-
321.《沁园春·说与学人》 元·李道纯
说与学人,火无斤两,候无卦爻。
也没抽添,也无作用,既无形象,不必烹炮。
件件非真,般般是假,着意作工空谩劳。
君知否,但一切声色,都是讹肴。 -
322.《沁园春 渔》 元·王*
不种田园,投闲江海,远绝尘踪。
保一家性命,扁舟为屋,随机应舵,逐浪乘风。
九曲江头,三元潭里,直把银钩堕水中。
波深底,把金鳞钓出,回棹孤峰。 -
323.《沁园春 牧》 元·王*
赤脚蓬头,蓑衣*箬笠,随处安然。
守无角牛儿,不离左右。
同行同住,同坐同眠。
常在家山,匀调水草,拗性之时着一鞭。 -
324.《湖西杂感诗》 宋·释智圆
凿得新泉古砌头,煮茶滋味异常流。
夜来闲看澄明性,天上无云月正秋。 -
325.《溪上谣》 宋·林希逸
溪上行吟山里应,山边闲步溪间影。
每应人语识山声,却向溪光见人性。
溪流自漱溪不喧,山鸟相呼山愈静。
野鸡伏卵似养丹,睡鸭栖芦如入定。
人生何必学臞仙,我行自乐如散圣。
无人独赋溪山谣,山能远和溪能听。 -
326.《辞上归进诗》 宋·陈抟
草泽吾皇诏,图南抟姓陈。
三峰千载客,四海一闲人。
世态从来薄,诗情自得真。
乞全麞鹿性,何处不称臣。 -
327.《寄竹院方丈孚师》 宋·胡仲参
江湖岁月易销磨,振锡归来鬓欲皤。
性懒吟编多散逸,门闲俗客少经过。
虚檐破处悬蛛网,落叶空中见鸟窠。
一片师心谁会得,半窗竹影绿婆娑。 -
328.《戊申正月初宿休园》 明·蒋山卿
江村物候又惊新,月色花香并换春。
自笑无能惟野性,熟知有味是闲身。
茅檐迟日遍宜懒,竹院风清不受尘。
终日闭门常谢客,只应酒伴得相亲。 -
329.《怀蒲一庵许紒岩》 宋·林尚仁
新营一榻养天和,独喜身闲鬓未皤。
药性不谙缘病少,花名惯识为吟多。
移书晒日防留蠹,写帖临池拟换鹅。
不到玉峰今两载,故人情味近如何。 -
330.《间居遣兴》 宋·申屠月岩
鸥鹭江湖性,清闲胜作宫。
家贫随分过,母健觉心宽。
酒熟旋篘饮,诗成逐板刊。
七星在长铗,断不为鱼弹。 -
331.《送杜靖国知连州》 宋·郑侠
杜氏世德光无前,声华行实相辉鲜。
蒉之职也在刀匕,亲举罚爵平公筵。
预之闻见合左氏,春秋大法因粲然。
诗为郡守称杜母,南阳之人今尚传。 -
332.《题玉岩次韵》 宋·郑蕴
乱山环绕疑无路,却望人家岭上村。
古寺性耽泉石趣,孤城不见水烟昏。
早行携杖雪初起,夜诵挑灯景尚暄。
遥问隐居何处是,满岩松竹至今存。 -
333.《过武溪杨隐君草堂》 明·陈束
清溪幽隐处,白首性情闲。
鹤起开松径,风归闭竹关。
道书堆几上,耕耒挂床间。
坐悟忘言理,令人不解还。 -
334.《静趣轩》 明·道原法师
躁静失本性,滞寂圣所诃。
不有止观幻,欲静动愈多。
道人非避世,偶此住山阿。
幽侣不到门,况闻车马过。
闲云谢冗迹,止水无惊波。
山光明户庭,定起聊婆娑。
扰扰奔竞者,闻风意如何。 -
335.《侍月愁》 明·葛高行文
夫何月色之灿烂兮,凌树影而入罗帏。
独倚床而延伫兮,侍女怠而欲归。
仰圆灵其万户兮,窃皦皦之清辉。
睹姮娥之纵体兮,扬轻袿之绣裳。 -
336.《靖安八咏》 明·古春兰公
陈桧昔闻后庭花,今见祯明桧。
双剑列雌雄,每与风雨会。
艮岳莫可移,夜挟惊霆坏。
至今左纽枝,老气发光彩。 -
337.《离思》 明·皇甫濂
爱于人境远,转与道门亲。
静得幽探趣,闲耽逸性真。
鹤巢低树色,燕乳落花尘。
莫问忘言处,明朝是别辰。 -
338.《幽居五首》 明·金大舆
老去成疏懒,诗书性独偏。
闲看扬子赋,细读《马蹄篇》。
绿水偶垂钓,青山忽在前。
不愁金错罄,时有卖文钱。
¤ -
339.《鸣弦》 明·瞿汝稷
莫讶过从懒,知希野性便。
鸟闲窥点笔,云淡和鸣弦。
幽事容孤赏,心期岂众全。
萧条南郭几,兀傲赫胥前。 -
340.《邯郸美人歌》 明·康海
兰氏小姬名凤笙,邯郸美人独擅名。
等闲一见万金贱,何况逍遥翡翠屏。
精神婉娈性情适,自恨生身杨柳陌。
陌上羞看游冶郎,镜中愁作当眉碧。
学得秦筝不肯弹,却将针指凑齐纨。
鸳鸯刺就肠先断,掩却银床独自叹。