-
1.《霜叶飞》 宋·沈唐
霜林凋晚,危楼迥,登临无限秋思。
望中闲想,洞庭波面,乱红初坠。
更萧索、风吹渭水。
长安飞舞千门里。 -
2.《霜叶飞(冬日闲宴)》 宋·黄裳
谁艰留得年华住。
韶华今在何处。
万林飞尽,但惊天篆,半空无数。
望消息、霜催雁过,佳人愁起云垂暮。 -
3.《霜叶飞(冬日闲宴)》 宋·黄裳
谁艰留得年华住。
韶华今在何处。
万林飞尽,但惊天篆,半空无数。
望消息、霜催雁过,佳人愁起云垂暮。 -
4.《霜叶飞(大石)》 宋·周邦彦
露迷衰草。
疏星挂,凉蟾低下林表。
素娥青女斗婵娟,正倍添凄悄。
渐飒飒、丹枫撼晓。 -
5.《霜叶飞(大石)》 宋·周邦彦
露迷衰草。
疏星挂,凉蟾低下林表。
素娥青女斗婵娟,正倍添凄悄。
渐飒飒、丹枫撼晓。 -
6.《次涪陵游北岩寺伊川谪居尝传易於此有钩深堂》 宋·李吕
隔江定佳处,放艇得幽寻。
直上云根径,尽行霜叶林。
昔人非避世,此地可钩深。
何物能熏染,幽禽亦好音。 -
7.《秋热抵信上一歌馆壁张芦雁寒林》 宋·陈杰
老火张成伞,柔金伏在炉。
正遮西日手,忽坐北风图。
霜叶条嗷雁,冰枝有噤乌。
摩挲怀美献,短策济时无。 -
8.《山行》 唐·杜牧
远上寒山石径斜,白云深处有人家。
(深处 一作:生处)
停车坐爱枫林晚,霜叶红于二月花。 -
9.《和盛集陶落叶》 清·钱谦益
秋老钟山万木稀,凋伤总属劫尘飞。
不知玉露凉风急,只道金陵王气非。
倚月素娥徒有树,履霜青女正无衣。
华林惨淡如沙漠,万里寒空一雁归。 -
10.《水龙吟·落叶》 宋·王沂孙
晓霜初著青林,望中故国凄凉早。
萧萧渐积,纷纷犹坠,门荒径悄。
渭水风生,洞庭波起,几番秋杪。
想重涯半没,千峰尽出,山中路、无人到。 -
11.《暮秋扬子江寄孟浩然》 唐·刘昚虚
木叶纷纷下,东南日烟霜。
林山相晚暮,天海空青苍。
暝色况复久,秋声亦何长。
孤舟兼微月,独夜仍越乡。
寒笛对京口,故人在襄阳。
咏思劳今夕,江汉遥相望。 -
12.《山行》 唐·杜牧
远上寒山石径斜,白云生处有人家。
停车坐爱枫林晚,霜叶红于二月花。 -
13.《芋洋岭背闻雨声满山细听林上槁叶风过之相戛》 宋·巩丰
日未出扶桑,云犹屯海岳。
宛是欲雨时,朝阴凛岩壑。
霜林乱叶多,荏苒乾未落。
飒飒满空山,细听微雨作。 -
14.《拟古诗十二首》 唐·韦应物
辞君远行迈,饮此长恨端。
已谓道里远,如何中险艰。
流水赴大壑,孤云还暮山。
无情尚有归,行子何独难。 -
15.《渭村退居,寄礼部崔侍郎、翰林钱舍人诗一百韵》 唐·白居易
圣代元和岁,闲居渭水阳。
不才甘命舛,多幸遇时康。
朝野分伦序,贤愚定否臧。
重文疏卜式,尚少弃冯唐。 -
16.《洛中郑悫三伏之际率宾僚避暑于使君林取大莲》 宋·陆文圭
外直中通异众芳,嗅来叶气胜花香。
一杯先吸鉴湖月,满口潜消玉井霜。
尤胜朱樱煎作蜜,何须紫蔗压为浆。
细看象鼻弯弯曲,剌手独嫌绿丙长。 -
17.《洛中郑悫三伏之际率宾僚避暑于使君林取大莲》 宋·陆文圭
越溪女子翠红裳,来与群仙侑一觞。
叶展圆盘如许下,丝连曲柄更能长。
清高胜饮金茎露,甘滑疑餐玉薤霜。
醉手傅杯犹未稳,碧痕微损迸琼浆。 -
18.《晓林日融叶霜滴沥如涕泣》 宋·释文珦
槁叶殊可怜,寒风吹女急。
天复雨严霜,恐女难自立。
零落归草莽,晚悟嗟何及。
朝阳达机兆,为女增泫泣。 -
19.《红叶》 宋·林宾旸
五夜霜为染,轻明映碧流。
山林惊有色,天地欲无秋。
野渡风初起,夕阳雨未收。
昔闻共墨客,霜屋落飕飗。 -
20.《听履霜操》 宋·黄庭坚
灵宫窈窕兮寒夜永,篁打造天兮明月下影,木叶陨霜兮秋声动。
我以岁莫起视夜兮,北山饮予斗柄。
幽人拂琴而当予,曰夫子则锺期,尝试刳心而为之听。
若有人兮亦既修,宴衽席之言兮不知其子之齐圣。