-
141.《野田行》 宋·梅尧臣
轻雷长陂水,农事乃及辰。
茅旌送山鬼,瓦鼓迎田神。
青皋暗藏雉,万木欣已春。
桑间偶耕者,谁复来问津。 -
142.《留山间种艺十绝》 宋·刘克庄
一卉能令一室香,炎无尤觉玉肌凉。
野人不敢烦天女,自折琼枝置枕傍。 -
143.《野性》 宋·刘克庄
野性无羁束,人间毁誉轻。
客言诗惹谤,妻谏酒伤生。
窗纳邻峰碧,瓢分远涧清。
近来尤少睡,打坐到钟声。 -
144.《赠樗野》 宋·白玉蟾
不叹劳生行路难,自怜云水许间关。
别来五载多怀感,待有尺书无往还。
微白一钩天外月,淡青数点海边山。
襟情欲向何人诉,与子篝灯到夜阑。 -
145.《赠魏野处士》 宋·寇准
人间名利走尘埃,惟子高闲晦盛才。
欹枕夜风喧薜荔,闭门春雨长莓苔。
诗题远岫经年得,僧恋幽轩继日来。
却恐明君徵隐逸,溪云谁得共徘徊。 -
146.《送侄迈赴河间令》 宋·苏辙
老去那堪用,恩深未敢归。
谁能告民病,一一指吾非。
尔赴河间治,无嫌野老讥。
仍将尺书报,勿复问从违。 -
147.《赠吴子野道人》 宋·苏辙
食无酒肉腹亦饱,室无妻妾身自好。
世间深重未肯回,达士清虚辄先了。
眼看鸿鹄薄云汉,长笑驽骀安栈皂。
腹中夜气何郁郁,海底朝阳常杲杲。 -
148.《次韵江法曹山间小酌》 宋·苏辙
高情不奈簿书图,行揖青山肯见随。
绿野逢花将尽日,清樽迨我正闲时,檐间双燕欲生子,叶底新梅初满枝,笑杀华阳穷县令,床头酒尽只嚬眉。 -
149.《题十二兄野堂》 宋·韩元吉
少年行乐记乡关,月渚霞洲一梦间。
为爱轩窗临野水,只疑风景是家山。
荷香柳影情偏厚,竹色松声意自閒。
堪笑主翁持节手,却来垂钓傍苍湾。 -
150.《和许尉仙田舍野老有可邻之态壁间之什》 宋·李吕
乞糴民宵征,出糶官夙驾。
艰食间填壑,灾星未退舍。
七闽况多山,厥田惟中下。
年登谷粟贱,逐末贪白话。 -
151.《秋日野步和王觉民十六首》 宋·王之道
箪瓢不失生涯在,诗酒何当习气除。
欲倩雕弧落新雁,足间寻觅子卿书。 -
152.《野亭》 元·杨维桢
孟郊得野趣,野有真曜庐。
魏先得野趣,野有野堂居。
云间沈东氏,■草衣野夫。
东屯田可种,西壤水可渔。 -
153.《小孤山图(徐贲画,代莘野赋)》 明·杨基
江流西来如箭急,小姑横截江心立。
桃花水涨势相争,峡口瞿塘犹不及。
山神堂堂心胆粗,当时人间伟丈夫。
江头庙里青绫帐,翠靥金钗塑小姑。 -
154.《虎丘僧舍间望》 宋·夏竦
胜地访灵踪,层楼四槛风。
远阴生旷野,午影转疏桐。
涧水霞凝紫,谿烟日衬红。
可怜秋思晚,相倚馆娃宫。 -
155.《野步》 宋·夏竦
顾步方塘上,西郊日渐曛。
归心临远渡,晚色在间云。
垅势蜂腰接,谿流燕尾分。
田歌知有意,丰美谢明君。 -
156.《野步》 宋·郑獬
留著云扉尽晚关,穿林踏破紫苔斑。
虹霓渴雨欲下涧,魍魉避人还入山。
石觜露烟孤历刺,溪腰缠草绿湾环。
野僧有意待明月,独倚一筇松竹间。 -
157.《仙姑马上回见野塘荷花盛开感成短篇》 宋·强至
波面参差万萼红,直忧绛蜡日边融。
却应绝艳无仙骨,何事清香属钓童。
绿芰间成新样锦,画船撑动乱霞丛。
便能移植金堤畔,早恨曾淹浊水中。
一等生成劳化匠,独教荣落对熏风。
逢时得地俱难偶,古来贤才与尔同。 -
158.《吴节推赵杨子曹器远赵子野携具用韵谢之》 宋·陈造
平日从俊游,寂寂坐多病。
犯床漫飞埃,瑶笙罢重请。
昔游喜复到,风物他日盛。
坡恐名燕支,楼亦诧端正。 -
159.《赠赵子野》 宋·陈造
长翁饮德腹为实,赵侯论交胶在漆。
这曹未肯孤吟赏,车载鸱夷挽衰疾。
楼前红树媚晴霁,楼间清风细披拂。
峥嵘帝皞夺花事,仿佛江妃奏瑶瑟。 -
160.《招朱法曹赵宰赵予野饮》 宋·陈造
秦邮望仪真,相与不三驿。
仕学四十年,此地几旅食。
寓公芹泮士,十九尽亲识。
兹游最奇传,诗坛许投迹。