-
1.《罗稚川善画作此赠之》 宋·赵文
吾观天地间,一一皆是画与诗。
渝川有二罗,画得天地之英奇。
大罗诗名撼湖海,小罗天机勃郁不得已而水墨之。
摇毫造化已破碎,洒墨元气为淋漓。 -
2.《张近几仲有龙尾子石砚以铜剑易之》 宋·苏轼
我家铜剑如赤蛇,君家石砚苍璧橢而洼。
君持我剑向何许,大明宫里玉佩鸣冲牙。
我得君砚亦安用,雪堂窗下尔雅笺虫虾。
二物与人初不异,飘落高下随风花。 -
3.《饶监丞惠诗有未能上下逐东野之句次韵寄呈》 宋·方岳
谁肯低头老孟郊,譬之草木等荃茅。
倚松人好传闻久,采蕨山深梦寐劳。
飞兔妙摛青玉案,胎仙重脱紫云胞。
小奚容入江西社,四海眼空毋甚高。 -
4.《风雨中与吕之寿读文公诗传》 宋·丘葵
冷冷叶上风,瑟瑟檐头雨。
天分本无私,人性皆相似。
譬之入山林,斧斤随所取。
姿年舍我去,初心日以负。
勗君岁寒心,保此栋梁具。
圣域廓悠悠,修途未容驻。 -
5.《劝学》 先秦·荀子
君子曰:学不可以已。
青,取之于蓝,而青于蓝;冰,水为之,而寒于水。
木直中绳,輮以为轮,其曲中规。
虽有槁暴(pù),不复挺者,輮使之然也。 -
6.《秋夜与子充论文退而赋诗一首因简子充并寄胡》 明·宋濂
太虚之气随物形,天声地声由此生。
小或簸荡吼河海,大将触搏流风霆。
天轮胶戾神鬼战,地轴挺拔蛟龙争。
圈臼洼污各异奏,彯沙礜石咸齐鸣。 -
7.《送李顺文》 明·李延兴
维齐古青州,其地山水秀。
尝遭国大侵,夹辅犹腋肘。
宅土称上腴,财赋等浙右。
奇阃久乃隳,完城失封守。 -
8.《寄题高仲一殿撰识山堂长韵》 宋·周必大
买山老山间,乃识山之容。
爱山无古今,此论谁非同。
仇仙来匡庐,一转语独工。
不识山面目,只缘在山中。 -
9.《黄鸦吟》 宋·陆游
嗟哉黄鸦一何陋!性喜隐翳藏荒囿。
烟深翅重飞不起,鸣声谷谷知雨候。
夜与妖鵩群,又似恶白昼。
羽毛不足辱弹射,滋味不足登俎豆。 -
10.《诗别可斋陈制置移镇吴门》 宋·郑清之
恭惟上明圣,宵旰亲政初。
朝有快活贯,野无薄笨车。
我独何因缘,滥持钧与枢。
妄想在人物,搜罗到岩墟。 -
11.《浴罢》 宋·李流谦
性懒如岙康,不沐已三岁。
虮虱擅封域,污垢为之地。
譬之大诸侯,父死辄子继。
纳污固云久,用鉞岂得已。 -
12.《比观仲结诸公课会皆勍敌也行就举南宫作此赠》 宋·李流谦
文章末流乃科举,剽东掠西何等语。
得者矜夸失者羞,其中往往分贤否。
一官生涎偿不勉,譬之北辕求适楚。
诸君堂堂万骑将,折箠自足笞狂虏。 -
13.《原蝗》 宋·王令
蝗生於野谁所为,秋一母死遗百儿。
埋藏地下不腐烂,疑有鬼党相收持。
寒禽冬饥啄地食,拾掇谷种无余遗。
吻惟掠卵不加破,意似留与人为饥。 -
14.《赠周伯玉下第》 宋·王令
京尘漠无聊,客书闻报罢。
拔身众人後,载水千里下。
微装困无余,归马剧连跨。
邈无失时叹,抗举与俗谢。 -
15.《程顺子升斋》 宋·吴泳
雨养焦谷牙,清晨勃然兴,风入春笋节,一夕长数层。
地道元敏树,生意实可徵。
一息不滋长,枯荄莽丘陵。 -
16.《唐史惟则篆千文帖赞》 宋·岳珂
籀学在唐,阳冰一夔。
彼秩八音,各有工师。
斯帖之奇,体微而具。
何以譬之,磬襄鼗武。 -
17.《赠霆伯侄》 宋·姚勉
灵源聚英气,融作云霞精。
霆伯挹其秀,胸府怀光晶。
诵书过万卷,落笔超群英。
文章有余力,武诗吟性情。 -
18.《题刘养晦练江并序文炳》 宋·方回
朝为练江吟,暮为练江吟。
练江果何在,曰在江之阴。
练江不在眼,练江常在心。
譬之古君子,土思操南音。 -
19.《杨柳枝》 宋·葛长庚
_碎梅花一断肠。
送斜阳。
风烟缥渺月微茫。
又昏黄。 -
20.《送张沙河游齐鲁诸邦》 宋·黄庭坚
张侯去沙河,三食邺下麦。
笔力望晁董,颇遗俗眼白。
平生学经纶,胸中负奇画。
未论功活人,饱饭不常得。