-
81.《简琴窗云屋竹轩诸友》 宋·文天祥
世情千万变,险甚剑头炊。
嗜传姑成癖,登山且作痴。
烟霞非疾痼,泉石自心驰。
独喜精神健,山中剩有诗。 -
82.《奉和王世弼寄上七兄先生用其韵》 宋·黄庭坚
宫槐弄黄黄,莲叶绿婉婉。
时同二三友,竹轩凉夏晚。
驾言都城南,以望征车返。
何知苦淹回,及此秋景短。 -
83.《题也足轩》 宋·黄庭坚
道人手种两三竹,使君忽来唾珠玉。
不须客赋千首诗,若是赏音一夔足。
世人爱处但同流,一丝不挂似太俗。
客来若问有何好,道人优昙远山绿。 -
84.《寿圣观道士黄至明开小隐轩太守徐公为题曰快》 宋·黄庭坚
金华牧羊儿,一粒粟中藏世界。
使君从南来,清风明月不用一钱买。
鸬鹚杯,一杯一杯复一杯,玉山自倒非人推。
庐山秀出南斗傍,登高送远形神开。 -
85.《玉京轩》 宋·黄庭坚
苍山其下白玉京,五城十二楼,郁仪结邻常杲杲。
紫云黄雾鏁玄关,雷驱不祥电挥扫。
上有千年来归之白鹤,下有万世不凋之瑶草。
野僧云卧对开轩,一鉢安巢若飞鸟。 -
86.《题李十八知常轩》 宋·黄庭坚
身心如一是知常,事不惊人味久长。
盖世功名棋一局,藏山文字纸千张。
无心海燕窥金屋,有意江鸥傍草堂。
惊破南柯少时梦,新晴鼓角报斜阳。 -
87.《满目青山轩》 元·王冕
满目青山似画图,道人于此即安居。
不知世上功名好,但觉门前车马疏。
风月四时同笑傲,乾坤千古一蘧庐。
我生亦有林泉癖,欲老衡茅愧不如。 -
88.《心远轩》 元·王冕
渊明赋归去,寓意在田园。
结庐杂人境,喜无车马喧。
秋风菊采采,春风柳娟娟。
人迹日已疏,世事日已迁。 -
89.《听秋轩》 元·王冕
人世红尘高没马,老禅方丈足清幽。
入门便觉气侯别,历耳似知天地秋。
不羡书生能作赋,却怜游子太多愁。
夜来树影飘零尽,明月无端生屋头。 -
90.《晋康陈生家世以孝悌闻有异木连理生其庭旌表》 宋·司马光
灵珠蟠泥沙,积水不能掩。
贤人畜美德,岂必自标检。
陈生世同财,百口共丰俭。
远居岭海间,天质非陶染。 -
91.《升上人碧云轩》 宋·范仲淹
爱此诗家好,幽轩绝世纷。
澄宵半床月,淡晓数峰云。
远意经年就,微吟并舍闻。
祇应虚静处,所得自兰芬。 -
92.《奉和子华持国玉汝来饮西轩》 宋·梅尧臣
我诚官局冷,终日事靡括。
每耽古人书,似与世俗阔。
同道三四人,来过慰饥渴。
迭相陈语言,曾未厌刀呾。 -
93.《陪诸先辈题名登春台臞轩即席次故相陈魏公韵》 宋·刘克庄
台荒屋老阅人深,拂拭留题重整襟。
科目一朝来券外,姓名三世在碑阴。
公孙晚岁叨明诏,裘氏当年费苦吟。
报与曲江先辈道,老婆非复少时心。 -
94.《题南岳铨德观秋声轩》 宋·曾几
月明雁叫远,露下蝉号寒。
幽幽草虫泣,索索梧叶乾。
愁人知秋早,听此良独难。
竹君南北美,佩服青琅玕。 -
95.《溆浦县邓梦授主簿惜日轩》 宋·曾几
羲和鞭白驹,秋日凄已短。
向来晒书地,欲作炙背暖。
邓侯开西轩,枣下歌纂纂。
前山隐半规,怅望支手版。 -
96.《东轩小室即事五首》 宋·曾几
烹茗破睡境,炷香玩诗编。
问诗谁所作,其人久沈泉。
工部百世祖,涪翁一灯传。
閒无用心处,参此如参禅。 -
97.《雨后看山因忆黄世南先生诗以相招》 宋·文同
新霜夜落群梢鸣,群风刮天为早晴。
南山向晓尽张列,颓岭断壑当空横。
开轩一见喜无量,走上高阁临飞甍。
层栏倚遍不能下,状貌秀活围双睛。 -
98.《子骏运使八咏堂·桐轩》 宋·文同
晴影满空壁,晨曦上清轩。
庭下双高桐,枝叶蔚以繁。
种者意自远,岂并群木论。
谓可絙朱丝,中有雅韵存。
成之在谁手,但为培霜根。
须知治世音,尽付于此孙。 -
99.《邓州西轩书事十首》 宋·陈与义
千里空携一影来,白头更着乱蝉催。
书生身世今如此,倚遍周家十二槐。 -
100.《开壁置窗命曰远轩》 宋·陈与义
钟妖鸣吾旁,杨獠舞吾侧。
东西俱有碍,群盗何时息。
丈夫堂堂躯,坐受世褊迫。
仙人千仞岗,下视笑予厄。