-
121.《冤妇行》 宋·文同
婉婉西邻女,韶颜艳朝霞。
淑性自天与,少小传令嘉。
孝爱亲党重,巧慧闾里夸。
其母最娇怜,看若眼下花。 -
122.《昔游诗》 宋·姜夔
天寒白马渡,落日山阳村。
是时无霜雪,万时砚奔奔。
外旃吹已爱,内纩冰不温。
吹马马欲倒,吹笠任飞翻。 -
123.《昔游诗 其六》 宋·姜夔
天寒白马渡,落日山阳村。
是时无霜雪,万时砚奔奔。
外旃吹已爱,内纩冰不温。
吹马马欲倒,吹笠任飞翻。 -
124.《送高集中赴漳浦宰》 宋·张元干
三年乌石僧房居,忍饥待次真臞儒。
有意载酒问奇字,无事闭门抄异书。
一行作吏去漳水,敛版趋廊参刺史。
胸中豪气半销磨,销觉风波生眼底。 -
125.《送公桓行》 宋·吴则礼
汾河水落雁南飞,一马萧萧木脱时。
苍鬓宁堪异乡别,幽人况有故园悲。
山头日没喧笳断,陇底驼鸣塞草衰。
千里黄云太行路,自怜北望独相思。 -
126.《行建溪上见拏舟上水者怆然伤怀》 宋·张嵲
何人刺船上寒水,却忆避地微江时。
惊涛澎湃慈亲惧,鼓棹纷纭稚子嬉。
漫漫平沙烟上早,溟溟簧竹月生迟。
感旧将为仰天哭,恐惊行路只成诗。 -
127.《杂曲歌辞·行路难二首》 唐·高适
君不见富家翁,昔时贫贱谁比数。
一朝金多结豪贵,万事胜人健如虎。
子孙成长满眼前,妻能管弦妾能舞。 -
128.《人日两篇》 唐·杜甫
元日到人日,未有不阴时。
冰雪莺难至,春寒花较迟。
云随白水落,风振紫山悲。
蓬鬓稀疏久,无劳比素丝。 -
129.《女耕田行》 唐·戴叔伦
乳燕入巢笋成竹,谁家二女种新谷。
无人无牛不及犁,持刀斫地翻作泥。
自言家贫母年老,长兄从军未娶嫂。 -
130.《代靖安佳人怨二首》 唐·刘禹锡
宝马鸣珂踏晓尘,鱼文匕首犯车茵。
适来行哭里门外,昨夜华堂歌舞人。
秉烛朝天遂不回,路人弹指望高台。
墙东便是伤心地,夜夜流萤飞去来。 -
131.《且可怜行》 唐·刘驾
园中花自早,不信外无花。
良人未朝去,先出登香车。
□□五□轮,满城闻呕哑。
侍儿衣各别,头上金雀多。
只是一家人,路人疑千家。
过后香满陌,直到春日斜。
今朝且可怜,莫问久如何。 -
132.《行路难五首》 宋·杨万里
老夫少时不信老,长笑老人恃年少。
如今老矣不笑人,却被少年开口笑。
少年何苦笑老人,老人旧日颜如春。
兴来百琖山隤玉,醉後千篇笔有神。 -
133.《行路难五首》 宋·杨万里
长门陈阿娇,却要一生金屋贮娇饶。
长信班婕妤,却要一生纨扇从玉车。
妾心秪作专房地,别人亦有承恩意。
妾心不肯著别人,君心还肯如妾心。
春风秋月浑不管,花落花开空自怨。
千秋万岁一笑休,月明空照古人愁。 -
134.《文南朱使君葬其故人钤兵李侯士大夫高其风义》 宋·李流谦
翻手为云覆手雨,自昔尝闻不陵语。
年来雅道更萧飒,反眼朋游成越楚。
便当贯草绝交论,谁与重寻怀旧赋。
一洗衰风振颓败,我为使君高此举。 -
135.《张次律见招欲同一诗人饮既见乃新定远令刘旦》 宋·赵蕃
张侯呼我饮,云欲醉诗人。
我愧野无格,君能高出尘。
句中真有画,笔下信如神。
不待平生识,由来一语亲。 -
136.《易地昭武去之日与家人集新作南门书水镜壁上》 宋·方岳
晦庵呼我住山南,五老人知百不堪。
极目无穷江渺渺,满头归去雪毵毵。
吾生只可龟藏六,世事何如狙赋三。
政有梅花管迎送,岁寒行路饱曾谙。 -
137.《王才谅自行朝归以进士题名示予怆然有感》 宋·晁公溯
先朝赐第白玉京,五世不出长安城。
每闻三岁射策罢,诸生盛服趋天庭。
禁门漏尽开九重,阙角仿佛晨光红。
衣冠是日集殿下,金支翠旗色相射。 -
138.《杂曲歌辞·行路难》 唐·李颀
汉家名臣杨德祖,四代五公享茅土。
父兄子弟绾银黄,跃马鸣珂朝建章。
火浣单衣绣方领,茱萸锦带玉盘囊。 -
139.《杂曲歌辞·行路难》 唐·鲍溶
玉堂向夕如无人,丝竹俨然宫商死。
细人何言入君耳,尘生金尊酒如水。
君今不念岁蹉跎,雁天明明凉露多。 -
140.《江路忆郡》 唐·张说
雾敛江早明,星翻汉将没。
卧闻峡猿响,起视榜人发。
倚棹攀岸筱,凭船弄波月。
水宿厌洲渚,晨光屡挥忽。