-
261.《行香子(般涉调)》 宋·张先
舞雪歌云。
闲淡妆匀。
蓝溪水、深染轻裙。
酒香醺脸,粉色生春。
更巧谈话,美情性,好精神。
江空无畔,凌波何处,月桥边、青柳朱门。
断钟残角,又送黄昏。
奈心中事,眼中泪,意中人。 -
262.《诉衷情(五之二)》 宋·王安石
练巾藜杖白云间。
有兴即跻攀。
追思往昔如梦,华毂也曾丹。
尘自扰,性长闲。
更无还。
达如周召,究似丘轲,祗个山山。 -
263.《上林春》 宋·晁端礼
相识来来,真个为伊,尽把精神役破。
谛殢性□,娇痴做处,双眉镇长愁销。
为伊恁地、便诸事、自来饶过。
暂时间未觑得,又早孜煎无那。 -
264.《沁园春(用伍先生韵呈元规)》 宋·张继先
况有夷途,正透元关,众所共传。
愿万魔披散,诸尘荡尽,琴心和雅,天性清圆。
未信凡流,可回高步,留恋形声情更延。
真消息,定如何唤醒,聊证言诠。 -
265.《清平乐》 宋·周紫芝
浅妆匀靓。
一点闲心性。
脸上羞红凝不定。
恼乱酒愁花病。
晚来泪揾残霞。
坠鬟小玉钗斜。
细雨一帘春恨,东风满地桃花。 -
266.《玉楼春(和李宜仲)》 宋·王之道
少年心性消磨尽。
三斗烂肠浑是闷。
看书聊复强寻行,属句不妨闲趁韵。
此生自断天休问。
富贵时来还有分。
一卮芳酒送清歌,楼下玉人相去近。 -
267.《鹧鸪天》 宋·杨无咎
蕙性柔情忒可怜。
盈盈真是女中仙。
披图一见春风面,携手疑同玳瑁筵。
挥象管,擘蛮笺。
等闲写就碧云篇。
风流意态犹难画,潇洒襟怀怎许传。 -
268.《沁园春(早春)》 宋·曹勋
春点烟红,露晞新绿,土膏渐香。
散懒慵情性,寻幽选静,一筇烟雨,几处松篁。
恨我求闲,已成迟暮,石浅泉甘难屡尝。
犹堪去,向清风皓月,南涧东冈。 -
269.《诉衷情》 宋·张抡
闲中一叶小渔舟。
无线也无钩。
□□□云深处,适性自遨游。
波渺渺,兴悠悠。
意休休。
一船明月,一棹清风,换了封侯。 -
270.《醉乡曲》 宋·沈瀛
说与贤瞒,这躯壳、安能久仗凭。
幸尊中有酒浇磊块,先交神气平。
醉乡道路无他径。
任陶陶、现出真如性。 -
271.《卜算子》 宋·吕胜己
人事几时穷,我性偏宜静。
世上谁无富贵心,到了须由命。
闲里且偷安,醉后休教醒。
醉里高妙入神,妙处君须听。 -
272.《凤栖梧(南窗偶题)》 宋·程垓
薄薄窗油清似镜。
两面疏帘,四壁文书静。
小篆焚香消日永。
新来识得闲中性。
人爱人嫌都莫问。
絮自沾泥,不怕东风紧。
只有诗狂消不尽。
夜来题破窗花影。 -
273.《凤栖梧(南窗偶题)》 宋·程垓
薄薄窗油清似镜。
两面疏帘,四壁文书静。
小篆焚香消日永。
新来识得闲中性。
人爱人嫌都莫问。
絮自沾泥,不怕东风紧。
只有诗狂消不尽。
夜来题破窗花影。 -
274.《太常引》 宋·韩玉
东城归路水云间。
几曾放、梦魂闲。
何日整归鞍。
又人对、西风凭栏。
温柔情性,系怀伤感,欲诉诉应难。
愁聚两眉端。
又叠起、千山万山。 -
275.《沁园春》 宋·汪莘
之所未备,搜寻剖□,斯已勤矣。
闲从人求其法,高者如捕影,卑者不足为。
嘉泰二年冬夜,坐一榻,知思所及,随手骇目。
尔后凡七载,时时为之,自知非深根固蒂之道,亦可谓世外之妙观矣。 -
276.《贺新郎》 宋·史达祖
花落台池静。
自春衫闲来,老了旧香荀令。
酒既相违诗亦可,此外去沈梦冷。
又催唤、官河兰艇。 -
277.《惜奴娇》 宋·史达祖
香剥酥痕,自昨夜、春愁醒。
高情寄、冰桥雪岭。
试约黄昏,便不误、黄昏信。
人静。 -
278.《瑞鹤仙(筇枝)》 宋·高观国
一枝苍玉冷。
爱露节霜根,从来孤劲。
提携远尘境。
自清癯骨力,岁寒心性。 -
279.《乐语》 宋·王义山
◎寿崇节致语隆兴府
万年介寿,星辰拱文母之尊;四海蒙恩,雨露宠周臣之宴。
颂声交作,协气横流。
与天同心,为民立命。 -
280.《桂枝香(杨山甫席上赋)》 宋·陈允平
残蝉乍歇。
又乱叶打窗,蛩韵凄切。
寂寞天香院宇,露凉时节。
乘鸾扇底婆娑影,幻清虚、广寒宫阙。