-
41.《失性》 宋·张耒
失性摧颓君子鹤,忘羞跳掷沐猴冠。
须知六合枭鸾杂,供与闲人静处看。 -
42.《闲居即事》 宋·刘克庄
性偶安林薮,元非慕独清。
米从仁祖乞,粟是伯夷耕。
废井通邻汲,深墙隔市声。
却因虚澹极,亦自觉身轻。 -
43.《闲居奉寄几道》 宋·王令
门前一径长寒莎,耳冷不闻车马过。
疏竹有风堪待月,空庭无雀可张罗。
道心自觉闲中得,懒性还从病後多。
回首西城望诗老,此心此性复如何。 -
44.《闲吟》 宋·邵雍
忽忽闲拈笔,时时乐性灵。
何尝无对景,未始便忘情。
句会飘然得,诗因偶尔成。
天机难状处,一点自分明。 -
45.《次仲弥性所知陈丈大卿韵》 宋·张元干
伏波晚岁思少游,万事过眼如云浮。
我生不乐城市隘,受性但惬林泉幽。
稍同臭味自投合,肯与流俗相对酬。
旅怀久已乏佳超,白日政觉多闲愁。 -
46.《游灵泉呈性老》 宋·王灼
晓发云灵山,千憩灵泉山。
两山信有灵,相对各开颜。
阿师达磨孙,文字昔所删。
戏出香积供。 -
47.《闲中偶成》 宋·郑清之
病觉身名小,闲知日月忙。
篆香云四合,盆篠竹千章。
慧性乾成障,愁怀弱未张。
何如庄宇定,虚室自天光。 -
48.《苏幕遮·性为真》 元·王哲
性为真,身是假。
认取圆成,可可频占惹。
自是康强惺复洒。
静里搜闲,急刀投婴姹。
说良因,谈道话。
开廓灵明,拯出根源也。
一颗神珠无有价。
衮上瑶台,永永长游冶。 -
49.《永遇乐 与登州安闲散人二首》 元·王哲
位妆变,乡取瑞,性分朗。
满心中,端布政,理尤清爽。
凡五马,他辅弼,性感恩舒畅。
身处、安闲散神,搜寻道家珍藏。 -
50.《闲居》 宋·裘万顷
闲居最与性相便,勤即繙书懒即眠。
终日闭门真省事,有时面壁似耽禅。
大椿岁签祈亲寿,断简生涯听子传。
待问洪崖觅丹诀,白云深处引寒泉。 -
51.《闲吟》 宋·释行海
不识朱门识五湖,客中清苦十年余。
世无苟取心何愧,句自冥搜貌任癯。
笋蕨春来肥雨露,林泉日用狎樵渔。
云踪鹤性长如此,未必青天管得吾。 -
52.《题悟性寺卧云堂呈源上人三首》 宋·曾丰
一片闲云逗半空,僧闲况复与云同。
梦中不向华胥路,直出无何入大通。 -
53.《闲观》 宋·朱继芳
闲观造化余,静极悦自性。
胡蝶忽飞来,吾心已无竞。 -
54.《卷阿》 先秦·佚名
有卷者阿,飘风自南。
岂弟君子,来游来歌,以矢其音。
伴奂尔游矣,优游尔休矣。
岂弟君子,俾尔弥尔性,似先公酋矣。 -
55.《送胡真师还西山》 唐·李隆基
仙客厌人间,孤云比性闲。
话离情未已,烟水万重山。 -
56.《杂曲歌辞·游侠行》 唐·孟郊
壮士性刚决,火中见石裂。
杀人不回头,轻生如暂别。
岂知眼有泪,肯白头上发。
平生无恩酬,剑闲一百月。 -
57.《杂曲歌辞·鸣雁行》 唐·韩愈
嗷嗷鸣雁鸣且飞,穷秋南去春北归。
去寒就暖识所处,天长地阔栖息稀。
风霜酸苦稻粱微,羽毛摧落身不肥。 -
58.《杂曲歌辞·杨柳枝》 唐·薛能
华清高树出离宫,南陌柔条带暖风。
谁风轻阴是良夜,瀑泉声畔月明中。
洛桥晴影覆江船,羌笛秋声湿塞烟。
闲想习池公宴罢,水蒲风絮夕阳天。 -
59.《田家三首(一作王勃诗)》 唐·王绩
阮籍生涯懒,嵇康意气疏。
相逢一醉饱,独坐数行书。
小池聊养鹤,闲田且牧猪。
草生元亮径,花暗子云居。 -
60.《奉使登终南山》 唐·王湾
常爱南山游,因而尽原隰。
数朝至林岭,百仞登嵬岌。
石壮马径穷,苔色步缘入。
物奇春状改,气远天香集。