-
1.《答阎求仁》 宋·黄庭坚
暮天携手步河梁,把酒淹留斜日光。
生当有别各异方,古人嗟此乐难当。
大梁嬉游少年场,春风花枝啭鹂黄。
节物谢徂岁渠央,来自江南登君堂。 -
2.《次云见过留宿有诗因赓其韵二首》 宋·黄公度
惜别情无赖,狂吟意有馀。
琴尊闲院落,花柳暗村墟。
行乐真聊尔,论交莫后予。
裹粮山下约,来往未应疏。 -
3.《朋党论》 宋·欧阳修
臣闻朋党之说,自古有之,惟幸人君辨其君子小人而已。
大凡君子与君子以同道为朋,小人与小人以同利为朋,此自然之理也。
然臣谓小人无朋,惟君子则有之。
其故何哉?小人所好者禄利也,所贪者财货也。 -
4.《三都赋》 魏晋·左思
总序
盖诗有六义焉,其二曰赋。
杨雄曰:“诗人之赋丽以则。
”班固曰:“赋者,古诗之流也。 -
5.《声无哀乐论》 两汉·嵇康
有秦客问于东野主人曰:「闻之前论曰:『治世之音安以乐,亡国之音哀以思。
』夫治乱在政,而音声应之;故哀思之情,表于金石;安乐之象,形于管弦也。
又仲尼闻韶,识虞舜之德;季札听弦,知众国之风。
斯已然之事,先贤所不疑也。 -
6.《过秦论》 两汉·贾谊
上篇
秦孝公据崤函之固,拥雍州之地,君臣固守以窥周室,有席卷天下,包举宇内,囊括四海之意,并吞八荒之心。
当是时也,商君佐之,内立法度,务耕织,修守战之具;外连衡而斗诸侯。
于是秦人拱手而取西河之外。 -
7.《诗三百三首》 唐·寒山
凡读我诗者,心中须护净。
悭贪继日廉,谄曲登时正。
驱遣除恶业,归依受真性。
今日得佛身,急急如律令。 -
8.《论盛孝章书/与曹公论盛孝章书》 魏晋·孔融
岁月不居,时节如流。
五十之年,忽焉已至。
公为始满,融又过二。
海内知识,零落殆尽,惟会稽盛孝章尚存。 -
9.《运命论》 魏晋·李康
夫治乱,运也;穷达,命也;贵贱,时也。
故运之将隆,必生圣明之君。
圣明之君,必有忠贤之臣。
其所以相遇也,不求而自合;其所以相亲也,不介而自亲。 -
10.《论贵粟疏》 两汉·晁错
圣王在上,而民不冻饥者,非能耕而食之,织而衣之也,为开其资财之道也。
故尧、禹有九年之水,汤有七年之旱,而国亡捐瘠者,以畜积多而备先具也。
今海内为一,土地人民之众不避汤、禹,加以亡天灾数年之水旱,而畜积未及者,何也?地有遗利,民有余力,生谷之土未尽垦,山泽之利未尽出也,游食之民未尽归农也。
民贫,则奸邪生。 -
11.《信陵君救赵论》 明·唐顺之
论者以窃符为信陵君之罪,余以为此未足以罪信陵也。
夫强秦之暴亟矣,今悉兵以临赵,赵必亡。
赵,魏之障也。
赵亡,则魏且为之后。 -
12.《封建论》 唐·柳宗元
天地果无初乎?吾不得而知之也。
生人果有初乎?吾不得而知之也。
然则孰为近?曰:有初为近。
孰明之?由封建而明之也。 -
13.《慎交歌》 宋·释智圆
莫言青松青,有时亦摧折。
莫言圆月明,有时亦亏缺。
莫逆论心素,刎颈定交结。
年发未及衰,交情已消歇。
俄因竞分寸,忽尔成楚越。
爱之欲其生,恶之欲其死。
识欲松枯及月亏,请看陈馀与张耳。 -
14.《小游仙诗九十八首》 唐·曹唐
玉箫金瑟发商声,桑叶枯干海水清。
净扫蓬莱山下路,略邀王母话长生。
上元元日豁明堂,五帝望空拜玉皇。
万树琪花千圃药,心知不敢辄形相。 -
15.《古交行》 宋·刘学箕
君居京江头,我住武夷曲。
平生风马牛,道路几重複。
会面情相亲,卜室欣相聆。
倾盖一笑粲,恍然如故人。 -
16.《送高元善太守赴任杭州》 元·陈基
高侯别我钱塘去,雨暗江城秋欲暮。
忆从倾盖楚公门,握手论交如有素。
羡君家世为牧守,出典方州人爱慕。
楚公宾客君最先,日把诗书佐神武。 -
17.《都下和同舍客李元老承信赠诗之韵》 宋·杨万里
论交何必星霜久,白头得似倾盖友。
长安市上李将军,挽弓旧不论石斗。
只今有子似渠长,清夜读书雪边牖。
云端烽烟半点无,怪来将军不好武。 -
18.《审交》 唐·孟郊
种树须择地,恶土变木根。
结交若失人,中道生谤言。
君子芳桂性,春荣冬更繁。
小人槿花心,朝在夕不存。
莫蹑冬冰坚,中有潜浪翻。
唯当金石交,可以贤达论。 -
19.《次程伯禹尚书见寄韵》 宋·曾几
往年书到西风凉,病夫随牒天一方。
今年书到玉溪上,暧空白露为清霜。
人生俯仰成陈迹,只有一丘如宿昔。
故乡杰阁公饱山,野寺幽轩我横碧。 -
20.《石头城遇卢明府丈》 宋·薛师心
浮生踪迹似浮云,把酒论交对夕曛。
十载师门称畏友,一朝吏事诵神君。
口中高论人间少,名下宏词海内闻。
此会正当春色好,莫教邂逅手经分。