-
81.《李肱所遗画松诗书两纸得四十韵》 唐·李商隐
万草已凉露,开图披古松。
青山遍沧海,此树生何峰。
孤根邈无倚,直立撑鸿濛。
端如君子身,挺若壮士胸。 -
82.《病中书怀呈友人》 唐·温庭筠
逸足皆先路,穷郊独向隅。
顽童逃广柳,羸马卧平芜。
黄卷嗟谁问,朱弦偶自娱。
鹿鸣皆缀士,雌伏竟非夫。 -
83.《长安书怀投知己(一作投邢员外)》 唐·李频
所学近雕虫,知难谒至公。
徒随众人后,拟老一生中。
间岁家书到,经荒世业空。
心悬沧海断,梦与白云通。 -
84.《开元寺客省早景即事》 唐·皮日休
客省萧条柿叶红,楼台如画倚霜空。
铜池数滴桂上雨,金铎一声松杪风。
鹤静时来珠像侧,鸽驯多在宝幡中。
如何尘外虚为契,不得支公此会同。 -
85.《和友人许裳题宣平里古藤》 唐·张蠙
欲结千年茂,生来便近松。
迸根通井润,交叶覆庭秾。
历代频更主,盘空渐变龙。
昼风圆影乱,宵雨细声重。 -
86.《闻砧(一作寄边衣)》 唐·裴说
深闺乍冷鉴开箧,玉箸微微湿红颊。
一阵霜风杀柳条,浓烟半夜成黄叶。
垂垂白练明如雪,独下闲阶转凄切。 -
87.《闻砧(一作寄边衣)》 唐·裴说
深闺乍冷鉴开箧,玉箸微微湿红颊。
一阵霜风杀柳条,浓烟半夜成黄叶。
垂垂白练明如雪,独下闲阶转凄切。 -
88.《过云木冰记》 清·黄宗羲
岁在壬午,余与晦木泽望入四明,自雪窦返至过云。
雰霭淟浊,蒸满山谷,云乱不飞,瀑危弗落,遐路窈然。
夜行撤烛,雾露沾衣,岚寒折骨,相视褫气。
呼嗟咽续,忽尔冥霁地表。 -
89.《杂诗·秋风何冽冽》 魏晋·左思
秋风何冽冽,白露为朝霜。
柔条旦夕劲,绿叶日夜黄。
明月出云崖,皦皦流素光。
披轩临前庭,嗷嗷晨雁翔。
高志局四海,块然守空堂。
壮齿不恒居,岁暮常慨慷。 -
90.《蝶恋花(商调柳·第四)》 宋·周邦彦
小阁阴阴人寂后。
翠幕褰风,烛影摇疏牖。
夜半霜寒初索酒。
金刀正在柔荑手。
彩薄粉轻光欲透。
小叶尖新,未放双眉秀。
记得长条垂鹢首。
别离情味还依旧。 -
91.《蝶恋花(商调柳·第四)》 宋·周邦彦
小阁阴阴人寂后。
翠幕褰风,烛影摇疏牖。
夜半霜寒初索酒。
金刀正在柔荑手。
彩薄粉轻光欲透。
小叶尖新,未放双眉秀。
记得长条垂鹢首。
别离情味还依旧。 -
92.《渔家傲》 宋·谢逸
秋水无痕清见底。
蓼花汀上西风起,一叶小舟烟雾里。
兰棹舣,柳条带雨穿双鲤。
自叹直钩无处使。
笛声吹彻云山翠,鲙落霜刀红缕细,新酒美。
醉来独枕莎衣睡。 -
93.《鹧鸪天(怨别)》 宋·严仁
一径萧条落叶深。
离肠凄断月明砧。
征鸿送恨连云起,促织惊秋傍砌吟。
风悄悄,夜沈沈。
鸳机坐冷晓霜侵。
挑成锦字心相向,未必君心似妾心。 -
94.《多丽》 宋·严仁
最无端,官楼画角轻软。
一声来、深闺深处,把人好梦惊回。
许多愁、尽教奴受,些个事、未必君知。
泪滴兰衾,寒生珠幌,翠云撩乱枕频欹。 -
95.《得王介甫常州书》 宋·梅尧臣
斜封一幅竹膜纸,上有文字十七行。
字如瘦棘攒黑刺,文如温玉烂虹光。
别时春风吹榆荚,及此已变蒹葭霜。
道途与弟奉亲乐,後各失子怀悲伤。 -
96.《观棋大吟》 宋·邵雍
人有精游艺,予尝观弈棋。
筭馀知造化,着外见几微。
好胜心无已,争先意不低。
当人尽宾主,对面如蛮夷。 -
97.《秋怀》 宋·张嵲
前山跻暮气,虚檐纳轻阴。
沉疴稍轻体,徐步望遥岑。
泬寥天宇净,斐亹秋云深。
原野旷萧条,岗阜何崎嶔。 -
98.《昭惠庙黄柏歌》 宋·王该
四明之山东南雄,中有古柏高巃嵷。
霜凌雪犯势不屈,斡直不与凡柯同。
几十围,几千尺,踞隆岩兮盘巨石。 -
99.《冬至日书怀》 宋·赵处澹
岁月不可挽,迅如双转毂。
人生能几何,苦不自知足。
西风吹繁霜,冻雁鸣相逐。
老干枯无条,积叶掩深谷。 -
100.《伤落花》 明·葛高行文
处冲漠之兰闺兮,心絓结而如醉。
岁忽忽其将迈兮,花落落而蕊坠。
攀长条之要妙兮,睹鸿造之殊异。
悲晨风之震木兮,鸟翔集而争媚。