-
121.《冬至后雪》 宋·葛立方
客寐失通宵,寒声动泬寥。
云容颓玉宇,雪阵搅层霄。
点点楷灰落,亭亭柳絮飘。
文窗斜击纸,老树巧装条。 -
122.《上山采蘼芜》 明·刘基
上山采蘼芜,山峻路迢递。
山下逢故夫,悲风生罗袂。
忆昔结发时,愿得终百年。
变故不可期,中道相弃捐。 -
123.《十二月酴醾盛开》 宋·胡寅
不虞集霰与飞霜,可但寒梅度暗香。
翠碧重敷秋后叶,玉明争绚晓来妆。
庆怜高架袅清艳,谁道疎条无妙芳。
折向清尊沾剩馥,与君冬日对春阳。 -
124.《送宇文德济解绵竹丞》 宋·李流谦
陋哉纨绮习,染人甚脂膏。
倾五湖三江,未易濯秽臊。
冰霜竹林游,粪土戎与涛。
富贵比贫贱,所去宁一毛。 -
125.《拟古》 宋·苏泂
煌煌庭中菊,秋后各已花。
玄霜下苍叶,憔翠同凡葩。
采之或伤生,不采谓我遐。
遗贱讵不然,无已安其家。 -
126.《南天竺花》 宋·董嗣杲
粉红朵子不胜簪,何日移根鹫岭深。
碎颗绿攒知暑过,乐枝红透得霜侵。
凉分细叶犹张盖,秀结枯条可架禽。
忆着花开花谢处,假山亭畔石池阴。 -
127.《次圭法师过金秀才隐居(二首)》 明·袁凯
幽人读书黄浦上,萧条茅屋倚溪傍。
霜沾木叶深深赤,潮杂溪流混混黄。
旁舍杯盘多芋栗,秋园门巷亦馨香。
为语当时仲长统,输君清旷自徜徉。 -
128.《洛城秋雨》 宋·宋庠
霜月兼寒雨,高斋伴寂寥。
已能阴漠漠,更自韵萧萧。
宫迥天低阙,津长雾失桥。
芦灰迷桂晕,梁屋掩霞朝。 -
129.《九月梅花》 宋·张镃
寂历疎条叶未空,忽惊冰靥照霜负。
秋来心事谁能领,不向篱边数菊丛。 -
130.《杂诗(三首)》 明·张羽
后皇有嘉树,受命生南国。
谬承雨露恩,结根非一日。
如何游闲子,攀条摘其实。
一摘已自伤,况乃再三摘。
清霜凋绿叶,荣枯良未测。
¤ -
131.《范令人生日》 宋·晁公溯
文正垂芳久,风流八叶萧。
名传庆历颂,功冠宝元朝。
人物追三代,仪刑正百僚。
后来登玉筍,故自有霜条。