-
1.《诸公和差须二诗不已又得二首》 宋·刘克庄
乏萧生表褚公须,那更痴年已倍瑜。
爱北征诗穷愈壮,鄙东封稿死犹谀。
誉臣亦有毁臣者,知我宁无罪我乎。
惜取宝珍常自照,底须揭日耀群愚。 -
2.《居厚不果行次韵二首》 宋·刘克庄
物色来林下,安排起海滨。
居然蒙锦阱,幸未驾蒲轮。
非我瑕疵女,云谁毁誉臣。
只愁从此去,未易致虞人。 -
3.《次韵阎秀才汉臣食兔》 宋·晁补之
兔诚中山族,中古稍分裂。
唐虞用大牲,虽有目未瞥。
兔孙能飞仙,飘忽天汉决。
不逢易牙试,厥胄几泯灭。 -
4.《和崔象之颍桥观赠阵清臣太丞兼简阵》 宋·韩维
崔侯朝从西邑归,面有矜色口且咨。
云得高士阵其姓,非向可见所庶几。
尝登于朝最吏课,一旦去之心甚怡。
颍阳古观三日语,坐见月出青松枝。 -
5.《誉树行》 明·李东阳
莫爱庭前树,一爱百誉随。
向非谏臣言,不知佞者谁。
不知尚自可,不去安用知。
甘言终幸怜,逆耳先防辱。
那将君王树,不及太尉足。 -
6.《和左仆射燕公春日端居述怀》 唐·任希古
丰野光三杰,妫庭赞五臣。
绨缃歌美誉,丝竹咏芳尘。
圣历开环象,昌年降甫申。
高门非舍筑,华构岂垂纶。 -
7.《献浙东王大夫二首》 唐·方干
出镇当时移越俗,致君何日不尧年。
到来唯饮长溪水,归去应将一个钱。
吟处美人擎笔砚,行时飞鸟避旌旃。 -
8.《献乔侍郎》 唐·李中
位望谁能并,当年志已伸。
人间传凤藻,天上演龙纶。
贾马才无敌,褒雄誉益臻。
除奸深系念,致主迥忘身。 -
9.《晚秋郾城夜会联句》 唐·韩愈
从军古云乐,谈笑青油幕。
灯明夜观棋,月暗秋城柝。
——李正封
羁客方寂历,惊乌时落泊。 -
10.《三都赋》 魏晋·左思
总序
盖诗有六义焉,其二曰赋。
杨雄曰:“诗人之赋丽以则。
”班固曰:“赋者,古诗之流也。 -
11.《括酹江月》 宋·林正大
雪堂闲步,过临皋、霜净晚林木落。
月白风清如此夜,与客行歌相答。
纲举松鲈,手携斗酒,赤壁重寻约。
悲歌长啸,划然声动寥廓。 -
12.《宋玉对楚王问》 先秦·宋玉
楚襄王问于宋玉曰:“先生其有遗行与?何士民众庶不誉之甚也!”宋玉对曰:“唯,然,有之!愿大王宽其罪,使得毕其辞。
客有歌于郢中者,其始曰《下里》、《巴人》,国中属而和者数千人。
其为《阳阿》、《薤露》,国中属而和者数百人。
其为《阳春》、《白雪》,国中有属而和者,不过数十人。 -
13.《报任少卿书/报任安书》 两汉·司马迁
太史公牛马走司马迁,再拜言。
少卿足下:曩者辱赐书,教以慎于接物,推贤进士为务,意气勤勤恳恳。
若望仆不相师,而用流俗人之言,仆非敢如此也。
仆虽罢驽,亦尝侧闻长者之遗风矣。 -
14.《治安策》 两汉·贾谊
臣窃惟事势,可为痛哭者一,可为流涕者二,可为长太息者六,若其它背理而伤道者,难遍以疏举。
进言者皆曰天下已安已治矣,臣独以为未也。
曰安且治者,非愚则谀,皆非事实知治乱之体者也。
夫抱火厝之积薪之下而寝其上,火未及燃,因谓之安,方今之势,何以异此!本末舛逆,首尾衡决,国制抢攘,非甚有纪,胡可谓治!陛下何不一令臣得熟数之于前,因陈治安之策,试详择焉!夫射猎之娱,与安危之机孰急?使为治劳智虑,苦身体,乏钟鼓之乐,勿为可也。 -
15.《狱中上梁王书》 两汉·邹阳
臣闻忠无不报,信不见疑,臣常以为然,徒虚语耳。
昔荆轲慕燕丹之义,白虹贯日,太子畏之;卫先生为秦画长平之事,太白食昴,昭王疑之。
夫精变天地而信不谕两主,岂不哀哉!今臣尽忠竭诚,毕议愿知,左右不明,卒从吏讯,为世所疑。
是使荆轲、卫先生复起,而燕、秦不寤也。 -
16.《尚德缓刑书》 两汉·路温舒
汉昭帝逝世,昌邑王刘贺被废黜,汉宣帝刘询刚刚登上皇位。
路温舒呈上奏书,奏书说:昭帝崩,昌邑王贺废,宣帝初即位,路温舒上书,言宜尚德缓刑。
其辞曰:“臣闻齐有无知之祸,而桓公以兴;晋有骊姬之难,而文公用伯。
近世赵王不终,诸吕作乱,而孝文为太宗。 -
17.《报孙会宗书》 两汉·杨恽
恽材朽行秽,文质无所底,幸赖先人余业,得备宿卫。
遭遇时变,以获爵位。
终非其任,卒与祸会。
足下哀其愚,蒙赐书教督以所不及,殷勤甚厚。 -
18.《贺进士王参元失火书》 唐·柳宗元
得杨八书,知足下遇火灾,家无余储。
仆始闻而骇,中而疑,终乃大喜。
盖将吊而更以贺也。
道远言略,犹未能究知其状,若果荡焉泯焉而悉无有,乃吾所以尤贺者也。 -
19.《待漏院记》 宋·王禹偁
天道不言,而品物亨、岁功成者,何谓也?四时之吏,五行之佐,宣其气矣。
圣人不言而百姓亲、万邦宁者,何谓也?三公论道,六卿分职,张其教矣。
是知君逸于上,臣劳于下,法乎天也。
古之善相天下者,自咎、夔至房、魏,可数也,是不独有其德,亦皆务于勤耳,况夙兴夜寐,以事一人。 -
20.《相州昼锦堂记》 宋·欧阳修
仕宦而至将相,富贵而归故乡。
此人情之所荣,而今昔之所同也。
盖士方穷时,困厄闾里,庸人孺子,皆得易而侮之。
若季子不礼于其嫂,买臣见弃于其妻。