-
1.《盘圃张伯诚饷柑》 宋·艾性夫
髯奚叩门踏枯叶,手持子敬相问帖。
筠篮包送洞庭秋,照眼错落黄金毬。
含浆似注甘露钵,好与文园止消渴。
问渠几日辞霜枝,化作□□□□□。
道上应无公远嗅,定中安定王家□。 -
2.《句》 宋·张舜民
万里秋风吹鬓发,百年人事倚栏干。
知他落日能多少,偏照淮南几处山。
李白寻仙持玉杖,庾公对月踞胡床。
楼上康庐紫翠环,槛前湓浦转清湾。 -
3.《杂曲歌辞·十二月乐辞·十二月》 唐·李贺
日脚淡光红洒洒,薄霜不销桂枝下。
依稀和气解冬严,已就长日辞长夜。 -
4.《杂曲歌辞·长相思》 唐·白居易
九月西风兴,月冷霜华凝。
思君秋夜长,一夜魂九升。
二月东风来,草坼花心开。
思君春日迟,一日肠九回。 -
5.《杂曲歌辞·鸣雁行》 唐·李白
胡雁鸣,辞燕山,昨发委羽朝度关。
一一衔芦枝,南飞散落天地间,连行接翼往复还。
客居烟波寄湘吴,凌霜触雪毛体枯,畏逢矰缴惊相呼。
闻弦虚坠良可吁,君更弹射何为乎。 -
6.《太液池送黄淮辞政》 明·朱瞻基
天香早折仙桂枝,笔花五彩开凤池。
蓬莱之仙直奎璧,近侍九重天咫尺。
永乐圣人临御初,鞠躬稽首陈嘉谟。
仁宗监国文华殿,左右谋猷共群彦。 -
7.《相和歌辞·短歌行》 唐·聂夷中
八月木荫薄,十叶三堕枝。
人生过五十,亦已同此时。
朝出东郭门,嘉树郁参差。
暮出西郭门,原草已离披。 -
8.《相和歌辞·乌夜啼》 唐·白居易
城上归时晚,庭前宿处危。
月明无叶树,霜滑有风枝。
啼涩饥喉咽,飞低冻翅垂。
画堂鹦鹉鸟,冷暖不相知。 -
9.《相和歌辞·乌夜啼》 唐·张祜
忽忽南飞返,危弦共怨凄。
暗霜移树宿,残夜绕枝啼。
咽绝声重叙,愔淫思乍迷。
不妨还报喜,误使玉颜低。 -
10.《舞曲歌辞·吴俞儿舞歌·剑俞》 唐·陆龟蒙
枝月喉,棹霜脊,北斗离离在寒碧。
龙魂清,虎尾白,秋照海心同一色。
纛影吒沙干影侧。
神豪发直,四睨之人股佶栗,欲定不定定不得。
舂牍残,儿且止,狄胡有胆大如山,怖亦死。 -
11.《琴曲歌辞·蔡氏五弄·秋思二首》 唐·鲍溶
胡风吹雁翼,远别无人乡。
君近雁来处,几回断君肠。
昔奉千日书,抚心怨星霜。
无书又千日,世路重茫茫。 -
12.《琴曲歌辞·明月引》 唐·卢照邻
洞庭波起兮鸿雁翔,风瑟瑟兮野苍苍。
浮云卷霭,明月流光。
荆南兮赵北,碣石兮潇湘。
澄清规于万里,照离思于千行。 -
13.《杂曲歌辞·行路难五首》 唐·贯休
不会当时作天地,刚有多般愚与智。
到头还用真宰心,何如上下皆清气。
大道冥冥不知处,那堪顿得羲和辔。 -
14.《杂歌谣辞·李夫人歌》 唐·李商隐
一带不结心,两股方安髻。
惭愧白茅人,月没教星替。
剩结茱萸枝,多擘秋莲的。
独自有波光,彩囊盛不得。 -
15.《和洪教菊》 宋·林之奇
陶令遗世情,尚余爱菊念。
菊亦有可爱,爱之苦不厌。
我观傲霜枝,真金赴烈焰。
道韵轻园绮,孤标敌针奄。 -
16.《上山采蘼芜》 明·刘基
上山采蘼芜,山峻路迢递。
山下逢故夫,悲风生罗袂。
忆昔结发时,愿得终百年。
变故不可期,中道相弃捐。 -
17.《归去来辞》 宋·陈普
归去来兮,吾生复何之。
故园三径在,桃李不成蹊。
台榭荒凉已无忧,阶除寂寞人已希。
胡飘飘而不返,将役役以奚为。 -
18.《九章》 先秦·屈原
惜诵
惜诵以致愍兮,发愤以抒情。
所作忠而言之兮,指苍天以为正。
令五帝使折中兮,戒六神与向服。 -
19.《九辩》 先秦·宋玉
悲哉,秋之为气也!
萧瑟兮草木摇落而变衰。
憭栗兮若在远行,登山临水兮送将归。
泬漻兮天高而气清,寂寥兮收潦而水清。 -
20.《孔雀东南飞/古诗为焦仲卿妻作》 两汉·佚名
汉末建安中,庐江府小吏焦仲卿妻刘氏,为仲卿母所遣,自誓不嫁。
其家逼之,乃投水而死。
仲卿闻之,亦自缢于庭树。
时人伤之,为诗云尔。