-
241.《九歌》 先秦·屈原
东皇太一
吉日兮辰良,穆将愉兮上皇;
抚长剑兮玉珥,璆锵鸣兮琳琅;
瑶席兮玉瑱,盍将把兮琼芳; -
242.《九章》 先秦·屈原
惜诵
惜诵以致愍兮,发愤以抒情。
所作忠而言之兮,指苍天以为正。
令五帝使折中兮,戒六神与向服。 -
243.《促织》 清·蒲松龄
宣德间,宫中尚促织之戏,岁征民间。
此物故非西产;有华阴令欲媚上官,以一头进,试使斗而才,因责常供。
令以责之里正。
市中游侠儿得佳者笼养之,昂其直,居为奇货。 -
244.《项羽之死》 两汉·司马迁
项王军壁垓下,兵少食尽,汉军及诸侯兵围之数重。
夜闻汉军四面皆楚歌,项王乃大惊曰:“汉皆已得楚乎?是何楚人之多也!”项王则夜起,饮帐中。
有美人名虞,常幸从;骏马名骓,常骑之。
于是项王乃悲歌慷慨,自为诗曰:“力拔山兮气盖世,时不利兮骓不逝。 -
245.《悼内十一首》 明·于谦
垂老光阴两鬓皤,细君弃我竟如何!
夫妻一旦世缘尽,儿女百年恩爱多。
小阁空悬台上镜,春衣谁试箧中罗。
客边闻讣肠先断,泪落西风鼓缶歌。 -
246.《太上感应篇》 宋·李昌龄
太上曰:祸福无门,唯人自召。
善恶之报,如影随形。
是以天地有司过之神依人所犯轻重,以夺人算。
算减则贫耗,多逢忧患,人皆恶之,刑祸随之,吉庆避之,恶星灾之,算尽则死。 -
247.《西京赋》 两汉·张衡
有冯虚公子者,心侈体忲,雅好博古,学乎旧史氏,是以多识前代之载。
言于安处先生曰:夫人在阳时则舒,在阴时则惨,此牵乎天者也。
处沃土则逸,处瘠土则劳,此系乎地者也。
惨则鲜于欢,劳则褊于惠,能违之者寡矣。 -
248.《破窑赋/寒窑赋/劝世章》 宋·吕蒙正
版本一天有不测风云,人有旦夕祸福。
蜈蚣百足,行不及蛇;雄鸡两翼,飞不过鸦。
马有千里之程,无骑不能自往;人有冲天之志,非运不能自通。
盖闻:人生在世,富贵不能淫,贫贱不能移。 -
249.《许发运待制见过夜话》 宋·梅尧臣
许公运国储,岁入六百万,上莫究所来,下莫有剥怨。
十年无纤乏,功利潜亦建。
昨除侍从官,卿为磨世钝。 -
250.《蝶恋花·忆挂孤帆东海畔》 近代·王国维
忆挂孤帆东海畔,咫尺神山,海上年年见。
几度天风吹棹转,望中楼阁阴晴变。
金阙荒凉瑶草短,到得蓬莱,又值蓬莱浅。
只恐飞尘沧海满,人间精卫知何限。 -
251.《秋日》 宋·曾巩
阴气先赢纵秋热,时节有几相与夺。
情知赫日不可久,须听西风生木末。
浮云满天明复暗,天意自然如惨怛。
园林秀色已渐失,次第岂能无叶脱。 -
252.《秦妇吟》 唐·韦庄
中和癸卯春三月,洛阳城外花如雪。
东西南北路人絶,绿杨悄悄香尘灭。
路旁忽见如花人,独向绿杨阴下歇。
凤侧鸾欹鬓脚斜,红攒黛敛眉心折。 -
253.《满庭芳 寄友人 永乐大典一万四千三百八十一》 金朝·吴激
柳引青烟,花倾红雨,老来怕见清明。
欲行还住,天气弄阴晴。
是处吹箫巷陌,衫襟渍、春酒如饧。
溪桥畔,涓涓流水,鸡犬静柴荆。 -
254.《百一诗 二》 魏晋·应璩
年命在桑榆。
东岳与我期。
长短有常会。
迟速不得辞。 -
255.《对梅分韵得堂字》 宋·释斯植
霜风吹短发,值此天气凉。
行行阴壑中,万树皆含芳。
相对发微咏,巡用持华觞。
嗟彼咸平人,清风生我肠。
花非不及时,众鸟何回翔。
归看两壁间,画者犹苍苍。
抱此幽露姿,愿登君子堂。 -
256.《题支离叟》 元·高明
钱塘门里支离叟,短发萧疏色黧垢。
雪霜岁晚结轮囷,风雨年深增老丑。
挫蒧糊祇总无能,欲与冥灵齐上寿。
天公怒此怪且懒,敕遣灵官下搜龋勾娄吉利忽飞来,虎倒 -
257.《仙吕 混江龙》 元·王实甫
落红成阵,风飘万点正愁人。
池塘梦晓,阑槛辞春。
蝶粉轻沾飞絮雪,燕泥香惹落花尘。
系春心情短柳丝长,隔花阴人远天涯近。
香消了六朝金粉,清减了三楚精神。 -
258.《水龙吟 余始年二十馀,岁在丁未,与故人东》 金朝·蔡松年
余言,怀卫间风气清淑,物产奇丽,相约他年为终焉之计。
尔后事与愿违,遑遑未暇。
故其晚年诗曰,梦想淇园上,春林布谷声。
又曰,故交半在青云上,乞取淇园作醉乡,盖志此也。 -
259.《盘江行》 明·何景明
四山壁立色如赭,盘江横流绝壁下。
惊涛赴壑奔万牛,峻坂悬空容一马。
危丛古树何阴森,寻常行客谁敢临。
徭妇清晨出深洞,虎辟白昼行空林。 -
260.《古诗(三首)》 明·王景
皇天无停枢,四运迭相迫。
朝阳忽东升,怅望倏已夕。
伊谁执其驭,六辔不遑息。
使我下土人,俯仰空役役。