-
1.《人物吟》 宋·邵雍
人破须至护,物破须至补。
补护既已多,卒归于败露。
人有人之情,物有物之理。
人物类不同,情理安有异。 -
2.《颂古四十五首》 宋·释慧远
未离兜率降王宫,便就刀山入镬汤。
等闲擒下白拈贼,满眼俱为败露赃。 -
3.《端狮子赞》 宋·释如净
咄哉捏怪老狐狸,披起金毛狮子皮。
弄尽任从天外去,尾巴败露已多时。 -
4.《水调歌头(败荷)》 宋·刘将孙
摇风犹似旆,倾雨不成盘。
西风未禁十日,早作背时看。
寂寞六郎秋扇,牵补灵均破屋,风露半襟寒。
坐感青年晚,不但翠云残。 -
5.《人月圆·甘露怀古》 元·徐再思
江皋楼观前朝寺,秋色入秦淮。
败垣芳草,空廊落叶,深砌苍苔。
远人南去,夕阳西下,江水东来。
木兰花在,山僧试问,知为谁开? -
6.《读甘露遗事》 宋·范成大
神理人情本不同,绝怜鼠辈幸元功。
天公盍假毛氂助,成败都悬反掌中。 -
7.《败荷鹡鸰图》 明·唐寅
飞唤行摇类急难,野田寒露欲成团。
莫言四海皆兄长,骨肉而今冷眼看。 -
8.《种莴苣》 唐·杜甫
阴阳一错乱,骄蹇不复理。
枯旱于其中,炎方惨如毁。
植物半蹉跎,嘉生将已矣。
云雷欻奔命,师伯集所使。 -
9.《寄柏学士林居》 唐·杜甫
自胡之反持干戈,天下学士亦奔波。
叹彼幽栖载典籍,萧然暴露依山阿。
青山万里静散地,白雨一洗空垂萝。 -
10.《奉赠鲜于京兆二十韵(鲜于仲通,天宝末为京兆尹)》 唐·杜甫
王国称多士,贤良复几人。
异才应间出,爽气必殊伦。
始见张京兆,宜居汉近臣。
骅骝开道路,雕鹗离风尘。