-
1.《庄居野行》 唐·姚合
客行野田间,比屋皆闭户。
借问屋中人,尽去作商贾。
官家不税商,税农服作苦。
居人尽东西,道路侵垄亩。 -
2.《春日野行》 唐·温庭筠
雨涨西塘金堤斜,碧草芊芊晴吐芽。
野岸明媚山芍药,水田叫噪官虾蟆。
镜中有浪动菱蔓,陌上无风飘柳花。
何事轻桡句溪客,绿萍方好不归家。 -
3.《野行》 唐·唐彦谦
蝶恋晚花终不去,鸥逢春水固难飞。
野人心地都无著,伴蝶随鸥亦不归。 -
4.《野行》 唐·白居易
草润衫襟重,沙干屐齿轻。
仰头听鸟立,信脚望花行。
暇日无公事,衰年有道情。
浮生短于梦,梦里莫营营。 -
5.《春野行(杂言)》 唐·温庭筠
草浅浅,春如剪。
花压李娘愁,饥蚕欲成茧。
东城年少气堂堂,金丸惊起双鸳鸯。
含羞更问卫公子,月到枕前春梦长。 -
6.《春日野行》 唐·温庭筠
骑马踏烟莎,青春奈怨何。
蝶翎朝粉尽,鸦背夕阳多。
柳艳欺芳带,山愁萦翠蛾。
别情无处说,方寸是星河。 -
7.《彭孝求以绿野行送芍药数种鄙句为谢》 宋·周必大
占断春光及夏初,琉璃剪叶朵珊瑚。
休论花品同而异,且咏诗人乐且吁。
北第莫辞金凿落,南禅争看玉盘盂。
彭宣微恙何妨醉,自有娇痴婢子扶。 -
8.《城西野行》 宋·释绍嵩
三月西城淑景多,晓烟清露暗相和。
晚锺未用催归客,闻道新亭更可过。 -
9.《城西野行》 宋·释绍嵩
细草疏花自在春,悠悠烟水似天津。
垂扬一径深深去,白鸟双飞不避人。 -
10.《五羊城南野行书所见》 宋·曾丰
棘篱围败圃,石桷盖倾墙。
人缉蕉为市,家储蔗作粮。
断桥铺以竹,全木听成航。
要作南中记,曾须到海乡。 -
11.《我行其野》 先秦·佚名
我行其野,蔽芾其樗。
婚姻之故,言就尔居。
尔不我畜,复我邦家。
我行其野,言采其蓫。 -
12.《相和歌辞·野田黄雀行》 唐·储光羲
啧啧野田雀,不知躯体微。
闲穿深蒿里,争食复争飞。
穷老一颓舍,枣多桑树稀。
无枣犹可食,无桑何以衣。
萧条空仓暮,相引时来归。
邪路岂不捷,渚田岂不肥。
水长路且坏,恻恻与心违。 -
13.《相和歌辞·野田黄雀行》 唐·贯休
高树风多,吹尔巢落。
深蒿叶暖,宜尔依薄。
莫近鸮类,珠网亦恶。
饮野田之清水,食野田之黄粟。
深花中睡,ej土里浴。
如此即全胜啄太仓之谷,而更穿人屋。 -
14.《相和歌辞·野田黄雀行》 唐·齐己
双双野田雀,上下同饮啄。
暖去栖蓬蒿,寒归傍篱落。
殷勤避罗网,乍可遇雕鹗。
雕鹗虽不仁,分明在寥廓。 -
15.《野田黄雀行》 唐·储光羲
啧啧野田雀,不知躯体微。
闲穿深蒿里,争食复争飞。
穷老一颓舍,枣多桑树稀。
无枣犹可食,无桑何以衣。
萧条空仓暮,相引时来归。
斜路岂不捷,渚田岂不肥。
水长路且坏,恻恻与心违。 -
16.《野田黄雀行》 唐·李白
游莫逐炎洲翠,栖莫近吴宫燕。
吴宫火起焚巢窠,炎洲逐翠遭网罗。
萧条两翅蓬蒿下,纵有鹰鹯奈若何。 -
17.《野外行》 唐·于逖
老病无乐事,岁秋悲更长。
穷郊日萧索,生意已苍黄。
小弟发亦白,两男俱不强。
有才且未达,况我非贤良。 -
18.《野田行(一作于鹄诗)》 唐·李益
日没出古城,野田何茫茫。
寒狐啸青冢,鬼火烧白杨。
昔人未为泉下客,行到此中曾断肠。 -
19.《野田行(一作李益诗)》 唐·于鹄
日暮出古城,野田何茫茫。
寒狐上孤冢,鬼火烧白杨。
昔人未为泉下客,若到此中还断肠。 -
20.《野田行(一作李益诗)》 唐·于鹄
日暮出古城,野田何茫茫。
寒狐上孤冢,鬼火烧白杨。
昔人未为泉下客,若到此中还断肠。