-
1.《日》 唐·李峤
旦出扶桑路,遥升若木枝。
云间五色满,霞际九光披。
东陆苍龙驾,南郊赤羽驰。
倾心比葵藿,朝夕奉光曦。 -
2.《送清远上人归楚山旧寺(一作国清上人游苏、送溪上人)》 唐·孟郊
波中出吴境,霞际登楚岑。
山寺一别来,云萝三改阴。
诗夸碧云句,道证青莲心。
应笑泛萍者,不知松隐深。 -
3.《寄广州杨参军》 唐·马戴
南方春景好,念子缓归心。
身方脱野服,冠未系朝簪。
足恣平生赏,无虞外役侵。
汀洲观鸟戏,向月和猿吟。 -
4.《夏日登灵隐寺后峰》 唐·方干
绝顶无烦暑,登临三伏中。
深萝难透日,乔木更含风。
山叠云霞际,川倾世界东。
那知兹夕兴,不与古人同。 -
5.《夏日登灵隐寺后峰》 唐·方干
绝顶无烦暑,登临三伏中。
深萝难透日,乔木更含风。
山叠云霞际,川倾世界东。
那知兹夕兴,不与古人同。 -
6.《五言赠诸法师》 唐·公孙杲
驾鹤排朱雾,乘鸾入紫烟。
凌晨味潭菊,薄暮玩峰莲。
玉叶低梁下,金飗引窗前。
啸傲云霞际,留情鳞羽年。 -
7.《折新荷引》 宋·赵拚
雨过回廊,圆荷嫩绿新抽。
越女轻盈,画桡稳泛兰舟。
芳容艳粉,红香透、脉脉娇羞。
菱歌隐隐渐遥,依约回眸。 -
8.《赠天柱山昕禅老》 宋·释文兆
几年天柱居,韬光外浮世。
禅心混沌先,诗思云霞际。
山雪涤茶鐺,谿泉濯祖毳。
富德鄙利徒,贵道轻权势。 -
9.《支提禅寺》 宋·高颐
石龛金佛一千身,不到支提孰识真。
仿佛钟声鸣翠阜,晶荧灯焰下苍旻。
平生梦想烟霞际,今日来游鬓发新。
踏破禅林秋月皎,水云间淡入精神。 -
10.《九月八日郭南山亭宴集(分得“下”字)》 明·高棅
海国霜气凉,秋声落遥野。
乾坤肃以清,收纳属多暇。
出郭寻幽期,同人命轩驾。
载酒入翠微,凭高憩层榭。