-
1.《欧阳晦夫惠琴枕》 宋·苏轼
中郎不眠仰看屋,得此古椽围尺竹。
轮囷濩落非笛材,剖作袖琴徽轸足。
流传几处到渊明,卧枕纶巾酒新漉。
孤鸾别鹄谁复闻,鼻息齁齁自成曲。 -
2.《送刘汉老过芜湖》 宋·董嗣杲
歌傅制锦久,乐得袖琴过。
浙客量盐少,淮商贩药多。
随灯游晚市,沽酒隔昏河。
才见江豚起,东风又碧波。 -
3.《陈遂乡有墅在枫亭扁日廛山求诗寄之》 宋·陈宓
溪山镇日不离门,一市人家自寂喧。
居士本非为素隐,小窗端合胜华轩。
同时桃李惊开蚤,晚岁松篁喜独存。
我最爱山思觅暇,袖琴来听玉潺湲。 -
4.《琴曲歌辞·胡笳十八拍》 唐·刘商
汉室将衰兮四夷不宾,动干戈兮征战频。
哀哀父母生育我,见离乱兮当此辰。
纱窗对镜未经事,将谓珠帘能蔽身。 -
5.《听郑五愔弹琴》 唐·孟浩然
阮籍推名饮,清风坐竹林。
半酣下衫袖,拂拭龙唇琴。
一杯弹一曲,不觉夕阳沉。
余意在山水,闻之谐夙心。 -
6.《新月与儿女夜坐听琴举酒》 唐·权德舆
泥泥露凝叶,骚骚风入林。
以兹皓月圆,不厌良夜深。
列坐屏轻箑,放怀弦素琴。
儿女各冠笄,孙孩绕衣襟。 -
7.《小胡笳引(桂府王推官出蜀匠雷氏金徽琴请姜宣弹)》 唐·元稹
雷氏金徽琴,王君宝重轻千金。
三峡流中将得来,明窗拂席幽匣开。
朱弦宛转盘凤足,骤击数声风雨回。 -
8.《满江红(听琴)》 宋·王质
纸帐梅花,有丛桂、又有修竹。
是何声、雪飘远渚,泉鸣幽谷。
红蓼白苹须拂袖,余音尚带清香馥。
挽素娥青女、问飞琼,谁家曲。 -
9.《忆萝月(寓清平乐客盱江,秋夜鼓琴,思故山作)》 宋·张辑
新凉窗户。
闲对琴言语。
弹到无人知得处。
两袖五湖烟雨。
坐中斗转参横。
珠躔碎落瑶觥。
忆著故山萝月,今宵应为谁明。 -
10.《杨高士听弹琴》 宋·姚舜陟
我来请雨谒龙公,日脚已敛云冲融。
解衣盘礴暂小憩,清谈对此两相翁。
霏霏锯屑引意静,爇鼎忽闻弹丝桐。
少年水师貌颇古,十指捲袖如剥葱。 -
11.《月下弹琴记集句诗(二十首)》 明·李桢
寒蛩唧唧树苍苍,城上高楼接大荒。
午夜漏声催晓箭,六街晴色动秋光。
满庭诗景飘红叶,此地悲风愁白杨。
舞袖弓鞋浑忘却,人间惟有鼠拖肠。
¤ -
12.《为钱理容题美人月琴图》 明·汤胤勣
芙蓉小院秋如海,凉月半空凝素彩。
羊车轧轧过西宫,一失君恩不堪悔。
绿铜古阮鹍弦溜,陶写襟怀三五奏。
血色深红软绣墩,唾花浅碧香罗袖。 -
13.《袖手》 宋·陆游
袖手地炉傍,身闲日自长。
窗明蠹简字,帘约篆盘香。
道士传琴谱,山僧送药方。
自然尘事远,不用濯沧浪。 -
14.《和胡琴窗》 宋·文天祥
买得青山贵似金,瘦筇上下费沉吟。
花开花落相关意,云去云来自在心。
夜雨一江渔唱小,秋风两袖客愁深。
夹堤密与栽杨柳,剩有行人待绿阴。 -
15.《依韵和普上人古琴见赠》 宋·梅尧臣
独蠒丝为弦,九窍珥为珍。
弹风松飕飕,听水流泯泯。
欣者举袖舞,悲者欲涕陨。
若此辄动人,干时固能准。
虞舜今在上,南薰思无尽。 -
16.《伯胜文本袖诗见访辄成长句奉酬盛意》 宋·刘子翚
懒逐交游户昼扃,客来曳履亦逢迎。
旧知吾里多豪隽,亲识君家好弟兄。
瓜芋满畦聊卒岁,琴书一榻寄平生。
骅骝历块终千里,俗眼悠悠未可轻。 -
17.《古琴歌》 宋·周文璞
山人袖携古琴来,形模拙丑腹破穿。
上两金字亦残漫,自云得自十年前。
十年前宿野店间,野店岑寂无炊烟。
只将百钱乞翁媪,回买湿薪煨涧泉。 -
18.《题叶山甫见惠古琴走笔以谢》 宋·胡仲弓
南风之歌久绝响,生民不作声希想。
声音之道与政通,审音知政惟丝桐。
堪嗟世道多翻覆,几度桑田变陵谷。
摩挲古物忆当年,人在春风和气天。 -
19.《赠弹琴衡山萧道士》 宋·戴表元
寂寂历历不足听,听久亦复难为情。
名嗔势忿大如屋,袖手对此须臾平。
一拊再拊玄鹤舞,三四拊之凄风生。
天寒岁晚山路远,湘水日夜东南倾。 -
20.《无弦琴》 宋·顾逢
三尺孤桐古,其中趣最优。
只须从意会,不必以声求。
袖手时横膝,忘言自点头。
孙登犹未悟,多却一丝留。