-
121.《一公房》 唐·喻凫
幽深谁掩关,清净自多闲。
一雨收众木,孤云生远山。
花萎绿苔上,鸽乳翠楼间。
岚霭燃香夕,容听半偈还。 -
122.《送贺兰上人》 唐·贾岛
野僧来别我,略坐傍泉沙。
远道擎空钵,深山蹋落花。
无师禅自解,有格句堪夸。
此去非缘事,孤云不定家。 -
123.《陕州题河上亭》 唐·李频
岸拥洪流急,亭开清兴长。
当轩河草晚,入坐水风凉。
独鸟惊来客,孤云触去樯。
秋声和远雨,暮色带微阳。
浪静澄窗影,沙明发簟光。
逍遥每尽日,谁识爱沧浪。 -
124.《冬夜与修睦上人宿远公亭,寄南岳玄泰禅师》 唐·李咸用
丈室掩孤灯,更深霰雹增。
相看云梦客,共忆祝融僧。
语合茶忘味,吟欹卷有棱。
楚南山水秀,行止岂无凭。 -
125.《同赵二十二访张明府郊居联句》 唐·杜牧
陶潜官罢酒瓶空,门掩杨花一夜风。
——杜牧
古调诗吟山色里,无弦琴在月明中。
——赵嘏
远檐高树宜幽鸟,出岫孤云逐晚虹。
——杜牧
别后东篱数枝菊,不知闲醉与谁同。
——赵嘏 -
126.《赋得望远山送客归》 唐·无可
遥山寒雨过,正向暮天横。
隐隐凌云出,苍苍与水平。
何时凝厚地,几处映孤城。
归客秋风里,回看伤别情。 -
127.《送颜处士还长沙觐省》 唐·皎然
西候风信起,三湘孤客心。
天寒汉水广,乡远楚云深。
服彩将侍膳,撷芳思满襟。
归人忘艰阻,别恨独何任。 -
128.《离乱后寄九峰和尚二首》 唐·贯休
乱后知深隐,庵应近石楼。
异香因雪歇,仙果落池浮。
诗老全抛格,心空未到头。
还应嫌笑我,世路独悠悠。 -
129.《离乱后寄九峰和尚二首》 唐·贯休
乱后知深隐,庵应近石楼。
异香因雪歇,仙果落池浮。
诗老全抛格,心空未到头。
还应嫌笑我,世路独悠悠。 -
130.《望远行》 唐·李珣
春日迟迟思寂寥,行客关山路遥。
琼窗时听语莺娇,柳丝牵恨一条条¤
休晕绣,罢吹箫,貌逐残花暗凋。 -
131.《玉楼春》 宋·杜安世
晴景融融春色浅、落尽梅花千万片。
小池冰解水纹生,消息未闻梁上燕。
楼倚轻寒风力软。
目断孤云天自远。
又还依旧去年时,寂寞病容人怪见。 -
132.《卜算子》 宋·谢逸
烟雨幂横塘,绀色涵清浅。
谁把并州快剪刀,剪取吴江半。
隐几岸乌巾,细葛含风软。
不见柴桑避俗翁,心共孤云远。 -
133.《临江仙》 宋·周紫芝
水远山长何处去,欲行人似孤云。
十分瘦损沈休文。
忍将秋水镜,容易与君分。
试问梨花枝上雨,为谁弹满清尊。
一江风月黯离魂。
平波催短棹,小立送黄昏。 -
134.《南歌子》 宋·蔡伸
远水澄明绿,孤云黯淡愁。
白萍红蓼满汀洲。
肠断圆蟾空照、木兰舟。
节物伤羁旅,归程叹滞留。
佳期已误小红楼。
赖得今年犹有、闰中秋。 -
135.《雨中花(按调乃满路花)》 宋·袁去华
江上西风晚。
野水兼天远。
云衣拖翠缕,易零乱。
见柳叶满梢,秀色惊秋变,百岁今强半。 -
136.《塞孤(次柳耆卿韵)》 宋·朱雍
雪江明,练静波声歇。
玉浦梅英初发。
隐隐瑶林堪乍别。
琼路冷,云阶滑。 -
137.《行香子(雪后闲眺)》 宋·汪莘
策杖溪边。
倚杖峰前。
望琼林、玉树森然。
谁家残雪,何处孤烟。
向一溪桥,一茅店,一渔船。
别般天地,新样山川。
唤家僮、访鹤寻猿。
山深寺远,云冷钟残。
喜竹间灯,梅间屋,石间泉。 -
138.《龙山会(南丰登高)》 宋·赵以夫
重整登高屐。
君玉峰头,万里秋无极。
远山青欲滴。
新雁过、缥缈孤云天北。 -
139.《西平乐慢》 宋·陈允平
泛梗飘萍,入山登陆,迢递雾迥烟赊。
漠漠蒹葭,依依杨柳,天涯总是愁遮。
叹寂寞尘埃满眼,梦逐孤云缥缈,春潮带雨,鸥迎远溆,雁别平沙。
寒食梨花素约,肠断处,对景暗伤嗟。 -
140.《木兰花慢(南屏晚钟)》 宋·周密
疏钟敲暝色,正远树、绿愔愔,看渡水僧归,投林鸟聚,烟冷秋屏。
孤云。
渐沈雁影,尚残箫、倦鼓别游人。
宫柳栖鸦未稳,露梢已挂疏星。