-
121.《采桑子》 宋·晏几道
别来长记西楼事,结遍兰襟。
遗恨重寻。
弦断相如绿绮琴。
何时一枕逍遥夜,细话初心。
若问如今。
也似当时著意深。 -
122.《满庭芳(代乡老众宾劝乡大夫)》 宋·史浩
复拥旌麾,重歌襦衤夸,满城长自春容。
搢绅耆旧,欢溢笑谈中。
尽道邦君恺悌,逍遥遂、湖海遐踪。
今朝会,公真乐善,屈意与人同。 -
123.《踏莎行》 宋·张抡
一片闲云,山头初起。
飘然直上虚空里。
残虹收雨耸奇峰,春晴鹤舞丹霄外。
出岫无心,为霖何意。
都缘行止难拘系。
幽人心已与云闲,逍遥自在谁能累。 -
124.《朝中措》 宋·张抡
鸣榔惊起鹭鸶飞。
山远水瀰瀰。
米贱茅柴酒美,霜清螃蟹螯肥。
人生所贵,逍遥快意,此外皆非。
却笑东山太傅,几曾梦见蓑衣。 -
125.《括满江红》 宋·林正大
为忆当时,沉醉里、青楼弄月。
闲想像、绣帏珠箔,魂飞心折。
羞向姮娥谈旧事,几经三五盈还缺。
望翠眉、蝉鬓一天涯,伤离别。 -
126.《汉宫春(题西山玉隆宫)》 宋·詹玉
吟发萧萧。
正古槎秋入,河汉银涛。
红云甚家院落,一片笙箫。
晋时言语,问何人、还肯逍遥。 -
127.《寓居定惠院之东杂花满山有海棠一株土人不知贵也》 宋·苏轼
江城地瘴蕃草木,只有名花苦幽独。
嫣然一笑竹篱间,桃李满山总粗俗。
也知造物有深意,故遣佳人在空谷。
自然富贵出天姿,不待金盘荐华屋。 -
128.《满庭芳 赠*公》 元·马钰
蓬头垢面,秘奥埋名。
颐神养气忘形。
并没纤尘挂染,意静心明。
逍遥自然快乐,握玄机、修进长生。 -
129.《挽陈东湖先生》 未知·张衡
真病药无功,精魂夺鬼工。
百年终有尽,诸相等成空。
圆落缺陷世,逍遥兜率宫。
一池沤水意,分付蓼花风。 -
130.《迎享送神》 宋·马光祖
长江兮淙淙,踞虎兮蟠龙。
秀群英兮礼乐,览千古兮焉穷。
蹇谁留兮青溪,穆将愉兮寿宫。
思至德兮肇苍姬,避圣嗣兮兴句吴。 -
131.《金人捧露盘 鸣鹤余音卷一》 元·王志谨
喜乐山村,风月知音,信任岁华交换。
终日掩柴门,处幽轩,闲看古书慵倦。
住坐从容,独行独步,都把声名断。
抱守元阳,情忘境灭,气神和冲,升沉无碍,玉炉炼至宝,欲结清凉,重生温暖。 -
132.《梧桐树·谩腾腾》 元·牧常晁
谩腾腾,无造作。
任意逍遥随饮啄。
真个清平乐。
喉手幸无名利索。
万里孤云并野鹤。
这般谁知觉。 -
133.《江行俳体十二首》 明·钟惺
鸣榔打鼓暮乘潮,借得官舟胜客船。
奴子暂时聊意气,朋从此日也逍遥。
公然躭首横银榜,无数渔罾避画桡。
睡醒却询瓜步岸,长年前指广陵桥。 -
134.《仙都山独峰大雪歌》 宋·陈仁玉
仙居仙人游仙都,帝遣滕六为先驱。
天花撩乱缤纷舞,秉圭植璧仙灵趋。
削瓜青玉一万仞,拔地挺挺撑元虚。
人言黄帝此轻举,上有莲花开碧湖。 -
135.《野色》 宋·蒋恢
幽事每堪娱,秋深晚霁初。
帆分江影破,风勒鸟行疏。
山色美无度,稻花香可书。
逍遥今夕意,未厌短辕车。 -
136.《和尧夫打乖吟》 宋·吕希哲
先生不是闭关人,高趣逍遥混世尘。
得志须为天下雨,放怀聊占洛阳春。
家无檐石宾常满,论极锱铢意始新。
任使终身卧安乐,一毫何费养天真。 -
137.《赠率子连三首》 宋·王祜
心意逍遥物莫知,山中山下识人稀。
想君绝虑离尘土,不是王乔即令威。 -
138.《夏夜书所见》 宋·吴伯凯
吴牛见月喘,引重不得休。
孤萤出露草,意行凌九秋。
形大苦见役,物微长自由。
世无漆园吏,持问逍遥游。 -
139.《诗赠晚学李君》 宋·邢仙老
旋滴岩头石里泉,研朱将点洞灵篇。
祇看壁外数千卷,胜走人间三百年。
何事投心求妙友,便须穷力到真仙。
竹间松径逍遥境,雅使仙翁瓷意眠。 -
140.《送张达道还山》 宋·赵璩
賸借红尘一日閒,有劳妙语彻幽关。
岂知隐几如南郭,也愧移文向北山。
有意清风怜我在,无心孤月伴君还。
三茅若问今消息,为报逍遥天地间。