-
81.《杂诗七首》 魏晋·曹植
高台多悲风,朝日照北林。
之子在万里,江湖逈且深。
方舟安可极,离思故难任。
孤鴈飞南游,过庭长哀吟。 -
82.《采桑子·残霞夕照西湖好》 宋·欧阳修
残霞夕照西湖好,花坞苹汀,十顷波平,野岸无人舟自横。
西南月上浮云散,轩槛凉生。
莲芰香清。
水面风来酒面醒。 -
83.《选冠子(淮上兀坐,等待取接,因得汉使一词,他日歌之)》 宋·曹勋
细柳排空,高榆拥岸,乍觉楚天秋意。
凉随夜雨,望极长淮,孤馆漫成留滞。
天净无云,浪痕清影,窗户闲临烟水。
叹驱驰尘事,殊喜萧散,暂来闲适。 -
84.《喜迁莺(清明)》 宋·史浩
三春正美。
是霁景融和,韶华如绮。
夹岸香红,登墙粉白,开遍故园桃李。
画舸绣帘高卷,锦毂朱轩低倚。 -
85.《野庵曲》 宋·沈瀛
野叟最昏迷。
叹世间、光阴奔走如驰。
逢这闲时。
忽寻忖、一生里事都非。 -
86.《贺新郎(次韵昌甫雪梅曲)》 宋·韩淲
又见年年雪。
水浮桥、南岸幽处,周遭森列。
横碧轩中空旧话,独钓寒江愁绝。
更一段、冰霜高洁。 -
87.《念奴娇(次韵范正之柳絮)》 宋·刘学箕
水轩沙岸,午风轻、飘动一天晴雪。
日色晶荧光眩眼,细逐游丝明灭。
帘幕中间,楼台侧畔,浑是瑶瑛积。
缀松黏竹,恍然如对三绝。 -
88.《酹江月》 宋·葛长庚
旧家宋玉,是何人、偏到秋来凄惨。
细雨疏风天气冷,离别令人销黯。
樯燕飞归,岸花吹送,自是生怀感。
挑灯酌酒,平生明目张胆。 -
89.《水调歌头(寿颐斋兄安世)》 宋·陈著
风骨最魁岸,宇宙更宽平。
□人皆道,天上南极寿星精。
随意后园花木,满眼家山松竹,尽可适平生。
门外底须问,好占菊轩清。 -
90.《水调歌头(寿颐斋兄安世)》 宋·陈著
风骨最魁岸,宇宙更宽平。
□人皆道,天上南极寿星精。
随意后园花木,满眼家山松竹,尽可适平生。
门外底须问,好占菊轩清。 -
91.《沁园春(浙江观澜)》 宋·陈人杰
日薄风狞,万里空江,隐隐有声。
旋千旗万棹,一时东指,青山断处,白浪成层。
渐近渐高,可惊可喜,欻作雪峰楼外横。
教人讶,是蛟斗龙争。 -
92.《括贺新凉》 宋·林正大
环滁皆山也。
望西南、蔚然深秀,者琅邪也。
泉水潺潺峰路转,上有醉翁亭也。
亭、太守自名之也。 -
93.《括水调歌》 宋·林正大
庐山几千仞,屹立并长江。
杨澜左里,洪涛巨浪日春撞。
风止雪消冰净,相与泊舟登岸,攀磴望空谾。
岩壑响松桧,巨石激流淙。 -
94.《望海潮(浮远堂)》 宋·史隽之
危岑孤秀,飞轩爽豁,空江泱漭黄流。
吴札故邱,春申旧国,西风吹换清秋。
沧海浪初收。
共登高临眺,尊俎绸缪。 -
95.《满江红(再用韵)》 宋·侯置
老矣何堪,随处是、春衫酒滴。
醉狂时,一挥千字,贝光玉色。
失意险为湘岸鬼,浩歌又作长安客。
且乘流、除却五侯门,无车迹。 -
96.《满江红(再用韵)》 宋·侯置
老矣何堪,随处是、春衫酒滴。
醉狂时,一挥千字,贝光玉色。
失意险为湘岸鬼,浩歌又作长安客。
且乘流、除却五侯门,无车迹。 -
97.《与朱元思书》 南北朝·吴均
风烟俱净,天山共色。
从流飘荡,任意东西。
自富阳至桐庐一百许里,奇山异水,天下独绝。
水皆缥碧,千丈见底。 -
98.《北山移文》 南北朝·孔稚珪
钟山之英,草堂之灵,驰烟驿路,勒移山庭:夫以耿介拔俗之标,萧洒出尘之想,度白雪以方洁,干青云而直上,吾方知之矣。
若其亭亭物表,皎皎霞外,芥千金而不眄,屣万乘其如脱,闻凤吹于洛浦,值薪歌于延濑,固亦有焉。
岂期终始参差,苍黄翻覆,泪翟子之悲,恸朱公之哭。
乍回迹以心染,或先贞而后黩,何其谬哉!呜呼,尚生不存,仲氏既往,山阿寂寥,千载谁赏!世有周子,隽俗之士,既文既博,亦玄亦史。 -
99.《阅江楼记》 明·宋濂
金陵为帝王之州。
自六朝迄于南唐,类皆偏据一方,无以应山川之王气。
逮我皇帝,定鼎于兹,始足以当之。
由是声教所暨,罔间朔南;存神穆清,与天同体。 -
100.《西京赋》 两汉·张衡
有冯虚公子者,心侈体忲,雅好博古,学乎旧史氏,是以多识前代之载。
言于安处先生曰:夫人在阳时则舒,在阴时则惨,此牵乎天者也。
处沃土则逸,处瘠土则劳,此系乎地者也。
惨则鲜于欢,劳则褊于惠,能违之者寡矣。