-
21.《和微之诗二十三首·和寄乐天》 唐·白居易
贤愚类相交,人情之大率。
然自古今来,几人号胶漆。
近闻屈指数,元某与白乙。
旁爱及弟兄,中权避家室。 -
22.《狂言示诸侄》 唐·白居易
世欺不识字,我忝攻文笔。
世欺不得官,我忝居班秩。
人老多病苦,我今幸无疾。
人老多忧累,我今婚嫁毕。 -
23.《奉酬淮南牛相公思黯见寄二十四韵(每对双关分叙两意)》 唐·白居易
白老忘机客,牛公济世贤。
鸥栖心恋水,鹏举翅摩天。
累就优闲秩,连操造化权。
贫司甚萧洒,荣路自喧阗。 -
24.《随州献李侍御二首》 唐·姚鹄
彩笔曾专造化权,道尊翻向宦途闲。
端居有地唯栽药,静坐无时不忆山。
德望旧悬霄汉外,政声新溢路岐间。 -
25.《江南秋怀寄华阳山人》 唐·陆龟蒙
栉发凉天曙,含毫故国情。
归心一夜极,病体九秋轻。
忽起襜褕咏,因悲络纬鸣。
逢山即堪隐,何路可图荣。 -
26.《倦客》 唐·郑谷
十年五年岐路中,千里万里西复东。
匹马愁冲晚村雪,孤舟闷阻春江风。
达士由来知道在,昔贤何必哭途穷。
闲烹芦笋炊菰米,会向源乡作醉翁。 -
27.《六朝门·再吟》 唐·周昙
兴亡何故遽环回,汤纣身为事可哀。
莫是自长嫌胜己,蔽贤犹执匹夫才。 -
28.《和门下殷侍郎新茶二十韵》 唐·徐铉
暖吹入春园,新芽竞粲然。
才教鹰觜拆,未放雪花妍。
荷杖青林下,携筐旭景前。
孕灵资雨露,钟秀自山川。 -
29.《登岘山观李左相石尊联句》 唐·颜真卿
李公登饮处,因石为洼尊。
——颜真卿
人事岁年改,岘山今古存。
——刘全白 -
30.《窑头坯歌》 唐·吕岩
窑头坯,随雨破,只是未曾经水火。
若经水火烧成砖,留向世间住万年。
棱角坚完不复坏,扣之声韵堪磨镌。 -
31.《敲爻歌》 唐·吕岩
汉终唐国飘蓬客,所以敲爻不可测。
纵横逆顺没遮栏,静则无为动是色。
也饮酒,也食肉,守定胭花断淫欲。 -
32.《西征赋》 魏晋·潘安
岁次玄枵,月旅蕤宾,丙丁统日,乙未御辰。
潘子凭轼西征,自京徂秦。
乃喟然叹曰:古往今来,邈矣悠哉!寥廓惚恍,化一气而甄三才。
此三才者,天地人道。 -
33.《咏怀八十二首》 魏晋·阮籍
夜中不能寐,起坐弹鸣琴。
薄帷鉴明月,清风吹我襟。
孤鸿号外野,翔鸟鸣北林。
徘徊将何见?忧思独伤心。 -
34.《满庭芳》 宋·黄公度
章守三咏,所谓包公堂、清心堂、披云楼,诗见集中。
熊罴入梦,当重九之佳辰;贤哲间生,符半千之休运。
弧桑纪瑞,篱菊泛金。
辄敢取草木之微,以上配君子之德。 -
35.《声声慢(府判生辰)》 宋·赵长卿
金风玉露,绿橘黄橙,商秋爽气飘逸。
南斗腾光,应是间生贤出。
照人紫芝眉宇,更仙风、谁能俦匹。
细屈指,到小春时候,恰则三日。 -
36.《颐和园词》 清·王国维
汉家七叶钟阳九,澒洞风埃昏九有。
南国潢池正弄兵,北沽门户仍飞牡。
仓皇万乘向金微,一去宫车不复归。
提挈嗣皇绥旧服,万几从此出宫闱。 -
37.《问说》 清·刘开
君子之学必好问。
问与学,相辅而行者也。
非学无以致疑,非问无以广识;好学而不勤问,非真能好学者也。
理明矣,而或不达于事;识其大矣,而或不知其细,舍问,其奚决焉?贤于己者,问焉以破其疑,所谓“就有道而正”也。 -
38.《孔雀东南飞/古诗为焦仲卿妻作》 两汉·佚名
汉末建安中,庐江府小吏焦仲卿妻刘氏,为仲卿母所遣,自誓不嫁。
其家逼之,乃投水而死。
仲卿闻之,亦自缢于庭树。
时人伤之,为诗云尔。 -
39.《过秦论》 两汉·贾谊
上篇
秦孝公据崤函之固,拥雍州之地,君臣固守以窥周室,有席卷天下,包举宇内,囊括四海之意,并吞八荒之心。
当是时也,商君佐之,内立法度,务耕织,修守战之具;外连衡而斗诸侯。
于是秦人拱手而取西河之外。 -
40.《游侠列传序》 两汉·司马迁
韩子曰:“儒以文乱法,而侠以武犯禁。
”二者皆讥,而学士多称于世云。
至如以术取宰相、卿、大夫,辅翼其世主,功名俱著于《春秋》,固无可言者。
及若季次、原宪,闾巷人也,读书怀独行君子之德,义不苟合当世,当世亦笑之。