-
241.《送魏珪觐省》 唐·李群玉
木落楚色深,风高浪花白。
送君飞一叶,鸟逝入空碧。
猗欤白华秀,伤心倚门夕。
不知云涨遥,万里看咫尺。 -
242.《病中书怀呈友人》 唐·温庭筠
逸足皆先路,穷郊独向隅。
顽童逃广柳,羸马卧平芜。
黄卷嗟谁问,朱弦偶自娱。
鹿鸣皆缀士,雌伏竟非夫。 -
243.《过孔北海墓二十韵》 唐·温庭筠
抚事如神遇,临风独涕零。
墓平春草绿,碑折古苔青。
珪玉埋英气,山河孕炳灵。
发言惊辨囿,撝翰动文星。 -
244.《过孔北海墓二十韵》 唐·温庭筠
抚事如神遇,临风独涕零。
墓平春草绿,碑折古苔青。
珪玉埋英气,山河孕炳灵。
发言惊辨囿,撝翰动文星。 -
245.《茶诗》 唐·郑愚
嫩芽香且灵,吾谓草中英。
夜臼和烟捣,寒炉对雪烹。
惟忧碧粉散,尝见绿花生。 -
246.《茶诗》 唐·郑愚
嫩芽香且灵,吾谓草中英。
夜臼和烟捣,寒炉对雪烹。
惟忧碧粉散,尝见绿花生。 -
247.《茶诗》 唐·郑愚
嫩芽香且灵,吾谓草中英。
夜臼和烟捣,寒炉对雪烹。
惟忧碧粉散,尝见绿花生。 -
248.《和陆鲁望白菊》 唐·司马都
耻共金英一例开,素芳须待早霜催。
绕篱看见成瑶圃,泛酒须迷傍玉杯。
映水好将蘋作伴,犯寒疑与雪为媒。
夫君每尚风流事,应为徐妃致此栽。 -
249.《讲德陈情上淮南李仆射八首》 唐·许棠
天降贤人佐圣时,自然声教满华夷。
英明不独中朝仰,清重兼闻外国知。
凉夜酒醒多对月,晓庭公退半吟诗。 -
250.《杂讽九首》 唐·陆龟蒙
红蚕缘枯桑,青茧大如瓮。
人争捩其臂,羿矢亦不中。
微微待贤禄,一一希入梦。
纵操上古言,口噤难即贡。 -
251.《奉和袭美茶具十咏·煮茶》 唐·陆龟蒙
闲来松间坐,看煮松上雪。
时于浪花里,并下蓝英末。
倾馀精爽健,忽似氛埃灭。
不合别观书,但宜窥玉札。 -
252.《江南秋怀寄华阳山人》 唐·陆龟蒙
栉发凉天曙,含毫故国情。
归心一夜极,病体九秋轻。
忽起襜褕咏,因悲络纬鸣。
逢山即堪隐,何路可图荣。 -
253.《力疾山下吴村看杏花十九首》 唐·司空图
春来渐觉一川明,马上繁花作阵迎。
掉臂只将诗酒敌,不劳金鼓助横行。
阊阖曾排捧御炉,犹看晓月认金铺。
羸形不画凌烟阁,只为微才激壮图。 -
254.《池阳醉歌赠匡庐处士姚岩杰》 唐·顾云
九华太守行春罢,高绛红筵压花榭。
四面繁英拂槛开,帖雪团霞坠枝亚。
空中焰若烧蓝天,万里滑静无纤烟。 -
255.《柳十首》 唐·李山甫
灞岸江头腊雪消,东风偷软入纤条。
春来不忍登楼望,万架金丝著地娇。
受尽风霜得到春,一条条是逐年新。
寻常送别无馀事,争忍攀将过与人。 -
256.《艺堂》 唐·郑损
堂开冻石千年翠,艺讲秋胶百步威。
揖让未能忘典礼,英雄孰不惯戎衣。
风波险似金机骇,日月忙如雪羽飞。
莫怪尊前频浩叹,男儿志愿与时违。 -
257.《同程九早入中书(一作钱起诗)》 唐·钱珝
汉家贤相重英奇,蟠木何材也见知。
不意云霄能自致,空惊鹓鹭忽相随。
腊雪初明柏子殿,春光欲上万年枝。
独惭皇鉴明如日,未厌春光向玉墀。 -
258.《宫词百首》 唐·和凝
紫燎光销大驾归,御楼初见赭黄衣。
千声鼓定将宣赦,竿上金鸡翅欲飞。
北阙晴分五凤楼,嵩山秀色护神州。
洛河自契千年运,更拟波中出九畴。 -
259.《览友人卷》 唐·李中
新诗开卷处,造化竭精英。
雪霁楚山碧,月高湘水清。
初吟尘虑息,再味古风生。
自此寰区内,喧腾二雅名。 -
260.《正初答钟郎中见招》 唐·徐铉
高斋迟景雪初晴,风拂乔枝待早莺。
南省郎官名籍籍,东邻妓女字英英。
流年倏忽成陈事,春物依稀有旧情。
新岁相思自过访,不烦虚左远相迎。