-
401.《夜归陋室》 宋·释文珦
萧萧两鬓如凝霜,险阻艰难曾备尝。
少年气节尚奇伟,老来事业成荒唐。
盗贼纷纷安衽席,衰翁秋晚犹絺绤。
明月皎皎星宿稀,夜静入门徒四壁。
四海知音今已矣,仰天息悲风起。 -
402.《禅人并化主写真求赞》 宋·释正觉
老态垂垂,岁月浸欺。
半头生白发,瘦骨裹黄皮。
情闲用而活,句妙默而知。
河阔斗寒云静夜,天无四壁风披披。 -
403.《禅人并化主写真求赞》 宋·释正觉
兀兀之姿,拙钝之师。
静而亡像,动不知时。
有口要挂壁,无机不度丝。
秋气清而星河淡淡,天宇阔而夜斗垂垂。
是个面目兮,与你相随。 -
404.《禅人并化主写真求赞》 宋·释正觉
你是何人,缁衣裹身。
静住天无四壁,机回月带重轮。
梦蝶境中閒有趣,露蝉胸次净无尘。
相随化事入廛井,百草头上风烟春。 -
405.《禅人并化主写真求赞》 宋·释正觉
静而神,默而真。
方寸绝四壁,大千成一尘。
拈来百草头边看,浩荡华华叶叶春。 -
406.《净居照长老写师像求赞》 宋·释正觉
真乘无门兮佛佛道同,面壁有句兮祖祖心空。
静居方外,智入环中。
借功明寂默,借伴入樊笼。
十方周匝,三世混融。
刹刹尘尘齐说法,见闻互换自相通。 -
407.《和北轩薜荔》 宋·苏颂
分得岩枝带藓文,壁间延蔓密含春。
摇风似展垂云翼,和雨疑骞化浪鳞。
寒对竹轩陵霰雪,静陪犀柄辟埃尘。
省闱不比山河远,休拟灵均咏若人。 -
408.《有感再作三首》 宋·王阮
石壁连绵静,松风自在清。
只知有此乐,不谓老于行。
室鵩从何入,山猿累尔惊。
回天谁有力,祗愿效渊明。 -
409.《郊居即事一首》 宋·王阮
涉世足悔吝,杜门安退藏。
谤从闲处省,乐向静中长。
薜荔日缘壁,琅玕春透墙。
近来无事作,浑以醉为乡。 -
410.《郭氏遗经堂》 宋·薛嵎
校雠存手泽,肯构炯前光。
际此圣明代,应无屋壁藏。
半窗分雪影,九蠹避芸香。
静想趋庭意,居然师友旁。 -
411.《探梅分韵得香字》 宋·于石
绝壁两屦云,荒村半桥霜。
孤往欲何之,林下幽径长。
寒梅在何许,临风几徜徉。
谁家断篱外,一枝寄林塘。
水静不摇影,竹深难护香。
无言独倚树,山空月荒凉。 -
412.《夜宿天章寺》 宋·喻良能
兰亭负崇冈,修竹翳寒绿。
嚣烦隔人境,爽气森佛屋。
薄暮行役罢,言就上方宿。
是时秋峥嵘,西风响岩谷。