-
101.《秋后经废寺》 明·林应亮
露槿霜枫秋满寺,瓦烟疏冷石床隈。
萧条更值寒风后,黄叶深于旧路苔。 -
102.《秋吟八章(录二)》 明·王嗣经
悲夕虫悲夕虫,夕虫恋残暑。
露下为谁啼,风前还自语。
寓篱兮旅井,依蒲兮蒙楚。
隙文石之雕墙,缭枳丛之土宇。 -
103.《题州北路傍老柳树》 唐·白居易
皮枯缘受风霜久,条短为经攀折频。
但见半衰当此路,不知初种是何人。
雪花零碎逐年减,烟叶稀疏随分新。
莫道老株芳意少,逢春犹胜不逢春。 -
104.《虚飘飘》 宋·苏轼
虚飘飘,画檐蛛结网,银汉鹊成桥。
尘渍雨桐叶,霜飞风柳条。
露凝残点见红日,星曳余光横碧霄。
虚飘飘,比浮名利犹坚牢。 -
105.《都中书怀呈滕仁伯秘监》 宋·戴复古
北风朝暮寒,园林日萧条。
自非松柏姿,何叶不飘摇。
儒衣历多难,陋巷困箪瓢。
无地可躬耕,无才仕王朝。 -
106.《秋日杂兴》 宋·范成大
屋东双梧桐,婉娩无真资。
朝为春风条,暮为秋霜枝。
夜久风叶呜,惊鹊一再飞。
梧桐不足愁,会有明年期。
人老真可叹,宁复游冶时? -
107.《和虚飘飘》 宋·秦观
虚飘飘,虚飘飘。
风寒飘絮浪,春暖履冰桥。
势缓霜垂霰,声乾叶下条。
雨中沤点没流水,风里彩云铺远霄。
虚飘飘,比时光影犹坚牢。 -
108.《秋晚》 宋·陆游
聚落萧条古埭东,芦藩蓬户卧衰翁。
井桐叶尽新霜後,衣杵声繁夕照中。
身似败棋难复掁,心如病木已中空。
村醪酸涩君无笑,也解灯前作脸红。 -
109.《出游》 宋·陆游
霜气萧条木叶黄,佳时病起意差强。
云烟古寺闻僧梵,灯火长桥见戏场。
一枕清风幽梦断,数匙旅饭野蔬香。
道边莫笑衰残甚,独往山林兴未央。 -
110.《赴官寿安泛汴二首》 宋·张耒
西来秋兴日萧条,昨夜新霜缉缊袍。
开遍菊花残蕊尽,落余寒水旧痕高。
萧萧官树皆黄叶,处处村旗有浊醪。
老补一官西入洛,幸闻山水颇风骚。 -
111.《朝日》 宋·张耒
朝日照山堂,流光泛疏牖。
龙钟病童子,扫地起持帚。
堂中空四壁,惟一老病叟。
萧条野僧闲,鄙朴老农陋。
雨来林叶响,霜近蔬甲瘦。
何以遣幽忧,赖有尊中酒。 -
112.《病中得晁应之秋怀诗》 宋·张耒
西风堂下飞黄叶,病卧空床白日高。
疲薾扶行孤竹杖,萧条隐几两霜毛。
散花有客谈真实,烧药无人过寂寥。
怪得晚来头目快,新诗秋兴苦飘飘。 -
113.《至喜堂新开北轩手植楠木两株走笔呈元珍表臣》 宋·欧阳修
为怜碧砌宜佳树,自斸苍苔选绿丛。
不向芳菲趁开落,直须霜雪见青◇。
披条泫转清晨露,响叶萧骚半夜风。
时扫浓阴北窗下,一枰闲且伴衰翁。 -
114.《答衍师见赠》 明·高启
衍师本儒生,眉骨甚疏峭。
轩然出人群,快若击霜鹞。
早尝垂长绅,挟册诵周邵。
欲陈兴坏端,往应乞言诏。 -
115.《正月八日峡中新花》 宋·文同
深碧长条浅紫芽,晓丛无数傲霜华。
只应耻在江梅后,未著叶时先放花。 -
116.《竹棕》 宋·文同
秀干扶疏彩槛新,琅玕一束净无尘。
重苞吐实黄金穗,密叶围条碧玉轮。
凌犯雪霜持劲节,遮藏烟雨长轻筠。
此名未入华林记,谁念西南寂寞春。 -
117.《古别离五首·回菴谯大卿》 宋·白玉蟾
青青冬岭松,高出寒崔嵬。
忆昔可怜宵,声如滟澦堆。
冰霜矧肯摧,枝叶故条畅。
一夕乘风雷,龙化失群望。 -
118.《甲辰闰月初伏快雨凉风昼眠初觉庭前小栏花木》 宋·蔡襄
闰夏天地热焰烘,崇朝快雨随清风。
昼轩梦觉开前栊,画栏花草意气雄。
侧枕遥问数异同,如子微物烦化工。
盍各言尔之所从,繁葩富艳生未红。 -
119.《江蓠生幽渚》 南北朝·沈约
泽兰被荒径。
孤芳岂自通。
幸逢瑶池旷。
得与金芝丛。 -
120.《食梨》 宋·曾巩
今岁天旱甚,百谷病已久。
山梨最大树,属此亦乾朽。
当春花盛时,雪满山前后。
常期摘秋实,穰穰落吾手。