-
1.《题王氏笑闲亭》 明·李存
笑者不必闲,闲者不必笑。
能笑又身闲,涉世何尔妙。
利名浩于海,好恶险成徼。
跻攀有亡命,愤郁或大叫。 -
2.《松阜弟於宝成寺祖墓之侧营创别业为赋得闲亭》 宋·薛嵎
陟巘心已清,复此风雨蔽。
高人疏凿余,理道颇超诣。
卜筑谐素志,缁侣欣共济。
修竹尚无恙,巢鹤亦数世。 -
3.《闲斋卧病行药至山馆稍次湖亭二首》 唐·常建
旬时结阴霖,帘外初白日。
斋沐清病容,心魂畏虚室。
闲梅照前户,明镜悲旧质。
同袍四五人,何不来问疾。 -
4.《病假中南亭闲望》 唐·白居易
欹枕不视事,两日门掩关。
始知吏役身,不病不得闲。
闲意不在远,小亭方丈间。
西檐竹梢上,坐见太白山。
遥愧峰上云,对此尘中颜。 -
5.《官舍小亭闲望》 唐·白居易
风竹散清韵,烟槐凝绿姿。
日高人吏去,闲坐在茅茨。
葛衣御时暑,蔬饭疗朝饥。
持此聊自足,心力少营为。 -
6.《东亭闲望》 唐·白居易
东亭尽日坐,谁伴寂寥身。
绿桂为佳客,红蕉当美人。
笑言虽不接,情状似相亲。
不作悠悠想,如何度晚春。 -
7.《早秋龙兴寺江亭闲眺忆龙门山居寄崔张旧从事(宜春作)》 唐·李德裕
江亭感秋至,兰径悲露泫。
粳稻秀晚川,杉松郁晴巘.
嗟予有林壑,兹夕念原衍。
绿筱连岭多,青莎近溪浅。 -
8.《中书相公谿亭闲宴依韵(李建勋)》 唐·徐铉
雨霁秋光晚,亭虚野兴回。
沙鸥掠岸去,溪水上阶来。
客傲风欹帻,筵香菊在杯。
东山长许醉,何事忆天台。 -
9.《右省仆射后湖亭闲宴,铉以宿直先归,赋诗留献》 唐·徐铉
湖上一阳生,虚亭启高宴。
枫林烟际出,白鸟波心见。
主人忘贵达,座客容疵贱。
独惭残照催,归宿明光殿。 -
10.《喜迁莺(表海亭冬日闲宴)》 宋·黄裳
雕栏闲倚,瑞雪霁、浣出人间金碧。
下想名园,芳心多少,欲占九州颜色。
洞开路入丹汉,自是神仙真宅。
寒吟外,看歌云舞雪,光阴难得。