-
241.《经旷禅师院》 唐·贯休
吾师楞伽山中人,气岸古淡僧麒麟。
曹溪老兄一与语,金玉声利,泥弃唾委。
兀兀如顽云,骊珠兮固难价其价, -
242.《瀔江秋居作》 唐·贯休
无事相关性自摅,庭前拾叶等闲书。
青山万里竟不足,好竹数竿凉有馀。
近看老经加澹泊,欲归少室复何如。
面前小沼清如镜,终养琴高赤鲤鱼。 -
243.《倦客》 唐·齐己
闭眼即开门,人间事倦闻。
如何迎好客,不似看闲云。
少欲资三要,多言让十分。
疏慵本吾性,任笑早离群。 -
244.《倦客》 唐·齐己
闭眼即开门,人间事倦闻。
如何迎好客,不似看闲云。
少欲资三要,多言让十分。
疏慵本吾性,任笑早离群。 -
245.《话道》 唐·齐己
大道多大笑,寂寥何以论。
霜枫翻落叶,水鸟啄闲门。
服药还伤性,求珠亦损魂。
无端凿混沌,一死不还源。 -
246.《渚宫莫问诗一十五首》 唐·齐己
莫问疏人事,王侯已任伊。
不妨随野性,还似在山时。
静入无声乐,狂抛正律诗。
自为仍自爱,清净里寻思。 -
247.《赠念《法华经》僧》 唐·齐己
念念念兮入恶易,念念念兮入善难。
念经念佛能一般,爱河竭处生波澜。
言公少年真法器,白昼不出夜不睡。 -
248.《句》 唐·虚中
喜鱼在深处,幽鸟立多时。
(《马侍中池亭》,《纪事》)
菖蒲花不艳,鸲鹆性多灵。
(《古今诗话》) -
249.《览古十四首》 唐·吴筠
圣人重周济,明道欲救时。
孔席不暇暖,墨突何尝缁。
兴言振颓纲,将以有所维。
君臣恣淫惑,风俗日凋衰。 -
250.《七言》 唐·吕岩
周行独力出群伦,默默昏昏亘古存。
无象无形潜造化,有门有户在乾坤。
色非色际谁穷处,空不空中自得根。 -
251.《七言》 唐·吕岩
金丹一粒定长生,须得真铅炼甲庚。
火取南方赤凤髓,水求北海黑龟精。
鼎追四季中央合,药遣三元八卦行。 -
252.《敲爻歌》 唐·吕岩
汉终唐国飘蓬客,所以敲爻不可测。
纵横逆顺没遮栏,静则无为动是色。
也饮酒,也食肉,守定胭花断淫欲。 -
253.《田家作》 唐·皇甫冉
卧见高原烧,闲寻空谷泉。
土膏消腊后,麦陇发春前。
药验桐君录,心齐庄子篇。
荒村三数处,衰柳百馀年。 -
254.《神女赋》 先秦·宋玉
楚襄王与宋玉游于云梦之浦,使玉赋高唐之事。
其夜玉寝,果梦与神女遇,其状甚丽,玉异之。
明日,以白王。
王曰:“其梦若何?”玉对曰:“晡夕之后,精神恍忽,若有所喜,纷纷扰扰,未知何意?目色仿佛,乍若有记:见一妇人,状甚奇异。 -
255.《洞箫赋》 两汉·王褒
原夫箫干之所生兮,于江南之丘墟。
洞条畅而罕节兮,标敷纷以扶疏。
徒观其旁山侧兮,则岖嵚岿崎,倚巇迤,诚可悲乎其不安也。
弥望傥莽,联延旷荡,又足乐乎其敞闲也。 -
256.《鹦鹉赋》 两汉·祢衡
时黄祖太子射,宾客大会。
有献鹦鹉者,举酒于衡前曰:“祢处士,今日无用娱宾,窃以此鸟自远而至,明彗聪善,羽族之可贵,愿先生为之赋,使四座咸共荣观,不亦可乎?”衡因为赋,笔不停缀,文不加点。
其辞曰:惟西域之灵鸟兮,挺自然之奇姿。
体金精之妙质兮,合火德之明辉。 -
257.《三都赋》 魏晋·左思
总序
盖诗有六义焉,其二曰赋。
杨雄曰:“诗人之赋丽以则。
”班固曰:“赋者,古诗之流也。 -
258.《小园赋》 南北朝·庾信
若夫一枝之上,巢父得安巢之所;一壶之中,壶公有容身之地。
况乎管宁藜床,虽穿而可座;嵇康锻灶,既暖而堪眠。
岂必连闼洞房,南阳樊重之第;赤墀青锁,西汉王根之宅。
余有数亩敝庐,寂寞人外,聊以拟伏腊,聊以避风霜。 -
259.《咏怀八十二首》 魏晋·阮籍
夜中不能寐,起坐弹鸣琴。
薄帷鉴明月,清风吹我襟。
孤鸿号外野,翔鸟鸣北林。
徘徊将何见?忧思独伤心。 -
260.《木兰花(席上赠同邵二生·般涉调)》 宋·张先
轻牙低掌随声听。
合调破空云自凝。
姝娘翠黛有人描,琼女分鬟待谁并。
弄妆俱学闲心性。
固向鸾台同照影。
双头莲子一时花,天碧秋池水如镜。