-
601.《谪居感事》 宋·王禹偁
迁谪独熙熙,襟怀自坦夷。
孤寒明主信,清直上天知。
消息还依道,生涯只在诗。
惟尚谕山水,讵敢咏江蓠。 -
602.《春日登楼》 宋·王禹偁
红桃飞尽绿杨深,独倚危楼半日吟。
六里山川多逐客,贰车官职是笼禽。
蓬沾残雪经秋鬓,葵隔浮云向日心。
身世荣衰不能算,且倾村酒沃愁襟。 -
603.《闻鴞》 宋·王禹偁
元精育万汇,羽族何茫茫。
为怪有鸱鴞,为瑞称凤皇。
凤皇不时出,未识五色章。
吾生在邹鲁,风土殊远方。 -
604.《赠朗上人》 宋·王禹偁
净邠霜髭展旧真,自疑容貌是前身。
僧中独守三千戒,诗里闲销七十春。
僻寺藓深人少到,故山云好梦归频。
禅斋近日谁还往,祗有西垣放逐臣。 -
605.《竹{左鼠右留}》 宋·王禹偁
商岭多修篁,苍翠连山谷。
有鼠生其中,荐食无厌足。
春笋啮生犀,秋筠折寒玉。
饫饱致肥腯,优游恣蕃育。 -
606.《官舍偶题》 宋·王禹偁
俸钱随月尽,公务逐时生。
白发多悲感,皇华倦送迎。
奉身无实事,困我为虚名。
会向沧浪上,秋风自濯缨。 -
607.《睡》 宋·王禹偁
此境一何醇,熙熙别得春。
有声皆俗格,无梦是天真。
壁上登山屐,床头漉酒巾。
轻轻龟喘息,苒苒蝶精神。 -
608.《岁暮感怀》 宋·王禹偁
岁暮山城放逐臣,老从霄汉委泥尘。
公卿别後全无信,兄弟书来只说贫。
眼看青山休未得,鬓垂华发摘空频。
文章气概成何事,沾惹虚名误此身。 -
609.《不见阳城驿》 宋·王禹偁
不见阳城驿,空吟昔人诗。
谁改避贤邮,唱首元微之。
微之谪江陵,顦悴为判司。
路宿商山驿,一夕见嗟咨。 -
610.《和警斋侍郎二首》 宋·刘克庄
颜苍鬓秃旧词臣,几见台家局面新。
栖碧山中真大隐,立红云畔是前身。
鲁公昔有书干禄,杨子今无赋逐贫。
纵使未能追绮皓,绝胜赐杖给扶人。 -
611.《挽唐伯玉常卿二首》 宋·刘克庄
身自无安处,升州更广州。
逐教子方去,死到了翁休。
凤至虞廷喜,麟亡鲁野愁。
忧时兼悼友,白却九分头。 -
612.《癸丑记颜》 宋·刘克庄
放逐归来寂寞滨,颠毛雪色面皮皴。
怪奇昔有观邕者,老丑今无看玠人。
一枕唤回将觉梦,三薰惜取已来身。
绣裳蝉冕丛忧愧,得似先生折角巾。 -
613.《和竹溪三诗·效颦一首》 宋·刘克庄
衰残悔不早修真,蓝缕何须更逐贫。
诸恶能通三世业,瓣香要做再来身。
先民至死思存汉,谄子偷生作美新。
俯仰两间无愧怍,有辞可以白先人。 -
614.《采选示王圣美葛子明》 宋·王令
酒盏厌连行,众客喧已醉。
忽得簿上籍,共出名外仕。
孤昂忽雄轩,泯默亦驯致。
追争相後先,得失自愚智。 -
615.《东园赠周翊》 宋·王令
尝闻东园游观嘉,晚趁时节亦自到。
东风不知来者多,一日芳蹊踏无草。
山樱著子寒尚迟,江梅殒蘤香可吊。
扶疏枝叶未成荫,偶来正值斜阳照。 -
616.《上邵宝文》 宋·王令
出处身之道,穷通命所关。
孔犹闻宋逐,轲亦退梁还。
兹道方中否,流风有後艰。
客来方病宪,人戚不堪颜。 -
617.《倚楹操》 宋·王令
马则食葵,而余则饥。
盗则得羊,二余无兄。
谁知为此兮余不聊生,谁余哀兮余思身。
中忽忽兮外不知其啸吟, -
618.《寄束伯仁》 宋·王令
身逐南舟去不回,匡庐留滞得徘徊。
峰头夜宿平看斗,岩下朝阴府听雷。
西顾波涛浮日月,东归天地入尘埃。
何时得遂幽栖志,常把韦编静处开。 -
619.《吴江长桥》 宋·王令
老匠铁手风运斤,一挟刃入千山髠。
明堂有在不见用,此为失地犹济人。
西巨泽江海通,狞风撼地波撑空。
当道独能支地险,更东安得与天穷。 -
620.《翡翠》 宋·文同
清晨有珍禽,翩翩下鱼梁。
其形不盈握,毛羽鲜且光。
天人裁碧霞,为尔缝衣裳。
晶荧炫我目,非世之青黄。