜我,指出灵丹绀箬业。 -
7.《菜薖为永嘉余唐卿右司赋》 明·徐贲
远辞华盖居,来卜山阴宅。
乍到俗未谙,久住地旋辟。
屋庐尚朴纯,楹桷谢雕饰。
高营踞山跗,深甃逗泉脉。 -
8.《和陶归园田居六首》 宋·苏轼
环州多白水,际海皆苍山。
以彼无尽景,寓我有限年。
东家著孔丘,西家著颜渊。
市为不二价,农为不争田。 -
9.《饭罢戏示邻曲》 宋·陆游
今日山翁自治厨,嘉殽不似出贫居。
白鹅炙美加椒後,锦雉羹香下豉初。
箭茁脆甘欺雪菌,蕨芽珍嫩压春蔬。
平生责望天公浅,扪腹便便已有余。 -
10.《船中蔬饭》 宋·杨万里
食蕨食臂莫食拳,食笋食梢莫食根。
何曾万钱方下箸,先生把菜亦饱去。
岭南风物似江南,笋如束薪蕨作篮。
先生食籍知几卷,千岩万岳皆厨传。 -
11.《曹使君置酒石桥山用肉字韵作诗见招不果往复》 宋·毛滂
玻璃瓶中新压玉,趋脍腥唇脯麟肉。
紫丝步障破烟霏,饴鼎灼炊千蜡烛。
山英饩公却薄相,木兰坠露和秋菊。
此公骨秀气欲仙,石室名深三十六。 -
12.《久雨》 宋·郑刚中
山岚变浓云,地气泄冬热。
急雨春风颠,十日声不绝。
舍中流水入,墙外古沟咽。
块然檐下雀,状若木鸡拙。 -
13.《游长松闻捷音》 宋·李流谦
十里登山访定身,衣边犹带簿书尘。
僧厨笋蕨随斋钵,禅窟香灯话宿因。
便可扶犁老岷蜀,已闻传檄定咸秦。
家家钗钏何须惜,难买尧眉一笑春。 -
14.《旧冬得蒌蒿数十根植之舍傍今春遂可采撷辄持》 宋·郑清之
蒌蒿见录尔雅篇,族谱系出荆楚壖。
居人采撷不论钱,横道躏轹如车前。
物有贵贱所遇然,鸡壅豕苓以帝言。
世间何有正味焉,耆芰昌歜性所便。 -
15.《次韵萧饶州见寄》 宋·仇远
至人本天游,上古惟野处。
如何种菊者,亦胜封千户。
万锺且唾去,况复问阿堵。
先生东陵侯,成败久目睹。