-
141.《管顺甫以湘竹为青奴儿贶为名湘夫人赋以谢之》 宋·李曾伯
妾家淇园北封君,劂祖慈事宗苍筼。
子孙异代贞节闻,枝分一派从南巡。
千古流落湘江滨,几番雨露敷新荣。
斑斑不改啼红痕,膏煎漆伐悔自矜。 -
142.《和青溪山行》 宋·卫宗武
北崦共幽寻,森森万绿新。
柳阴停雨棹,柏迳岸风巾。
幸有宽閒野,堪娱老病身。
只怜人事异,沧海亦扬尘。 -
143.《题崇福寺青山阁》 宋·胡仲弓
禅余无一事,冷面看青山。
明月几时有,白云终日閒。
地虚尘不到,天远手难攀。
直下看人境,纷纷醉梦间。 -
144.《丹青阁》 宋·华岳
阁上阑干紫翠环,阁中身世异尘寰。
长虹吸月印秋水,孤鹜伴霞量晚山。
万里风烟屏帐裹,一时人物画图间。
凌烟须是男儿事,却恐功名未放閒。 -
145.《久为尘事关怀因成一绝》 宋·陈藻
读书得趣是神仙,未若神仙断火烟。
解把老夫埋俗窟,多时不放上青天。 -
146.《贺师垣赐御书一德格天之阁牌并镀金器皿青罗》 宋·张嵲
柳丝摇曳拂堤沙,瑞气中藏上相家。
风动五云迷御俎,香从双阙赐天花。
仙韶合奏尘飞尽,中使宣斟日未斜。
既醉太平谁事业,为倾恩意入流霞。 -
147.《南湖有鸥成群里闾间云数十年未尝见也实尘中》 宋·张镃
旋开斜港放船出,更著小亭临水看。
软红尘里江山景,便著丹青画亦难。 -
148.《冬青行》 明·李东阳
高家陵,孝家陵,鳞骨尽蜕龙无灵。
唐义士,林义士,野史传疑定谁是?玉鱼金粟俱尘沙,何
须更问冬青花。
徽钦不归梓宫复,二百年来空朽木。
穆陵遗骼君莫悲,得葬江南一抔足。 -
149.《舟行青溪道中入歙十二首》 宋·方回
乘时盗贼起风尘,战血苔痕几度春。
古庙仅能存大树,荒山犹自少行人。 -
150.《题柯德阳埽尘斋》 宋·方回
尧舜上圣姿,犹以学为事。
矧伊匪生知,不学知不致。
可学而不学,是谓自暴弃。
俯首就佔毕,又患学不至。 -
151.《中秋日与诸公同游宝莲院分韵得尘字》 宋·郭印
路出青山近,招提更可人。
清心钟磬响,远迹簿书尘。
晚日池亭迥,秋风杖屦亲。
频来一尊酒,不畏老僧嗔。 -
152.《郭有道先生知命录喜其摆落世尘去来自在真神》 宋·郭印
高标百世可廉顽,喧处亡心心自閒。
小院客来风扫地,凉宵人静月窥关。
了知游戏梦蝴蝶,聊学逍遥歌泰山。
须信先生今未死,青冥鹤驾眇难攀。 -
153.《尘世》 宋·丘葵
尘世无暇日,偷闲到晓亭。
桥阴界水绿,烧迹断山青。
石瘦牛磨角,檐空雀坠翎。
暮笳风外响,愁坐若为听。 -
154.《青奴》 宋·释宝昙
青奴初不下房栊,肌骨玲珑雪未中。
八月华胥人自到,可怜尘壁卧西风。 -
155.《颂十玄谈·尘异》 宋·释印肃
菩提烦恼等空平,色裹胶青用始精。
盐入水中寻不见,□舌轻点笑欣欣。 -
156.《尘上人出丐求颂》 宋·释正觉
轻轻弹指便开门,百亿门前百亿身。
妙应因缘通处处,圆明个事遍尘尘。
华间蜂採黄须蜜,柳上莺传青眼春。
归日相呼满钵饭,一时分付饱参人。 -
157.《礼投子青禅师塔》 宋·释正觉
塔藏玉骨,云抱山腰。
迹尘外泯,道光内昭。
度金针之玉线,续凤弦之鸾胶。
壶春在而花芳枯木,夜鹤鸣而月浸孤巢。
家风清淡兮石牛饮水,儿孙秀拔兮天柱摩霄。 -
158.《送友人杨仲能东下以一蹴自造青云分韵得一字》 宋·孙应时
君王急搜罗,九土规混一。
蜀山甚疏远,去者今稍密。
夫君传才具,文字尤炳蔚。
陆深簿领中,尘雾昏玉质。 -
159.《饯中书侍郎来济》 唐·李世民
暧暧去尘昏灞岸,飞飞轻盖指河梁。
云峰衣结千重叶,雪岫花开几树妆。
深悲黄鹤孤舟远,独叹青山别路长。
聊将分袂沾巾泪,还用持添离席觞。 -
160.《乐府杂曲·鼓吹曲辞·有所思》 唐·韦应物
借问江上柳,青青为谁春。
空游昨日地,不见昨日人。
缭绕万家井,往来车马尘。
莫道无相识,要非心所亲。