-
41.《秋夜二首》 宋·孔文仲
秋夜不可晨,悲歌聊自永。
頫听一掀帘,星河光炯炯。
霜浮万瓦寂,月满四山静。
壮心随北内,吹入单于境。 -
42.《夜至孙子长山斋》 明·陈汝修
空山明月静,宿鸟夜惊呼。
叶地履声乱,霜林烛影孤。
丛岩悬坠石,野水漫平芜。
梅信今年早,凭君借一区。 -
43.《夜渡金山》 明·传慧
空江信渺茫,月出水生光。
入浦潮如雨,沾衣露欲霜。
天清沙气白,夜静海云黄。
渐觉钟声动,应知到上方。 -
44.《秋夜送户部家叔登黄阜》 明·华察
离亭对衰柳,落日送行客。
秋声在孤屿,兴来恣探陟。
台殿澄夕阴,明灯照禅室。
夜静山月高,潭虚映空色。
水镜清道心,超然垢氛涤。
浮云亦何意,聚散随所适。
风叶逐归蓬,霜空起寒笛。 -
45.《夜归》 明·许继
夜归人已卧,山月犹在户。
惊鹊翻暗丛,哀鸿响遐渚。
风虚籁静壑,霜肃气澄宇。
顾影忽兴怀,孤身在羁旅。 -
46.《冬夜院中斋宿》 明·袁炜
玉堂清接禁城阴,庭树萧萧夜气森。
院静风回霜柝近,檐虚星映雪阶深。
窗含残烛摇空影,鸟警寒枝杂众音。
咫尺天南云缥缈,瑶坛应候翠华临。 -
47.《客中夜寒戏作长谣》 宋·陆游
孤翁痴钝如寒蝇,霜夕不瞑愁严凝。
寝衣触体起芒粟,鼻息嘘润成冰凌。
冬冬默数严谯鼓,耿耿独看幽窗灯。
支床龟老共夜永。 -
48.《十一月廿七日夜分披衣起坐神光自两眦出若初》 宋·陆游
灵府无思踵息微,神光出眦射窗扉。
大冠长剑竟何有?尺宅寸园今始归。
忧患过前皆梦事,功名自古与心违。
三峰二室烟尘静,要试霜天槲叶衣。 -
49.《夜读贾长江诗效其体》 宋·张耒
五字一篇诗,人传贾岛词。
清秋千古在,幽淡几人知。
霜夜灯前读,林间静处思。
恍然如见面,更对七朱丝。 -
50.《冬夜》 宋·司马光
冬夜何其永,寒光四泬漻。
雁横昨天边历,人静漏迢迢。
破屋霜应重,荒庭发未消。
不眠保所念,达晓思无憀。 -
51.《景福东厢诗·夜意》 宋·司马光
清夜四无哗,深严上帝家。
星翻珠纲白,斗挂玉楼斜。
风静虚成韵,霜轻未作花。
还疑汉津客,浩荡寄流槎。 -
52.《谢宣赐御草书急就章并朱邸旧集歌》 宋·王禹偁
臣闻伏羲画卦朴且淳,苍颉迼字初有文。
大篆小篆八分体,楷隶章草何纷纭。
因兹八法各有要,遂使六艺区以分。
其中最难惟草圣,玄妙功夫自天性。 -
53.《夜静独登小阁有所见因书》 宋·文同
危阁横空蔽野扉,夜深来上久忘归。
水光潋滟和烟动,云色褵褷夹月飞。
隔岸苇村闻笛远,背湾松坞见灯微。
此间自得吟中乐,不觉霜华满尽衣。 -
54.《山居作报书竟夜有感戏成》 宋·岳珂
山居逾五旬,天以厌烦故。
谁持故人书,剥啄扣我户。
奁篚旅庭砌,缸罂列{左木右呈}庑。
启缄读风檐,盈幅字如缕。 -
55.《夜归陋室》 宋·释文珦
萧萧两鬓如凝霜,险阻艰难曾备尝。
少年气节尚奇伟,老来事业成荒唐。
盗贼纷纷安衽席,衰翁秋晚犹絺绤。
明月皎皎星宿稀,夜静入门徒四壁。
四海知音今已矣,仰天息悲风起。 -
56.《秋晨同淄川毛司马秋九咏·秋萤》 唐·骆宾王
玉虬分静夜,金萤照晚凉。
含辉疑泛月,带火怯凌霜。
散彩萦虚牖,飘花绕洞房。
下帷如不倦,当解惜馀光。 -
57.《同工部李侍郎適访司马子微》 唐·沈佺期
紫微降天仙,丹地投云藻。
上言华顶事,中问长生道。
华顶居最高,大壑朝阳早。
长生术何妙,童颜后天老。 -
58.《东封山下宴群臣》 唐·张谔
万里扈封峦,群公遇此欢。
幔城连夜静,霜仗满空寒。
辇路宵烟合,旌门晓月残。
明朝陪圣主,山下礼圆坛。 -
59.《东封山下宴群臣》 唐·张谔
万里扈封峦,群公遇此欢。
幔城连夜静,霜仗满空寒。
辇路宵烟合,旌门晓月残。
明朝陪圣主,山下礼圆坛。 -
60.《宿京江口期刘昚虚不至》 唐·王昌龄
霜天起长望,残月生海门。
风静夜潮满,城高寒气昏。
故人何寂寞,久已乖清言。
明发不能寐,徒盈江上尊。