-
121.《小雪日观残菊有感》 宋·方回
欲雪寻梅树,余霜殢菊枝。
每嫌开较晚,不道谢还迟。
早惯饥寒困,频禁盗贼危。
少陵情味在,时讽浣花诗。 -
122.《再赋倚梅观雪以前诗太哀故》 宋·方回
清莫清哉亦壮哉,茅庐何自至琼瑰。
江南胜赏无如雪,天下难题最是梅。
剪水玉蛾能送瑞,司花青帝想怜才。
老臣诗就天颜喜,叩齿当空酹一杯。 -
123.《倚梅观雪》 宋·方回
空山浩浩朔风吹,萧飒如蓬两鬓垂。
独倚寒梅看远雪,合呼美酒赋新诗。
剡舟地逈何由往,陇驿天遥亦谩思。
忽忆立年湖上事,金樽银笔永无期。 -
124.《次韵景安吴山观雪》 宋·方回
尽洗眼底尘,顿宽胸中忧。
此雪端为谁,奇哉君之游。
平步飞鸟背,长啸孤峰头。
恍惚阆苑,嫖姚结邻楼。 -
125.《观雪》 宋·葛绍体
只是寻常云雨晓,岁寒然后见天真。
人间莫作寒愁想,一片飞来一片春。 -
126.《寄徐雪江温日观老友》 宋·顾逢
诗画琴三绝,乾坤只一身。
生前长聚首,死后更无人。
材大身犹寿,名高分合贫。
自怜传五字,造物亦相嗔。 -
127.《灵隐观风亭雪矶小酌》 宋·顾逢
林峦深密地,怪石紫苔存。
留得巉岩势,全无斧凿痕。
浮云沉水底,落叶走山根。
最喜倾杯处,高僧遇老温。 -
128.《次韵当可观雪》 宋·郭印
天将瑞雪洒乾坤,世界浑疑色布银。
人说丰年犹细事,边庭先喜荡烟尘。 -
129.《雪中观梅花》 宋·李复
破萼江梅争初吐,汉宫妙香闻百步。
耐寒蛱蝶何自来,绕花翩翩那忍去。
幽芳不载蔚宗谱,绝俗韵高吾最许。
直疑滕王百幅图,淡墨濡毫添老树。 -
130.《雪中观梅》 宋·钱时
莫嫌梅影太清寒,试向冬窝带雪看。
自是一般相茹入,无诗恰莫近栏干。 -
131.《冬夜雪月交光忆少年见此烧烛观梅为之怅绝》 宋·舒岳祥
衰病难禁月色寒,何人更倚雪中栏。
少年妙事今浑忘,折得梅花涉阁看。 -
132.《太白山观雪》 宋·薛嵎
二十里松声,千山雪未晴。
人当绝顶见,吟到此时清。
大地球琳满,空林鸟雀惊。
老僧观物化,无灭亦无生。 -
133.《和程阁学观雪韵》 宋·袁说友
入竹投窗细细添,两山琼玉称遐瞻。
巧于夜半将新岁,每以风回蹴上帘。
寒雀栖枝惊落屑,饥乌鸣食讶堆盐。
正须度腊成三白,已觉西风势转严。 -
134.《坐病不及赴少卿罗春伯登楼观雪之集因成小诗》 宋·曾丰
饱送欹眠美,寒添兀坐愁。
从雄容有酒,访戴岂无舟。
怯出风前立,妨陪雪里游。
想余盐絮句,题遍仲宣楼。