-
1.《恣逍遥 赠韩守玄》 元·马钰
恣意逍遥,逍遥恣意。
逍遥自在无萦系。
行坐逍遥,逍遥似醉。
逍遥到处,似云似水。
悟彻逍遥,逍遥养气。
逍遥里面修仙计。
这个逍遥,逍遥无比。
逍遥去蓬岛,十洲有位。 -
2.《致政王殿丞逍遥亭》 宋·黄庭坚
漆园著书五十二,致意最在逍遥游。
後来作者逐音响,百一未必知庄周。
幽人往往泥出处,俗士不可与庄语。
逍遥如何,一蛇一龙。 -
3.《逍遥咏》 宋·宋太宗
逍遥名有理,得一便知空。
道本皆深邃,凡为不易穷。
品流才雅淡,格致意潜通。
救世传相益,因成顺八风。 -
4.《逍遥咏》 宋·宋太宗
得道超凡圣,逍遥本是缘。
群迷难解会,我且不虚传。
但信恒无断,精穷用意专。
審听明譬谕,勿被俗情牵。 -
5.《逍遥咏》 宋·宋太宗
逍遥抱一岂相差,方便门开智慧花。
神室分形添石髓,华池巨燄隐灵砂。
穹隆备实归宗旨,释意从容不是赊。
滋味勿教贪过度,必然混世老天涯。 -
6.《逍遥咏》 宋·宋太宗
自在无拘束,逍遥里外安。
顽情终不见,圣境类乎端。
机智将何用,幽深大道宽。
区分能解意,四季一周看。 -
7.《暇日游逍遥台睹南华塑像独置一榻旁无侍卫前》 宋·苏颂
忆昔初读南华篇,但爱闳辨如川源。
沉酣渐得见真理,驰骛造化游胚浑。
潜心四纪不知倦,间日讲解时寻温。
其言无端极放肆,大抵顺物尤连犿。 -
8.《蒙知府宠示秋日郡圃佳制遂侍杖屦逍遥林水间》 宋·陈与义
竹际笙簧起,回听众籁微。
时陪物外赏,肯念日斜阳。
草色违秋意,池光净客衣。
吟公清绝句,政尔不能肥。 -
9.《风马儿·意马擒来莫容纵》 元·王哲
意马擒来莫容纵。
常堤备、铛滴*玎。
被槽头猢狲相调弄。
蹄攒耳举早临风,铛滴*玎。
椿上缰儿缠?。
这回你、铛滴*玎。
待驯良、牵归白云洞。
逍遥自在,更不肯、铛滴*玎。 -
10.《桂州陪王都督晦日宴逍遥楼》 唐·宋之问
晦节高楼望,山川一半春。
意随蓂叶尽,愁共柳条新。
投刺登龙日,开怀纳鸟晨。
兀然心似醉,不觉有吾身。 -
11.《渔父》 唐·汪遵
棹月眠流处处通,绿蓑苇带混元风。
灵均说尽孤高事,全与逍遥意不同。 -
12.《逍遥乐》 宋·黄庭坚
春意渐归芳草。
故国佳人,千里信沈音杳。
雨润烟光,晚景澄明,极目危栏斜照。
梦当年少。 -
13.《渔家傲引》 宋·洪适
八月紫莼浮绿水。
细鳞巨口鲈鱼美。
画舫问渔篙暂艤。
欣然喜。
金薤顷刻尝珍味。
涌雾驱云天似洗。
静看星斗迎蟾桂。
枕棹眠蓑清不睡。
无名利。
谁人分得逍遥意。 -
14.《移居甬江有感》 宋·屠季
车马长云寂,逍遥意亦嘉。
水田殊不恶,茅屋讵堪嗟。
故土含情远,荒村入望赊。
何由慰旅泊,耕殖毕生涯。 -
15.《次池亭韵》 宋·叶茵
凭虚结草亭,占得古来清。
睡债茶驱遣,诗情酒发明。
梅撑拳石瘦,芦障一阑平。
未尽逍遥意,重寻枕簟盟。 -
16.《治圃杂书二十首》 宋·方回
万山山顶郡,城郭欠陂池。
滩落动千丈,井深非一施。
养鱼埋巨瓮,浇菜缉修縻。
蹇浅仍辛苦,逍遥意自知。 -
17.《逍遥咏》 宋·宋太宗
求得真宗一,深知万象清。
自然通感应,意外别长生。
学古身何措,辉华日莹明。
谁穷天地理,去住两无成。 -
18.《逍遥咏》 宋·宋太宗
人是人非意颇同,较量此事尽归空。
无为政化求真理,方表深仁大道雄。
举止全能恒有节,寻思何处不周通。
寰瀛善恶知多少,莫忘生前积德功。 -
19.《逍遥咏》 宋·宋太宗
青松本不树萧条,学士因何智自劳。
金水朗然明皎洁,雪山堆积就中高。
志心但觅三神药,凡目难风万里毫。
我独闲吟谁解意,悠哉丽日压灵鳌。 -
20.《逍遥咏》 宋·宋太宗
喑痖痴聋病,求医大法王。
贪瞋无相体,正定得清凉。
达者通贤圣,迷情任意狂。
分明如是说,寂静有闲忙。