-
341.《久雨》 宋·陆游
黄叶雨中尽,饥鸿烟际来。
时艰岁仍恶,身死病相催。
西埭无行路,南山有疾雷。
囊空罢沽酒,一醉转悠哉。 -
342.《岳池农家》 宋·陆游
春深农家耕未足,原头叱叱两黄犊,泥融无块水初浑,雨细有痕秧正绿。
绿秧分时风日美,时平未有差科起,买花西舍喜成婚,持酒东邻贺生子。
谁言农家不入时,小姑画得城中眉,一双素手无人识,空村相唤看缫丝。
农家农家乐复乐,不比市朝争夺恶。 -
343.《杂兴十首以贫坚志士节病长高人情为韵》 宋·陆游
君子尚大节,又甚恶不情,鲁连故可人,用意终近名。
千载高夷齐,采薇忘其生,周公述易象,所以贵幽贞。
去圣虽已远,江左见渊明;我读饮酒诗,朱弦有遗声。
杂兴又此身漂荡等流槎,陋巷无心长草莱,柴门偶自不曾开。 -
344.《夏秋之交小舟早夜往来湖中绝句》 宋·陆游
酒旆摇摇出竹篱,扁舟远赴野人期。
一天风雨晚来恶,落尽白莲浑不知。 -
345.《雪中作》 宋·陆游
黑风卷地连三日,密雪穿帘又一回。
衰病不禁天色恶,笑谈谁共酒尊开?忍寒瘦马嘶空枥,觅食饥鸦啄废台。
笑遣蛮童撼园竹,辍羹分火待归来。 -
346.《对食有感》 宋·陆游
杯酌以助气,匕筋以充腹;沾醉与属餍,其害等嗜欲。
歠醨有余欢,食淡百味足;养生所甚恶,旨酒及大肉。
老翁虽无能,更事嗟已熟。
勿叹茆三间,养汝山林福。 -
347.《初寒老身颇健戏书》 宋·陆游
过雁声悲落叶稠,孤村景物更禁秋。
穷谙客路风尘恶,老判人间岁月遒。
酒号贤人真古语,疾为竖子岂吾忧。
山房幸有初寒备,且傍篝炉拥褐裘。 -
348.《遣舟迎子遹因寄古风十四韵》 宋·陆游
今日坼汝书,一读眼为明,知汝即日归,明当遣舟迎。
想汝片帆东,翩若飞鸿征,薄暮过梅市,咿讴双橹声。
到家亦尚早,城楼初发更。
草草一尊酒,为汝手自倾。 -
349.《小儿入城》 宋·陆游
小儿破帽出求师,老父寒炉夜画诗。
不耐青灯写孤影,聊呼薄酒慰长饥。
我今仅守诗书业,汝勿轻捐少壮时。
但恨北风如许恶,湖桥归路想流澌。 -
350.《登临》 宋·陆游
尽道羁怀恶,登临亦解颜。
健嫌山路浅。
狂恨酒尊悭。
亲友多疏索,渔樵自往还。
有诗仍嬾记,零落水云间。 -
351.《高斋小饮戏作》 宋·陆游
梅花又发鬼门关,坐觉春风万里宽。
荔子阴中时纵酒,竹枝声里强追欢。
丁年汉使殊方老,子夜吴歌昨梦残。
白帝夜郎俱不恶,两公补处得凭栏。 -
352.《春晚雨中作》 宋·陆游
冉冉流年不贷人,东园青杏又尝新。
方书无药医治老,风雨何心断送春!乐事久归孤枕梦,酒痕空伴素衣麈。
畏途回首涛澜恶,赖有云山著此身。 -
353.《秋晚湖上》 宋·陆游
已过西成赛庙期,家家下麦不容迟。
夕阳遍野人归後,秋水生滩鹭集时。
灵药不治怀抱恶,好诗空益鬓毛衰。
从来未识苏司业,愁绝西风满酒旗。 -
354.《荞麦初熟刈者满野喜而有作》 宋·陆游
城南城北如铺雪,原野家家种荞麦。
霜晴收敛少在家,饼饵今冬不忧窄。
胡麻压油油更香,油新饼美争先尝;猎归炽火燎雉兔,相呼置酒喜欲狂。
陌上行歌忘恶岁,小妇红妆穗簪髻。
诏书宽大与天通,逐熟淮南几误计。 -
355.《月中过蜻蜓浦》 宋·陆游
天光水色合为一,舟出西城犹落日。
一规忽见寒璧升,万顷坐叹溶银溢。
哀哀姑恶诉何苦,熠熠萤火光自失。
苇低时见小艇过,水响遥知大鱼出。
铜壼玉酒我径醉,短发垂肩蓬不栉。
缓篙溯月勿遽行,坐待湘妃鼓瑶瑟。 -
356.《初冬风雨骤寒作短歌》 宋·陆游
东园日淡云容薄,纶巾朝暮阑干角。
北风动地万木号,不料一寒如此恶。
岂惟半夜雨打窗,便恐明朝雪平壑。
绿酒虽漓亦复醉,皁貂已弊犹堪著。 -
357.《题门壁》 宋·陆游
四十年来住此村,胜衣拜起有曾孙。
市垆分熟容赊酒,邻舍情亲每馈餐。
居似穷边荒马驿,身如深谷老桑门。
幸知岁恶缘陂废,安得农官与细论? -
358.《冬夜独酌》 宋·陆游
寒水茫茫浸月明,疏钟杳杳带霜清。
一樽浊酒有妙理,十里荒鸡非恶声。
物外虽增新跌宕,胸中未洗旧峥嵘。
颓然坐睡蒲团稳,残火昏灯伴五更。 -
359.《数日诉牒苦多惫甚戏作》 宋·陆游
江南五月暑犹薄,梅子正黄风雨恶。
庭中讼獠不贷人,急甚常如虎遭缚,空斋鼠迹留几尘,赋诗饮酒疑前身。
脱归径卧与壁语,敢恨无人问良苦。 -
360.《秋夜歌》 宋·陆游
书生白首无处著,病卧空斋夜萧索。
茶铛飕飕候汤熟,灯檠簌簌看烬落。
山童唤起已复倒,顾影自笑如孤鹤。
人言富贵堕骇机,一生穷愁正不恶。
架上故裘破见肘,床头残酒倾到脚。
问君何以鏖霜风,悠然卧听山城角。