-
1.《雪中遇直》 唐·窦群
寒光凝雪彩,限直居粉闱。
恍疑白云上,乍觉金印非。
树色霭虚空,琴声谐素徽。
明晨阻通籍,独卧挂朝衣。 -
2.《春雪映早梅》 唐·庾敬休
清晨凝雪彩,新候变庭梅。
树爱春荣遍,窗惊曙色催。
寒江添粉壁,积润履青苔。
分明六出瑞,隐映几枝开。
闻笛花疑落,挥琴兴转来。
曲成非寡和,长使思悠哉。 -
3.《满江红·阳律方回》 宋·无名氏
阳律方回,月圆後、又逾两日。
想当年,秀锺峻岳,复生申□。
重庆蓬弧呈瑞旦,盈门喜气先洋溢。
羡璇穹、箕宿动祥光,辉南极。 -
4.《和鲁望白菊》 唐·张贲
雪彩冰姿号女华,寄身多是地仙家。
有时南国和霜立,几处东篱伴月斜。
谢客琼枝空贮恨,袁郎金钿不成夸。
自知终古清香在,更出梅妆弄晚霞。 -
5.《过王逸人园林》 唐·孟贯
谷口何时住,烟霞一径深。
水声离远洞,山色出疏林。
雪彩从沾鬓,年光不计心。
自言人少到,犹喜我来寻。 -
6.《三不为篇》 唐·海顺
我欲偃文修武,身死名存。
斫石通道,祈井流泉。
君肝在内,我身处边。
荆轲拔剑,毛遂捧盘。 -
7.《荆门病中寄怀贯微上人》 唐·齐己
我衰君亦老,相忆更何言。
除泥安禅力,难医必死根。
梅寒争雪彩,日冷让冰痕。
早晚东归去,同寻入石门。 -
8.《悼蜀四十韵》 宋·张咏
蜀国富且庶,风俗矜浮薄。
奢僭极珠贝,狂佚务娱乐。
虹桥吐飞泉,烟柳闭朱阁。
烛影逐星沈,歌声和月落。 -
9.《句》 宋·释警玄
白牛吐雪彩,黑马上乌鸡。
-
10.《望雪》 唐·李世民
冻云宵遍岭,素雪晓凝华。
入牖千重碎,迎风一半斜。
不妆空散粉,无树独飘花。
萦空惭夕照,破彩谢晨霞。