-
141.《行路难》 唐·李颀
汉家名臣杨德祖,四代五公享茅土。
父子兄弟绾银黄,跃马鸣珂朝建章。
火浣单衣绣方领,茱萸锦带玉盘囊。 -
142.《送杨山人归天台》 唐·李白
客有思天台,东行路超忽。
涛落浙江秋,沙明浦阳月。
今游方厌楚,昨梦先归越。
且尽秉烛欢,无辞凌晨发。 -
143.《赋得池塘生春草(一作陈陶诗)》 唐·陈润
谢公遗咏处,池水夹通津。
古往人何在,年来草自春。
色宜波际绿,香爱雨中新。
今日青青意,空悲行路人。 -
144.《瘦马行》 唐·李端
城傍牧马驱未过,一马徘徊起还卧。
眼中有泪皮有疮,骨毛焦瘦令人伤。
朝朝放在儿童手,谁觉举头看故乡。 -
145.《旧宫人》 唐·张籍
歌舞梁州女,归时白发生。
全家没蕃地,无处问乡程。
宫锦不传样,御香空记名。
一身难自说,愁逐路人行。 -
146.《行路难》 唐·鲍溶
玉堂向夕如无人,丝竹俨然宫商死。
细人何言入君耳,尘生金樽酒如水。
君今不念岁蹉跎,雁天明明凉露多。 -
147.《送友人》 唐·周贺
弹琴多去情,浮楫背潮行。
人望丰壖宿,虫依蠹木鸣。
樯烟离浦色,芦雨入船声。
如疾登云路,凭君寄此生。 -
148.《留赠偃师主人》 唐·许浑
孤城漏未残,徒侣拂征鞍。
洛北去游远,淮南归梦阑。
晓灯回壁暗,晴雪卷帘寒。
强尽主人酒,出门行路难。 -
149.《和人题武城寺》 唐·吴融
神清已觉三清近,目断仍劳万象牵。
渭水远含秋草渡,汉陵高枕夕阳天。
半岩云粉千竿竹,满寺风雷百尺泉。
别有阑干压行路,看人尘土竟流年。 -
150.《赋得池塘生春草》 唐·陈陶
谢公遗咏处,池水夹通津。
古往人何在,年来草自春。
色宜波际绿,香异雨中新。
今日青青意,空悲行路人。 -
151.《留赠偃师主人》 唐·无名氏
孤城漏未残,徒侣拂征鞍。
洛北去愁远,淮南归梦阑。
晓灯回壁暗,晴雪卷帘寒。
更尽主人酒,出门行路难。 -
152.《拟行路难》 南北朝·鲍照
君不见枯箨走阶庭。
何时复青着故茎。
君不见亡灵蒙享祀。
何时倾杯竭壶罂。 -
153.《送牧堂上人游五台》 清·孔尚任
层崖翠接尉蓝天,百太清风待皎然。
古雪难消山北面,春莺懒到寺东边。
经色渡水何妨湿,衲袖穿花更觉鲜。
不比人间行路苦,离情也废一宵眼。 -
154.《老人村》 宋·王溉
山前老泽经行路,百岁翁翁犹健步。
非仙非佛非鬼神,不识人间盐与醋。
嗜欲既浅亦机深,窟宅宜与仙家邻。 -
155.《行路难(七首)》 元·郭翼
君不见草木荣复凋,青青摧折风霜朝。
人生寓一世,何异石火飞流焱。
贵贱寿夭百千殊,死者前后孰可逃?当年称意即可乐,烹
羊炰羔召同僚。 -
156.《携孺子果定居吴兴守望》 明·徐献忠
湖上云山费扫除,半生心迹始酬予。
兵戈转眼催人老,旅食随年作计疏。
鸿宝竟难参洞箓,阴符只合让农书。
郊坰不作南阳隐,行路人犹说草庐。 -
157.《涂中见人家卖酒》 宋·戴复古
连岁遭饥馑,人无籴米钱。
今秋好行路,到处说丰年。
村酒新篘浊,溪鱼出网鲜。
黄花留客醉,况近竹林边。 -
158.《行路难》 宋·陆游
平生结交无十人,与君契合怀抱真,春游有时马忘秣,夜话不觉鸡报晨。
极知贫贱别离苦,明日有怀就谁语!人无根柢似浮萍,未死相逢在何许?道边日斜泣相持,旗亭取醉不须辞。
君贵堂厨万钱食,我劝一杯应不得。 -
159.《谢叶处士写照》 宋·楼钥
老我旧曾官日边,随众年除仍岁迁。
母子日夜念乡国,但欲共耕绵上田。
叶君写照妙一世,画我形模在山水。
有如虎头貌幼舆,正合置之岩石里。 -
160.《送石舍人得告还蜀》 宋·苏颂
寤寐家山谒告还,锦衣驷马路人观。
逢迎喜识词臣贵,行役谁言蜀道难。
江上田桑应不改,里中牛酒欲交欢。
岷峨信美毋多恋,盛典方资大手刊。